دارچین و عوارض جانبی آن

● مطالعه بر روی حیوانات:
سمیت حاد ناشی از سینامالدهید، دقیقاً مرتبط با فرم تجویز آن می‌باشد. Hadara مقادیر LD۵۰ را در موش گزارش داده است: ۱۳۲ میلی‌گرم بر كیلوگرم به طور داخل وریدی ـ ۶۱۰ میلی‌گرم بر كیلوگرم به طور داخل صفاقی و ۲۲۲۵ میلی‌گرم بر كیلوگرم به طور خوراكی. اما عصاره آبی آن حقیقتاً غیرسمی است. (با LD۵۰ ۴۹۸۰ میلی‌گرم بر كیلوگرم به طور داخل صفاقی). Shramlik مقادیر LD۵۰ را برای اسانس فرار دارچین Ceylon، ۴۱۶۰ میلی‌گرم بر كیلوگرم و برای روغن كاسیا ۵۲۰۰ میلی‌گرم بر كیلوگرم گزارش داده است (آزمایش بر روی موش صحرایی و به طریق خوراكی انجام گرفته است). در مونوگراف‌هایی كه توسط Opdyke ثبت شده است، مقادیر LD۵۰ خوراكی بین ۲/۲ میلی‌لیتر بر كیلوگرم و ۴/۳ میلی‌لیتر بر كیلوگرم ذكر شده است. اگرچه Meyer گزارش داده است كه اسانس دارچین به مقدار بسیار ناچیزی از طریق پوست جذب می‌گردد، اما محققین دیگر مقادیر پائینی از LD۵۰ مربوط به فرم پوستی به دست آورده‌اند كه عبارت است از: ۵۹/۰ میلی‌گرم بر كیلوگرم از سینامالدهید، ۶۹/۰ میلی‌گرم بر كیلوگرم از اسانس دارچین Ceylon و ۳۲/۰ میلی‌گرم بر كیلوگرم از اسانس كاسیا. موش‌های صحرایی ۷۰ میلی‌گرم سینامالدهید را به فرم خوراكی، به مدت ۸ هفته تحمل كردند، بدون اینكه نشانه‌ای از سمیت ظاهر شود. هنگامی كه ۱۰۰۰،۲۵۰۰ و ppm۱۱۰۰۰۰ سینامالدهید، برای یك دوره ۱۶ هفته‌ای، به رژیم موش‌های صحرایی اضافه گردید، در گروهی كه ppm۱۱۰۰۰۰ سینامالدهید، دریافت نموده بودند، التهاب ملایم سلول‌‌های كبدی و هیپركراتوزیس بخش لایه‌لایه‌ای معده مشاهده گردید. هیچ‌گونه اثرات ماكروسكوپیك در مقادیر ppm۱۱۰۰۰۰ و ppm۱۲۵۰۰ دیده نشد. علائم مشابهی نیز توسط shramlik مشاهده شده است. وی وقوع نفریت را نیز گزارش داده است.
● مطالعه بر روی انسانها:
خطرات استفاده از دارچین، خصوصاً اسانس فرار و سینامالدهید آن ارزیابی شده است، زیرا به عنوان یك آلدهید اشباع نشده در موقعیت‌های با گروه‌های سولفیدریل و آمینو واكنش داده و مسئول خصوصیات حساس كننده، التهاب‌آور و سمیت برای سلولها می‌باشد.
تحقیقات سمیت‌شناسی و فارماكولوژیك، نشان دهنده وجود خطر خاصی برای انسان نمی‌باشند. تحقیقات انجام گرفته به وسیله Plant نشان می‌دهد كه در سگ‌های تحت آزمایش با دوزهای بالا، استفراغ دیده شده است و این مطلب، مشابه عوارض جانبی گزارش شده در انسان می‌باشد.
شورای اروپا در سال ۱۹۷۳، گونه‌های مختلف دارچین را در لیست مواد، ادویه‌ها و افزودنی‌های معمولی فصلی ذكر نموده و استفاده آنرا در مقادیر كم مجاز دانسته است، با این احتمال كه جزء فعال در محصول نهایی حذف می‌شود. دوز مجاز جهت مصرف سینامالدهید ۲۵/۱ میلی‌گرم بر كیلوگرم می‌باشد.
● عوارض پوستی:
سینامالدهید ۵% در وازلین، محرك پوست می‌باشد. اسانس دارچین، بعد از ۴۸ ساعت تماس، در قسمت خلفی ران یك پسر ۱۱ ساله ایجاد سوختگی درجه دوم نمود.
در سال ۱۹۸۸، Hausen بیان كرد كه سینامالدهید، تركیبی است كه مسئول واكنش‌های آلرژیك مواد آرایشی و عطرها می‌باشد. پیش از آن در سال ۱۹۲۰ كهیر ایجاد شده به وسیله دارچین گزارش شده بود. اگرچه موارد بالینی متعددی ثبت شده است، به نظر می‌رسد كه تعداد واقعی عوارض جانبی كمتر برآورد شده است. عامه مردم عوارض جانبی مواد طبیعی را نسبت به مواد شیمیایی به طریقی متفاوت باور دارند.
گزارشاتی وجود دارد كه نشان می‌دهد بیماران، مدت زمانی طولانی پیش از ظهور علائم شدید، به عوارض آلرژیك ملایم مبتلا می‌شوند. علائم مذكور، در ابتدا، معمولاً به عنوان نشانه‌ای از عملكرد دارویی فرآورده و یا به عنوان یك بیماری عادی مانند آفت یا هرپس لابیالیس تلقی می‌شود. واكنش‌های آلرژیك بعد از تماس با اسانس دارچین یا سینامالدهید موجود در پماد، خمیردندان، دهان‌شویه‌ها و غذاها اتفاق می‌افتند. علائم اصلی عبارتند از: تورم و التهاب لب‌ها و زبان، خارش، تاولی شدن مخاط دهانی و كهیر. مواردی از گرانولوماتوز دهانی ـ صورتی بعد از تماس با اسانس دارچین در خمیردندان نیز گزارش شده است. كمترین غلظتی كه در Patch های پوستی ایجاد واكنش‌های مثبت می‌نماید ۰۱/۰% می‌باشد.
واكنش‌های شدید مانند آنافیلاكس گزارش نشده است. تمامی موارد بالینی بعد از قطع مصرف فرآورده‌های حاوی دارچین بهبود یافتند. در بیشتر موارد بالینی، محققین گزارش دادند كه یك انتظام كروموزومی غیرعادی در بیماران یا اعضای خانواده آنها وجود دارد. واكنش‌های متقاطع در افراد حساس به بالسام پرو وجود دارد.
در یك گروه متشكل از ۱۱۷ بیمار حساس به بالسام پرو، ۵/۱۴% آنها نسبت به دارچین چینی واكنش مثبت نشان دادند اما در مقابل، در یك گروه ۲۲۰ نفری غیرحساس به بالسام پرو، تنها ۱ نفر واكنش مثبت نشان داد. واكنش‌های متقاطع با میخك، بیشتر بیان شده است، (۲/۶۴% از گروه قبلی واكنش‌های مثبت نشان دادند).
Nater متوجه شد كه سینامالدهید (۳ـ۳/۰ میلی‌گرم بر میلی‌لیتر) به طور Invitro، آزاد كننده هیستامین در لكوسیت‌های انسانی است. این محقق، اثر مذكور را مسئول اصلی واكنش‌های پوستی می‌داند.
«اثر تسكین دهنده» كه به وسیله Opdyke توضیح داده شده است، شامل: كاهش یا ممانعت از واكنش‌های حساسیتی پوست به وسیله تركیبات دیگر موجود در اسانس فرار مانند لیمونن و اوژنول می‌باشد. ارتباط بالینی آزمایش مذكور، به درستی ثبت نشده است. ممكن است به نظر برسد، اوژنول، كه ممانعت كننده بیوسنتز پروستاگلاندین می‌باشد، بر روی مكانیسم التهاب مؤثر باشد. اگر این مطلب صحیح باشد، احتمالاً باید واكنش‌های حساسیتی مضر و مختلفی از سینامالدهید و اسانس دارچین Ceylon انتظار داشت. اطلاعات كلینیكی جهت تأئید این فرضیه وجود ندارد.
نتیجتاً نظر Mathias می‌بایست پذیرفته شود كه فرآورده‌های حاوی بیش از ۰۱/۰% سینامالدهید جهت استفاده، مورد تردید می‌باشد. افراد مبتلا به بیماری‌های آلرژیك نباید فرآورده‌های حاوی دارچین را مصرف نمایند.
● تداخلات دارویی:
در آزمایشات Invito، پوست كاسیا ( ۲ گرم در ۱۰۰ میلی‌لیتر) به طور قابل توجهی انحلال تتراسیكلین هیدروكلراید و متاسیكلین هیدروكلراید را از كپسول‌های ژلاتینی به تأخیر می‌اندازد. درحضور پوست كاسیا بعد از گذشت ۳۰ دقیقه حدود ۲۰% تتراسیكلین هیدروكلراید به صورت محلول درمی‌آید، اما، در صورت وجود آب خالص، ۹۷% آن حل می‌شود. این اثر مشابه داروی ضد اسیدتری سیلیكات منیزیوم می‌باشد. به نظر می‌رسد علت آن جذب آنتی‌بیوتیك توسط ذرات باشد. تحقیقات بیشتر به منظور مشخص نمودن این مطلب كه كدام تركیب خاص پوست كاسیا (اسانس فرار، سینامالدهید، موسیلاژ) مسئول این اثر می‌باشد، صورت نگرفته است. از آنجائی كه دوز ۱ تا ۲ گرم دارچین عمومیت دارد، باید احتیاط نمود كه تتراسیكلین و دیگر تركیبات مشابه همراه با آن مصرف نشود.
از آنجائی كه می‌توان انتظار داشت واكنشی بین آمین‌های نوع ۱ آزاد و سینامالدهید صورت گیرد، نتیجتاً اسانس فرار نباید همراه داروهای مشابه با محدوده درمانی كوچك مصرف شود.

منبع : موسسه اطلاع‌رسانی طعام اسرار