سیاستِ نه جنگ و نه صلح

سؤال این است که سیاستِ نه جنگ و نه صلح به نفعِ کیست؟ دیگر کم‌ترین تردید نباید داشت که امپریالیسمِ جسور شده‌ی این زمان که چهار اسبه به‌سوی جهانی سازی‌اش می‌تازد و بی‌پروا شعارِ خصوصی‌سازی را در تمامِ عرصه‌های زندگی بشری به‌صورتِ ارزش‌های مقدس درمی‌آورد، به جنگ بیش از هر چیز دیگری نیاز دارد.
نیاز به آمار ندارد که شعار مبارزه با تروریسمِ امپریالیست‌ها که دلیلِ تجاوز به افغانستان و عراق بود، چگونه نتایجی به‌بار آورده است. امروز شاهد هستیم که تروریسم نه تنها نابود و یا کم‌رنگ نشده بلکه به مراتب بیش‌ از گذشته‌ای شده است که آمریکای سردسته‌ی امپریالیست‌ها به بهانه‌ی مبارزه با تروریسم خاورمیانه را مورد تاخت وتاز قرار داده است.
ساده‌انگارانه است که باور کنیم آمریکا برای جهانی بیگانه از ترور و وحشت می‌کوشد و بابتِ آن هزینه می‌کند و خواهانِ جهانی آرام و آسوده برای بشریت است! تردید نباید کرد که این کشورهای غارتگر جهانی اگر کم‌تر از نیمی از همین ثروت‌های منوپول شده‌ی خود را که با تجاوز و کشتار به‌دست آورده‌اند، برای نجاتِ بشریت از فقر و عقب ‌ماندگی و بی‌سوادی اجتماعی و فرهنگی به‌کار می‌بستند، نه فقط ریشه‌ی تروریسم نابود می‌شد بلکه مسیری از توسعه و پیشرفتِ همگانی برای همه‌ی انسان‌ها، درسراسر این کره‌ی خاکی، فراهم می‌آمد که برآیند آن به‌سودِ کلِ بشریت ‌بود .
متأسفانه اکنون چنین نیست و هرگز هم انتظار نمی‌رود که امپریالیست‌ها با موعظه و نصیحت به راه راست هدایت شوند و دست از ادامه‌ی گسترش جهانی سازیِ بی‌وقفه‌ی اقتصادِ انحصاری و منوپول شده‌ی خود بردارند. موضوع این است که باور کنیم امپریالیست‌ها به سرکردگیِ امپریالیسمِ ایالات متحده، هیچ انگیزه‌ای برای نجاتِ بشریت از چنگال محرومیت‌های روبه‌افزایشِ جهانی ندارد و مبارزه‌ی او با تروریسم چیزی جز فریب و دروغ نیست زیرا با کم‌ترین نگاه به مجموعِ عملکردهای آنان باید به یقین بگوییم که تروریسم زاده‌ی اجتناب‌ناپذیر امپریالیسم است.
بهانه‌ی مبارزه با تروریسم چیزی نیست جز این‌که امپریالیست‌ها به جنگ نیاز دارند و تشنه‌ی آن هستند. آنان نیاز به خاورمیانه‌ی بزرگ دارند! آنان نیاز دارند تا بر منابع نفتی و دیگر ثروت‌های طبیعی و انسانیِ منطقه تسلط داشته باشند! آنان می‌خواهند در رقابت با دیگر غارتگران از قافله عقب نمانند و دیگران را در زیر پاهای خود خورد کنند! آنان نیاز دارند تا منطقه در وضعیت نظامی به‌سر برد تا راحت‌تر سیطره‌ی نظامی، سیاسی، فرهنگی و مهم‌تر از همه سیطره‌ی اقتصادی خودشان را اعمال کنند!. به‌واقع امپریالیسم آمریکا اژدهایی هزار سر است که تاریخ شبیه‌ آن را سراغ نداشته و متأسفانه بشریت این زمان است که باید شاهد حضور منحوس آن باشد.
این اژدهای هزار سر که در فنا و نابودی‌اش کم‌ترین تردید را نباید به‌خود راه داد، سری هم دارد که نام آن را می‌توان ایجادِ «حالتِ نه جنگ و نه صلح» نامید.
این وضعیتِ نه جنگ و نه صلح، یکی دیگر از شگرد‌های امپریالیست‌های مردم فریب است که با آن توانسته‌اند منطقه و جهان را آلتِ دست خود کنند. در چنین وضعی هر کشوری به حسبِ موقعیتِ خود یا در تدارکِ تهیه‌ی امکاناتِ نظامی است تا خود را از پیامد‌های حاصله‌ی احتمالی مصون نگاه دارد و یا در صدد کسبِ فرصت‌های بهتر جهتِ بهره‌برداری از آبِ گل‌آلودی است که چنین اوضاعِ نه جنگ و نه صلح برایش به‌وجود آورده است.
همین اوضاعِ آشفته‌ی نه جنگ و نه صلح است که آمریکای علاقه‌مند به کشورهای منطقه! به کمکِ این کشورها می‌آید و می‌خواهد برای آن‌ها چترِ دفاعِ ضد موشکی به‌وجود آورد!. در همین شرایط است که بودجه‌ی نظامی هر یک از این کشورها، به طور رسمی و پنهانی، افزایش نجومی پیدا می‌کند.
روسیه، چین و دیگر کشورهای ریز و درشت به جنب و جوش می‌افتند تا مبادا از قافله عقب بمانند و دستشان از این تجارت سیاه کوتاه بماند. رییس دولتِ چین به عربستان می‌رود، آن دیگری به آن‌جا می‌رود و این دیگری سر از این‌جا درمی‌آورد! همه‌ی این هیاهوها برای چیست؟ برای این است که این منافع‌های سرسام‌آور جابه‌جا ‌شود تا بیش‌ترین‌ِشان به جیبِ کلان سرمایه‌دارانِ انحصارطلبِ جهانی سرازیر شود... برای این است که امپریالیست‌ها می‌خواهند با کشورِ تروریست‌پرور ایران و یا کره‌ی شمالی و یا سوریه و یا عراق، افغانستان، یوگسلاوی و چندتای دیگر که به نوبت خواهند آمد، و ممکن است فردا نوبتِ لقمه‌های بزرگ‌تر هم برسد!، مبارزه کنند تا عدالتِ جهانی خودشان را در همه‌ی کشورها برقرار سازند؟.
بپذیریم که امپریالیست‌ها حیله‌گرانی هستند که برای رسیدن به مقاصدی که از آن گریزی ندارند با هروسیله‌ای می‌کوشند تا جهان را مالِ خود کنند! و در این راه از فرو ریختنِ برج‌های دوقلو در نیویورک و یا هرکجای دنیا که باشد هم ابایی نخواهند داشت.
امروز امپریالیسمِ آمریکا دارد با ایران موش و گربه‌ بازی می‌کند! سیاستِ نه جنگ و نه صلح را که در شرایط حاضر برایش بیش‌ترین منافع را داشته است پی‌گرفته تا به‌قولِ معروف هم از توبره بخورد و هم از آخور! چرا؟ برای این‌که با این سیاست کارتل‌ها و تراست‌های اسلحه را فربه‌تر کرده است و از طرف دیگر به دیگر نهادهای اقتصادی امید به بازسازیِ کشورهایی را می‌دهد که در آینده‌ای نه چندان دور قابلیتِ چاپیدن را پیدا خواهند کرد! پس لازم است که همه‌ی ارگان‌های ذی‌منافع خودشان را آماده نگه دارند.
سیاست نه جنگ و نه صلح را امپریالیسم دارد تحمیل می‌کند. امپریالیسم با استمرار این سیاست، هم اکنون از آن سودِ اقتصادی غیرقابل انکاری می‌برد و هم رفته رفته افکار عمومی ملل خود و جهان را برای جنگی که همیشه به آن نیاز داشته و دارد، آماده می‌سازد.
اگر گفتار بالا درصدِ قابل قبولی از حقایق را بازتاب دهد، لازم است از خود سؤال کنیم که آیا ما، در خوشبینانه‌ترین حالت، ناخودآگاه سهمی جدی در راستای به کرسی‌نشستنِ اهدافِ امپریالیست‌ها نداریم؟
اگر حقِ ما در استفاده‌ی صلح‌آمیز از فناوری‌های هسته‌ای نزدِ تمام کشورهای جهان و سازمانِ ملل متحد قانونی و پذیرفتنی است، بهتر نیست که به امپریالیست‌های تشنه‌ی جنگ بهانه ندهیم تا به رایگان افکار عمومی ملل خود و منطقه و جهان را نسبت به ما مشوش کنند تا چراغ‌سبز را از آن‌ها برای شعله‌ور کردن جنگی دیگر در منطقه‌ بگیرند؟
صلح‌خواهانِ جهان که گریزی جز مبارزه با امپریالیسم ندارند، باوردارند که نباید آلتِ دست امپریالیست‌ها قرار گرفت و به هر آهنگ آنان خود را به این سو و آن سو لرزاند!. امروز امپریالیست‌ها سیاستِ نه جنگ و نه صلح را مطابقِ منافع خود می‌دانند. فردا که همگان را خریدند و فریب دادند، در به راه انداختنِ جنگ تردید نخواهند کرد.
نه ادامه‌ی تن دادن به سیاستِ نه جنگ و نه صلحِ آن‌ها و نه وقوع جنگی دیگر در منطقه که امروز کشور ما را کاندید کرده‌اند، هیچ‌کدام به نفع ملت ما و مللِ محرومِ منطقه و جهان نیست. باید با رفتار و سیاست‌های مناسب که همان رو کردنِ دستِ دد منشانه‌ی امپریالیست‌ها است، آنان را به قبول شکست در برابر ملت‌ها وادار نمود. افشا کردنِ امپریالیسم، وظیفه‌ی مهمِ صلح‌خواهانِ وطن و جهان است. بهانه‌های آنان را باید با استدلال‌های جهانی‌پسند پاسخ داد. چنین کاری را با کمکِ تمامی صلح‌خواهانِ جهانی می‌توان با هزینه‌هایی بسیار اندک، جامه‌ی عمل پوشاند و امپریالیسم را در اهدافِ جنگ‌طلبانه‌اش ناکام گذاشت. چنین کاری موجب می‌شود تا بسیاری از سرهای این اژدهای هزار سر نابود شود.
پیروز باد جبهه‌ی متحدِ صلح‌خواهانِ جهان!

هادی پاکزاد

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه