دارچین و بیماریها

● باروری، بارداری، شیردهی:
Lewin گزارش می‌دهد كه دارچین به وسیله زنان میانسال و سالمند، به عنوان یك داروی سقط جنین كننده مصرف می‌شده است. لازم به ذكر است كه در منابع قدیمی، دارچین (كاسیا) با Cassia fistulosa كه حاوی آنتراكینون‌ها می‌باشند اشتباه شده است. گزارش شده است كه «مقادیر زیاد دارچین» (مقدار نامشخص) در زنان باردار باعث ایجاد مت هموگلوبین در خون، وجود خون در ادرار، وجود آلبومین در ادرار و وجود سیلندر در ادرار می‌گردد. سقط جنین گزارش نشده است. مصرف روزانه ۱۰۰ قطره تنطور دارچین منجر به سقط جنین نمی‌گردد. هرچند كه Lewin در كتب دیگری ذكر نموده است كه دارچین می‌تواند موجب سقط گردد. اما موارد بالینی ذكر نشده است. در یك گزارش مبنی بر سقط جنین عمدی توأم با موفقیت، ماده‌ای با هویت تقریباً نامشخص مصرف شده است. نویسنده ذكر می‌كند كه مایع سیاه مایل به قهوه‌ای تنطور دارچین بوده است. دوز آن تعیین نشده است. این مطلب كه یك دوز منفرد دارچین ممكن است ایجاد سقط نماید مورد تردید است به خصوص اگر مصرف گسترده آن نیز مدنظر قرار گیرد.
گزارشاتی كه توسط Hagers Handbuch , Roth در ارتباط با عملكرد دارچین بر روی رحم بیان شده است، بر پایه گزارشاتی است كه به وسیله Lewin , Madaus عنوان شده است. دو محقق مذكور از كتاب Clarus ۱۸۶۰ نقل قول كرده‌اند. به نظر می‌رسد كه گزارش صحیحی در ارتباط با سقط جنین عمدی با دارچین وجود ندارد.
Abramovici متوجه شد كه سینامالدهید در جنین جوجه اثر تراتوژنیك دارد. آزمایشات مشخص نموده‌اند كه ناهنجاری‌های حاصل ارتباط نزدیكی با اثرات سمی سینامالدهید دارد. حداكثر اثر تراتوژنیك در دوز ۵/۰ میلی مول برای هر جنین مشاهده شده است، كه ۲/۵۸% موجب ناهنجاری و ۴۹% موجب مرگ جنین شده است. آزمایشات بر روی جنین جوجه، ارزش محدودی جهت ارزیابی خطر برای انسان دارد.
اطلاعات بیشتر در رابطه با سمیت دارچین یا اسانس دارچین در دوران بارداری به دست نیامده است. در پایان، می‌توان بیان كرد كه دارچین خطر خاصی در دوران بارداری ندارد. از آنجایی كه مدارك كافی در مورد اثرات جهش‌زای دارچین در این دوران وجود ندارد، بهتر است استفاده طولانی مدت اسانس آن در بارداری منع شود.
● قدرت جهش‌زایی و سرطان‌زایی:
عصاره دارچین یا سینامالدهید به منظور ارزیابی اثرات جهش‌زای آن در سالمونلا (آزمایش Ames) مورد سنجش قرار گرفته‌اند. در بیشتر آزمایشات نتایج منفی بوده است. Lutz و همكارانش این نتایج منفی را مرتبط با ساختمان شیمیایی آلدهیدهای مختلف اشباع نشده در موقعیت‌های می‌دانند. با این وجود، نتایج مثبت نیز در رابطه با عصاره الكلی دارچین و سینامالدهید گزارش شده است. در یك آزمایش، O ـ متوكسی سینامالدهید در تست Ames نتیجه مثبت داشت، در حالی كه سینامالدهید نتیجه منفی داشته است. تحقیقات بیشتر در رابطه با محصولات دارچین كه از لحاظ شیمیایی و گیاه‌شناسی كاملاً اختصاصی باشند لازم می‌باشد.
برخلاف آزمایشات انجام شده بر روی رشته‌های سالمونلا، دارچین و اسانس كاسیا، در آزمایشات انجام گرفته بر روی DNA متعلق به B. subtilis نتیجه مثبت داشته‌اند.
اسانس دارچین و سینامالدهید در آزمایشات انحرافات كروموزومی با استفاده از كشت سلولی موش‌های چینی و سیستم آزمایشی Drosophila، نتیجه مثبت داشته است. نتیجه آزمایش Drosophila در مورد عصاره آبی دارچین منفی بوده است. آزمایش هسته‌های كوچك در موش نیز نتیجه منفی داشته است. دوز مصرفی ۵۰۰ـ۱۲۵ میلی‌گرم بر كیلوگرم به طور داخل صفاقی بوده است.
نتایج آزمایشات تعیین قدرت جهش‌زایی سینامالدهید و اسانس دارچین بر روی باكتری‌های به طور Invitro، می‌بایست به دقت تفسیر شود، زیرا غلظت استفاده شده در محدوده دوزی بوده است كه در آن محدوده خاصیت ضدمیكروبی داشته‌اند. تأخیر در رشد به واسطه اثر ضدمیكروبی سینامالدهید، دلیلی است كه آن را به عنوان یك عامل ضدجهش، گزارش كرده‌اند.
با توجه به آزمایشات انجام گرفته به صورت Invitro حاوی كشت سلولی پستانداران می‌بایست ذكر گردد كه عصاره دارچین و سینامالدهید موجب ایجاد اثرات سیتوتوكسیك می‌گردد. دوزهای آزمایش شده عبارتند از: ED۵۰ از ۶۰ـ۵۰ در سلول‌های KB (یك ردیف سلول برداشته شده از سلولهای سرطانی دهان انسان) و ۲۴ـ۲۰ یا ۸/۴ در كشت‌های سلولی L۱۲۱۰ موش. ظهور اثرات سیتوتوكسیك همراه با كاهش ساخت پروتئین‌های سلولی است كه مربوط به واكنش سینامالدهید با گروههای سولفیدریل و آمینو می‌باشد. بروز این اثرات غیراختصاصی، به میزان زیادی تحت تأثیر محیط كشت و شرایط آزمایش قرار دارد.
درخصوص خطر سرطان‌زایی دارچین اطلاعات كاملی در دسترس نیست. تحقیقات بیشتر احتیاج به فرآورده‌های اختصاصی از لحاظ شیمیایی و گیاه‌شناسی دارد زیرا وجود سافرول سرطان‌زا، كومارین و O ـ متوكسی سینامالدهید می‌توانند در نتایج نهایی تأثیرگذار باشند.

منبع : موسسه اطلاع‌رسانی طعام اسرار