تقصیر را گردن تحریم آمریکایی‌ها نیندازیم، قانون حداکثر را اجرا کنیم

وی در اظهارات خود تأکید می‌کند که تقصیر را گردن تحریم آمریکا نیندازیم:
قبل از اینکه آمریکایی‌ها را سرزنش کنیم که چرا ما را تحریم کرده‌اند (که البته قابل سرزنش نیز هستند) و پیش از آنکه بررسی کنیم که این تحریم چه اثری داشته است، باید خودمان را سرزنش کنیم که چرا قانون حداکثر استفاده از توان داخلی را که یک قانون مصوب است، اجرا نمی‌کنیم؛ قانونی که وزارت صنایع در مورد آن کتاب نوشته است و بسیاری از صاحب‌نظران در مورد آن نظر داده‌اند.
در حال حاضر، می‌بینیم که مناقصه‌های بسیاری برای خرید تجهیزات مخابراتی انجام می‌شود که بخش خصوصی داخلی در آن شرکت می‌کند و ادعا می‌کند که می‌تواند انجام کار را به عهده بگیرد؛ ولی نهایتاً خریدها از خارج انجام می‌شود. پس ابتدا باید بررسی کنیم که چرا خودمان قانون را در کشور اجرا نمی‌کنیم.
گاهی به‌نظر می‌آید که سوراخ دعا را گم کرده‌ایم! سیستم‌های نظارتی‌ دست روی کارهایی می‌گذارند که در مقابل معضلات دیگر کوچک است. مناقصه‌ای برگزار می‌شود، ولی با وجود قانون حداکثر، چند میلیارد تومان خرید از خارج انجام می‌شود.
برگزارکنندگان مناقصات توانمندی‌های داخلی را نمی‌شناسند
وقتی از برگزارکنندگان مناقصه‌ها پرسیده می‌شود که چرا قانون حداکثر استفاده از توان داخلی را رعایت نمی‌کنید، بیان می‌کنند که ما صرفاً باید پاسخگوی نیازهای مردم باشیم و دستگاه ما، متولی تولید داخل نیست. این درحالی است که در حال حاضر، برگزاری مناقصه بین‌المللی برای خرید سوئیچ ثابت پرظرفیت یا کم‌ظرفیت مخابراتی، به معنی نشناختن و بی‌توجهی به پتانسیل‌های تولید داخلی است. به عنوان مثال، مسئولان به این نكته توجه نمی‌كنند كه تولیدکنندگان داخلی، توان تولید سوئیچ‌های پرظرفیتی را دارند که ارایه سیگنالینگ شماره ۷ ( SS۷ ) و خدمات ISDN را پوشش می‌دهد. گاهی این بی‌توجهی باعث شده است که یک شرکت خصوصی، که تاکنون بیشتر از ۲ تا ۳میلیون پورت سوئیچ تلفن ثابت در شبکه مخابرات کشور نصب کرده است، مجبور می‌شود به تعدیل نیروی انسانی بپردازد.
چرا شرکت‌های چینی برنده می‌شوند؟
اینکه با شرکت‌های خارجی، قرارداد خرید تجهیزات مخابراتی از قبیل سوئیچ بسته می‌شود، بیش از دو معنی ندارد: یا این که به دلایلی غیرفنی، خرید از خارج بر استفاده از توان داخلی ترجیح داده می‌شود یا ای ن که شرایط به‌گونه‌ای است که شرکتی که سوئیچ را در شانگهای چین تولید می‌کند و از آنجا به ایران حمل می‌کند، می‌تواند آن را ارزان‌تر از محصولی بفروشد که سوئیچ‌ساز داخلی در ایران تولید می‌كند.
توجه کنید که علت این مساله، دمپینگ نیست؛ علت این است که در مکانیسم تولید ِ آن شرکت چینی، عوامل ت أ ثیرگذاری وجود دارد که در رقابت با شرکت‌های ایرانی می‌تواند برنده شود؛ عواملی مانند حمایت دولت چین از صنعت مخابرات این كشور در برابر دیگر رقبا. چرا که حتی اگر مناقصة اول را با دمپینگ برنده شود، نمی‌تواند همیشه اینگونه عمل کند.
دولت باید ریسک کند
البته نمی‌توان گفت که تولیدات شرکت‌های داخلی، در همة موارد، کیفیت تولیدات شرکت‌های خارجی را دارد؛ اما حتی اگر در موردی تولید داخلی کیفیت مطلوب را ندارد، وزارت ICT باید سیاستی را اتخاذ کند که منجر به رشد تدریجی تولیدکنندة داخلی شود؛ به‌عنوان مثال، اعلام کند که در اولین خرید از تولیدکنندگان داخلی، محصولات با کیفیت ده درصد پایین‌تر از استاندارد هم خریداری می‌شود.

منبع : شبکه تحلیلگران تکنولوژی ایران