سلاح عریان دو و یک‌دوم: بوی ترس - THE NAKED GUN 2 1/2: THE SMELL OF FEAR

سال تولید : ۱۹۹۱
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : رابرت ک.وایس
کارگردان : دیوید زوکر
فیلمنامه‌نویس : پت پرافت و د. زوکر بر مبنای شخصیت‌هائی خلق شده توسط زوکر برای مجموعهٔ تلویزیونی جوخهٔ پلیس!
فیلمبردار : رابرت استیونز
آهنگساز(موسیقی متن) : آیرا نیوبورن
هنرپیشگان : لسلی نیلسن، پریسیلا پرسلی، جرج کندی، ا.ج. سیمپسن، رابرت گولت، ریچارد گریفیتس، آنتونی جیمز و جاکلین بروکس
نوع فیلم : رنگی، ۸۵ دقیقه


ـ در یکی از مهمانی‌های کاخ سفید از ̎ستوان فرانک دربین̎ (نیلسن) به خاطر کشتن هزار قاچاقچی مواد مخدر تجلیل به عمل می‌آید و ̎رئیس جمهور بوش̎ اعلام می‌کند که به زودی یک برنامهٔ جدید انرژی ملی توسط ̎دکتر آلبرت ماینهایمر̎ (گریفیتس)، متخصص انرژی خورشیدی به راه انداخته خواهد شد. بعداً بمبی در دفتر ̎ماینهایمر̎ منفجر می‌شود و ̎جین اسپنسر̎ (پرسلی) همراه با ̎سروان اد هاکن̎ (کندی) مأمور بررسی قضایا می‌شوند. ̎دربین̎ احساس می‌کند که هنوز پس از گذشت دو سال از قطع رابطه‌شان با ̎جین̎ و با وجود پیدا شدن سرو کلهٔ مرد جدیدی به نام ̎کوئنتین هاپسبرگ̎ (گولت) هنوز هم محبوبهٔ سابقش را دوست دارد. ̎هاپسبرگ̎ همراه با میلیونرهای دیگر توطئه چیده‌اند ̎ماینهایمر̎ را ساکت کند تا از منافع انرژی اتمی‌شان دفاع کنند و به همین جهت ̎هگر̎، آدمی شبیه به ̎ماینهایمر̎ را استخدام کرده‌اند تا به جای او در کنفرانس انرژی خورشیدی شرکت کنند. ̎دربین̎، مجرم خرده‌پائی به نام ̎هکتور سویج̎ (جیمز) را که کیف پولش در صحنه‌ٔ انفجار پیدا شده تعقیب می‌کند. در بین چیزهائی که در کیف قرار دارد، نشانی مقر فرماندهی ̎هاسپبرگ̎ در بندر پیدا می‌شود. ̎دربین̎ به آنجا می‌رود ولی ̎هاپسبرگ̎ فرار می‌کند و ̎دربین̎ اسیر می‌شود. ̎هاکن̎ که به سر صحنه رسیده ̎دربین̎ و ̎ماینهایمر̎ را آزاد می‌کند. آنان در حالی‌که خود را شبیه نوازنده‌های مکزیکی در آورده‌اند، همگی با عجله خود را به کنفرانس انرژی می‌رسانند. در حالی‌که ̎هکر̎ دارد نقشش را روی صحنه بازی می‌کند، ̎دربین̎ وارد بازی می‌شود و پس از مقادیری آشفتگی ̎ماینهایمر واقعی̎ پشت تریبون قرار می‌گیرد و ̎دربین̎ به دنبال ̎هاپسبرگ̎ می‌رود که به مخفی‌گاهش در بالای یک عمارت رفته است. ̎هاپسبرگ̎ که ̎جین̎ را به گروگان گرفته خیال دارد بمبی را منفجر کند ولی در درگیری با ̎دربین̎ از بالای عمارت به پائین سقوط می‌کند و می‌میرد. ̎رئیس جمهور بوش̎ اعلام می‌کند که ̎دربین̎ باید رئیس یک جوخهٔ جدید پلیس فدرال بشود ولی ̎دربین̎ این پیشنهاد را قبول نمی‌کند، به جایش می‌خواهد با ̎جین̎ ازدواج کند.
ـ تفاوت چندانی میان این دنبالهٔ کمدی برادران زوکر با فیلم قبلی (سلاح عریان: از پرونده‌های دستهٔ پلیس! دیوید زوکر، ۱۹۸۸) وجود ندارد. درست بر خلاف قسمت بعدی که پیتر سیگال مقابل دوربین برده است. به هر حال مثل هر دنبالهٔ دیگری بوی ترس شوخی‌های موفق‌اش را از قسمت نخست وام می‌گیرد و همین نو نبودن شوخی‌ها است که سبب می‌شود، فیلم مثل قسمت اول غافلگیرکننده نباشد. این اما، دلیل نمی‌شود که بتوان بوی ترس را فیلم ناموفقی دانست. ̎فرانک دربین̎ با بازی فوق‌العادهٔ نیلسن که اصلاً گوئی برای این نقش ساخته شده، هنوز هم همان‌قدر بامزه است و از بین رفتن مرز شوخی و هجو مثل قسمت اول را به شکل کاملاً مطبوعی رخ می‌دهد. در واقع با کمی اغماض می‌توان این فیلم را بقیهٔ همان فیلم او تلقی کرد؛ در همان حال و هوا و در همان شرایط، نه به شکل دنباله‌ای که چند سالی بعدتر ساخته شده است، سلاح عریان ... از فیلم‌های پر فروش سال ۱۹۹۱ به شمار می‌آید. دنبالهٔ سلاح عریان سی‌وسه و یک سوم: آخرین اهانت (سیگال، ۱۹۹۴)