پیروزی نگران کننده ایران در اولین مسابقه

● اشتباهاتی که اصلاح شد
تیم ملی ایران در اولین مسابقه خودش در جام ملت های ۲۰۰۷ خوش شانس بود. این خوش شانسی نه به آن صحنه تک به تک ازبکستان برمی گشت که توپ به حسن رودباریان خورد و برگشت، نه به آن موقعیتی که رحمان رضایی به اشتباه می خواست پای مهاجم ازبک را بزند تا یک پنالتی نصیب رقیب کند.
ایران روی نیمکت خوش شانس بود. جایی که امیر قلعه نویی چندان روی اشتباهات تاکتیکی خود اصرار نکرد.
او که بازی را با سیستم ۳-۳-۴ شروع کرد و نقش بال های تیم را به رسول خطیبی و رضا عنایتی داده بود، تنها پس از گذشت یک نیمه اشتباهاتش را فهمید. اگر او می خواست باز هم روی این تاکتیک غلط اصرار کند، شاید وضع ایران در مسابقه با ازبکستان بدتر از این هم می شد.
به هر حال در وضعیتی که رحمان رضایی تنها یک ربع ساعت پس از آغاز مسابقه در یک حرکت ناشیانه توپ را از روی سر حسن رودباریان به اشتباه وارد دروازه خودی کرد و در حالتی که تا پایان نیمه اول بازی هیچ حرکت امیدوارکننده از تیم دیده نشده بود، در وقت دوم ورق را به نفع خودش برگرداند.
در وقت استراحت مسابقه قلعه نویی، کاظمیان را جایگزین رسول خطیبی کرد تا اولین تاثیرات مثبت تنها ۱۰ دقیقه پس از آغاز وقت دوم دیده شود. مهدوی کیا کرنر را از سمت چپ روی دروازه ازبکستان فرستاد و سیدجلال حسینی با ضربه سر بازی را به تساوی کشاند.
پس از این گل، قلعه نویی اشتباه دیگر خود را هم اصلاح کرد. هاشمیان را بیرون کشید، عنایتی را از گوشه زمین فرستاد نوک پیکان تهاجمی و معدنچی را به زمین آورد.
پنج دقیقه پس از این تعویض ایران گل دوم خودش را هم زد تا در دوازده دقیقه مانده به پایان بازی، تنها دغدغه قلعه نویی حفظ نتیجه شود. برای همین بود که او در ثانیه های پایانی جلال حسینی را جایگزین علی کریمی کرد.
به هر حال با اینکه در ابتدای بازی، اتفاقات عجیبی برای ایران افتاد، در انتهای مسابقه تیم چندان تهدید نشد حتی با اینکه رحمان رضایی غیراز گل به خودی اش، یک بار هم در محوطه جریمه توپ را لو داد و یکی از مهاجمان ازبکستان را در موقعیت گل قرار داد. با این حساب ایران با ۳ امتیاز و تفاضل ۱« در رده دوم جدول گروه C مسابقات ایستاد.
البته احتمال صدرنشینی تیم هم وجود دارد. اگر ایران بتواند در بازی بعدی چین را شکست دهد، صدر جدول برای ایران خواهد بود. هر چند که اگر قلعه نویی بخواهد باز هم عنایتی و خطیبی را به عنوان بال های تیمش به زمین بفرستد نباید چندان به این پیروزی امید داشت.
باز هم اخراج شد، بازی ازبکستان جزء سخت ترین روزهای امیر قلعه نویی در دوره چند ساله مربیگری اش بود. جایی که همه منتظر بودند تا ببینند تیم ملی پس از گذشت بیش از یک سال از آخرین تورنمنت جدی چه می کند. در ابتدا برای قلعه نویی هیچ چیز خوب نبود. حتی تعداد طرفداران ایران آن قدر نبود تا بتواند از حمایت صد در صدی تماشاگران مطمئن باشد. قلعه نویی که در ابتدا با کت و شلواری سرمه یی به زمین آمده بود در اولین حرکت کت را از تنش بیرون آورد تا خود را آماده راه رفتن کنار زمین کند.
او در سه دقیقه اول بر نیمکت تکیه زده بود و قصد نداشت از جایش بلند شود، اما نمایش ضعیف ایران قلعه نویی را بر آن داشت تا از نیمکت جدا شود. نتیجه این حرکت تغییر جریان بازی بود. بازیکنان ایران در این دقایق توپ را در اختیار داشتند. امیرخان که خیالش از تغییر ضرب آهنگ بازی راحت شده بود عقب تر آمد تا از نمایی دورتر عملکرد شاگردانش را نظاره کند. او تا پایان بازی به ستون سمت راست نیمکت تکیه زد و این جایگاه مربی یی بود که دیگر مطمئن شده بود که دیگر تیمش نمی تواند کمر راست کند.
قلعه نویی را تصور کنید که پس از شکست تیمش در نیمه اول چگونه با بازیکنان خود صحبت می کند. آیا قلعه نویی می توانست در بین نیمه دو نیمه بر سر بازیکنانی که ادعاهای آنها سر به فلک می کشید فریاد بزند؟ همه دیدند که بازیکنانی نظیر کریمی، رضایی یا حتی نکونام چگونه بازی کردند.
با این حال با شروع نیمه دوم معلوم بود که قلعه نویی با هیچ بازیکنی رودربایستی ندارد.
کریمی بهتر از نیمه دوم می دوید و نکونام درگیرانه تر بازی می کرد، اما او تنها دقایقی توانست بازی خوب بازیکنانش را از کناره زمین تماشا کند چرا که اعتراض او به عنایتی وقتی که توپ را از دست داد سبب سوء تفاهم شد و سعد کمیل او را از زمین بازی اخراج کرد. داور کویتی فکر می کرد که قلعه نویی به او اعتراض کرده، اما روی صحبت قلعه نویی با کسی بود که یکی از ضعیف ترین بازی هایش را انجام داد.
نمایندگان کنفدراسیون فوتبال آسیا او را به سمت سکوها هدایت کردند و دوستان قلعه نویی به استقبال او آمدند و برای او جایی باز کردند. قلعه نویی یک سوم پایانی بازی را از روی سکوها تماشا کرد. سوت آشنای سعدکمیل و آه راحت قلعه نویی. او شاد و خندان به سالن کنفرانس مطبوعاتی آمد و با تمام خبرنگاران، چه دوست چه دشمن (،) خوش و بش کرد. اولین جمله یی هم که گفت برای همه آشنا بود؛ « خدا را شاکرم.»
او پس از آنکه به اشتباه خود در صحنه یی که اخراج شد اعتراف کرد از تیم ملی گفت. امیر خان در پایان بدون اینکه با سوالی چالشی از سوی خبرنگاران روبه رو شود از سالن کنفرانس خارج شد و در آخرین پرده بازی اول، با چهره یی درهم از کنار نماینده ایرانی کنفدراسیون فوتبال آسیا عبور کرد. او همان کسی است که به گفته قلعه نویی یکی از عوامل اصلی حذف استقلال از لیگ قهرمانان آسیا است.

منبع : روزنامه اعتماد