فری من The Ferryman

▪ کارگردان: کریس گراهام.
▪ فیلمنامه: نیک وارد بر اساس داستانی از خودش و ماتیو متکالف.
▪ موسیقی: حییم فرانک ایلفمن.
▪ مدیر فیلمبرداری: آرون مورتون.
▪ تدوین: نایجل گالت.
▪ طراح صحنه: رابرت باوین.
▪ بازیگران: کری فاکس[سوزی]، جان ریس دیویس[یونانی]، سالی استاکول[تیت]، امبر سینسبوری[کتی]، تامر حسن[بیگ دیو]، کریگ هال[کریس همیلتن]، جولین آراهانگا[زین]، لارنس مکوئر[اسنیک]، ایموجین کسین[ایموجین]، بن فرانشام[فری من].
▪ ١٠٠ دقیقه. محصول ٢٠٠٧ نیوزیلند، انگلستان.
▪ ژانر: ترسناک، مهیج.
نیوزیلند. قایق تفریحی سوزی و بیگ دیو از سوی دو زوج[کریس آمریکایی خوش هیکل و دوست دخترش پر توقع اش تیت، زین مائوری و دوستش کتی پرستار سابق که خود را به خاطر مرگ بیماری در گذشته سرزنش می کند] برای سفری پنج روزه کرایه می شود. روز اول به خوشی و شادی می گذرد، اما هوای بد و رسیدن پیغام کمک از قایقی دیگر اوضاع را عوض می کند. سوزی و بیگ دیو از آنها می خواهند تا اجازه بدهند به کمک سرنشینان قایق مذکور بروند.
تیت چندان راضی نیست، اما مردها تصمیم به رفتن می گیرند. زمانی که به قایق مورد نظر می رسند، تنها یک نفر را می یابند که خود را یونانی معرفی می کند. آنها یونانی را به قایق می برند و به تیمارش می پردازند. اما این مرد ناشناس خیلی زود تبدیل به تهیدید علیه جان سرنشینان قایق می شود. چون یونانی حامل روح اسطوره ای محلی به نام فری من است که قابلیت انتقال از بدنی به بدن دیگر را دارد....
● چرا باید دید؟
یک فیلم ترسناک نیوزیلندی که با بودجه ای معادل ٥ میلیون دلار ساخته شده و چهارمین فیلم کریس گراهام به شمار می رود. کسی که سال گذشته با کمدی عاشقانه Sione&#۰۳۹;s Wedding توانست شهرت و اعتباری برای خود فراهم آورد، اما وسوسه ساختن فیلمی ترسناک با مایه های اسطوره محلی می رود که کارنامه در حال شکل گیری وی را صاحب امتیازی منفی کند.
انتقال یک اسطوره محلی یونانی به دل فیلمی نیوزیلندی و تقریباً کم هزینه با تمامی کلیشه های آشنای این گونه حاصلی جز اتلاف وقت برای سازندگان و تماشاگران نمی تواند به دنبال داشته باشد.
اگر به نمونه های بهتری این نوع فیلم ها که حوادث شان در یک قایق رخ می دهد- مانند سکوت مرگبار[فیلیپ نویس]- مراجعه کنیم، با درک دلایل موفقیت آنها می شود به کم ارزش بودن دستاوردهای فری من سازان پی برد.
فری من به موج فیلم هایی چون کندی من[البته دو و سه آن] تعلق دارد. روحی شیطانی در صدد شکار انسان هایی است که روح شان کم و بیش اسیر آلودگی است و به نوعی درحال گرفتن انتقامی اسطوره ای که باید مایه هراس امروزیان را فراهم کند. برخوردهای اسطوره شناسی و یا روانشناختی موجود در چنین قصه هایی از فرط تکرار تازگی و جذابیت خود را از دست داده اند، می ماند جلوه های ویژه یا بازیگران که حضورشان ضامن موفقیت چنین فیلم هایی است. متاسفانه فری من از هر دو این ویژگی ها نیز تهی است، بازیگرانش غیر از جان ریس دیویس[استعدادی تلف شده در این فیلم] ناشناس هستند و از جلوه های ویژه گران قیمت هم خبری نیست. تنها صحنه تماشایی فیلم جنگ میان زن ها و گیس و گیس کشی است که برای برخی از تماشاگران مذکر خالی از تفریح نیست. و گمان هم نمی کنم کسی وقت و پول خود را صرفاً برای دیدن این صحنه تلف کند. شما چطور؟

منبع : موج نو