دیابت (مرض قند)

حالتی است که در آن، بدن کربویدرات‌ها (قند و نشاسته) را خوب متابولیزه نمی‌کند. علت آن در کودکان تولید ناکافی انسولین است (انسولین هورمونی است که برای سوخت‌وساز ئیدرات‌های کربن لازم است. قندها و نشاسته‌ها، منبع اصلی انرژی بدن هستند و هنگامی‌که بدن نتواند به‌خوبی شکر و نشاسته را تبدیل به انرژی کند، مقادیر بسیار زیاد قند در خون و ادرار ظاهر می‌شود. همچنین به‌علت اینکه بدن باید مقدار بیشتری چربی به‌جای قندها بسوزاند، اجسام کنونی (ترکیبات شیمیائی که محصولات نهائی این سوخت‌وساز هستند) در ادرار وارد می‌شوند.
در هر سن فرد می‌تواند به دیابت مبتلا شود. از هر دو هزار و پانصد کودک زیر ۱۵ سال یک نفر به دیابت مبتلا می‌شود. معمولاً بیماری ارثی است ولی ممکن است در عین حال والدین کودک مبتلا دیابت نداشته باشند. اعضاء دیگر خانواده نیز ممکن است دیابت داشته باشند و یا اینکه دیابت قبلاً در خانواده دیده شده باشد.
● علائم و نشانه‌ها
اولین علائم دیابت عبارتند از: اشتهای زیاد، تشنگی بیش از حد و ادرار کردن زیاد. کودک بیش از حد ادرار می‌کند. سپس علائم دیگر شامل از دست رفتن وزن، خستگی و تحریک‌پذیری ظاهر می‌شود. معمولاً بیماری در اکثر موارد، در این مرحله تشخیص داده می‌شود.
اگر دیابت تشخیص داده نشود و درمان نگردد، منجر به حالتی می‌شود که به آن کمای دیابتی می‌گویند. در این حالت که بیمار نفس‌های سریع و عمیق می‌کشد و به دنبال آن بیهوش می‌شود.
اگر هرکدام از این علائم را دیدید، به پزشک مراجعه کنید. تشخیص قطعی با تست‌های آزمایشگاهی انجام می‌گیرد.
● مراقبت خانگی
سعی نکنید کودک دیابتی را خودتان درمان کنید. پزشک باید دیابت را تشخیص دهد و دارو تجویز کند. پزشک با همکاری دیگر متخصصان، درمان را مطابق با نیازهای کودک تنظیم خواهد کرد. و شما باید دقیقاً از دستورات پزشک برای مراقبت از کودک در خانه پیروی کنید.
شما و کودک شما باید تا حد ممکن در مورد دیابت آگاهی داشته باشید.
پزشک دستوراتی در مورد انجام تغییرات لازم در رژیم کودک، دادن انسولین و آزمایش ادرار خواهد داد. پزشک به شما آموزش خواهد داد که چطور شوک انسولینی و کمای دیابتی را تشخیص داده و درمان کنید. در شوک انسولین، قند خون بسیار کم و در کمای دیابتی قند خون بسیار زیاد است.
● موارد احتیاط
▪ شروع شب‌اداراری (بعد از آنکه کودک برای مدتی توانست ادرارش را شب‌ها کنترل کند) می‌تواند نشانه دیابت باشد. همچنین اگر شب‌ادراری ادامه پیدا کرد، ادرار کودک باید از نظر دیابت و عفونت‌های مجاری ادراری تست شود.
▪ اگر در خانواده شما سابقه دیابت وجود دارد، سعی کنید از افزایش وزن کودکتان جلوگیری کنید. اگر کودک شما استعداد موروثی برای دیابت دارد، موجب می‌شود که با افزایش سن احتمال مبتلا شدن به دیابت بیشر شود.
▪ دیابت کنترل‌نشده و درمان‌نشده می‌تواند به کم‌آبی (از دست رفتن جدی آب بدن) بیانجامد که علت آن ادرار کردن بیش از حد است. آنچه این موقعیت را پیچیده می‌کند، این است که مقدار ادرار خارج شده مشخص کم‌آبی در یک کودک دیابتی نیست و ممکن است در دیابت ادرار به‌جای اینکه زیاد شود، کم نیز شده باشد.
● درمان پزشکی
برای تشخیص درست دیابت پزشک دستور چندین آزمایش خواهد داد. تجزیه ادرار برای تعیین قند اضافی و اجسام کنونی صورت خواهد گرفت. با آزمایش خون میزان بالا بودن قند خون اندازه گرفته خواهد شد. در تست تحمل گلوکز (گلوکز قند عمده خون است)، مقدار زیادی گلوکز به فرد خورانده می‌شود و مقدار گلوکز در خون در فواصل زمانی معین، اندازه‌گیری می‌شود.
اگر ”دیابت“ تشخیص داده شود، پزشک برای تنظیم رژیم غذائی و تعیین مقدار انسولین مورد نیاز، کودک را بستری خواهد کرد.
بیشتر کودکان دیابتی نیازمند تزریق انسولین هستند و می‌توانند از سن چهار سالگی یاد بگیرند که خودشان انسولین را تزریق کنند.
اگر کودک دچار کم‌آبی شده است و یا در خون و ادرارش اجسام کنونی وجود دارد، ممکن است در بیمارستان درمان شود. پیش از ترخیص کودکاز بیمارستان پزشک به شما آموزش خواهد داد که چطور انسولین باید تجویز شود و رژیم غذائی کودک چگونه باید باشد. بسیاری از کودکان دیابتی نیازمند تزریقات روزانه انسولین هستند و می‌توانند از سن چهار سالگی آموزش ببینند به خودشان انسولین را تزریق کنند.

منبع : مطالب ارسال شده