ناکامی بزرگ کشتی در المپیک

کشتی ایران در المپیک پکن تن به شکستی بزرگ داد تا جملگی جامعه گوش شکسته ایران از این ناکامی انگشت تعجب به دهان بگیرند!
شکست کشتی در المپیک در حالی اتفاق افتاد که طی دو سال اخیر همه گونه امکانات با حضور مدیر بانفوذی (به‌لحاظ مالی و نه تخصصی)‌ در اختیار کشتی قرار گرفت تا کشتی‌گیران بدون دغدغه برای حضور در میدان المپیک آماده شوند. اما کشتی باخت، چون تصور و بینش درستی از حضور در المپیک نزد دست‌اندرکاران و بویژه کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد وجود نداشت.
حضور یک سرمربی ۷۴ ساله و محتاط اولین ضربه اساسی در راه حضور در المپیک بود تا رئیس فدراسیون که تحت تاثیر صحبت‌های غیرواقع دور و بری‌هایش همه چیز را از زوایای مثبت آن مورد توجه قرار می‌داد و حتی قول کسب ۱۴ مدال از مسابقات را می‌داد مثل همه دوستداران کشتی بازی بخورد و امروز نیز در پایان المپیک و درج شکستی بزرگ و سوال‌برانگیز جلوی نام کشتی ایران، چنین بگوید که کشتی ایران آسیایی است تا جهانی!
آقای یزدانی‌خرم باید بداند امروز چاره‌ای ندارد جز آن که بپذیرد فریب کسانی را خورده‌ که هرچند تا دیروز تعریف و تمجیدش را می‌کردند، اما امروز و در هنگامه شکست در کنارش نخواهند بود. محمدعلی صنعتکاران در مقام نایب‌رئیس فدراسیون که همیشه سر و کله‌اش در هنگامه المپیک‌ها از کانادا پیدا می‌شود تا حضور در این بازی‌ها را از دست ندهد دوباره به کانادا بازخواهد گشت و محمود معزی‌پور نیز که ناکارآمدی‌اش بر هیچ‌کس پوشیده نیست، پی کسب و کار خویش خواهد رفت .
این وسط، سر کشتی کلاه گشادی رفته است که همیشه نتوانسته است با این همه استعداد و سرمایه در جای جای کشور، حقش را از کشتی دنیا بگیرد. ایراد کشتی ما این است که سنتی فکر می‌کند و کار دست‌ کاردان نیست.
بی‌شک در این مسیر هیچ فرقی بین منصور برزگر و محمود معزی‌پور و محسن فره‌وشی وجود ندارد و جملگی یک خاستگاه مشترک دارند و طی این همه سال نیز تا توانسته‌اند، نتایج مشعشع! برای کشتی ایران رقم زده‌اند. حرف این است که کشتی ایران باید در جهت برون‌رفت از این شرایط، طرحی نو دراندازد نه این‌که دوباره با بازگشت به عقب، آزموده را دوباره تجربه کند.
براستی امروز ورزش و جامعه کشتی نباید از کسانی که با سرمایه‌های ملی ورزش و احساسات پاک مردم بازی کرده‌اند، بسادگی بگذرد. حداقل کاری که می‌توان انجام داد این است که آقایان برای ۱۰ سالی از مربیگری تیم ملی کنار گذاشته شوند تا به جای پاسخگویی شفاف و به‌عهده گرفتن بی‌شک دلایل شکست کشتی بر آگاهان این رشته مشخص است، حتی مردمی که طی چند روز گذشته به عشق افتخارآفرینی کشتی‌گیران و جبران ناکامی‌ها به تلویزیون زل زده بودند، بخوبی واقفند که ناکارآمدی کادر فنی و برنامه‌ریزی اشتباه فدراسیون، کشتی را در المپیک پکن به ضعف مفرط رساند تا بدن‌های ناآماده و بی‌انگیزگی نزد اعضای تیم ملی (منهای یکی دو کشتی‌گیر)‌ مشهود باشد و کشتی‌گیران از باخت نیز خم به ابرو نیاورند.
چرا باید رضا یزدانی این‌قدر بی انگیزه و بی‌تفاوت مقابل کشتی‌گیر آذربایجانی مبارزه کند و در کمتر از ۲ دقیقه تن به شکست ضربه فنی دهد؟ چرا باید سعید ابراهیمی ناآماده و به‌دور از شرایط قهرمانی برای حضور در المپیک انتخاب شود که حتی در مقابل کشتی‌گیر مصری متزلزل ظاهر شود؟ بی‌شک اگر کادر فنی بر این نکته واقف بوده جفا کرده است که از یک کشتی‌گیر جوان (سعید امیری)‌ و یک با تجربه (علیرضا حیدری)‌ بسادگی عبور کرده است.ابراهیمی در مقابل گئورگی گودچلیدزه گرجی شکست را از قبل پذیرفته بود تا در دو تایم مغلوب شده و خود را از حضور در ادامه مسابقات راحت سازد.
در این حین، حیف از فردین معصومی که براحتی زحمات چندین‌ساله‌اش را بر باد دید و در عین شایستگی برای کسب مدال بواسطه ضعف کادر فنی و هدایت‌نشدن درست، مدال المپیک را از دست بدهد.
بی‌شک فردین می‌توانست با تاکتیک مناسب این کشتی‌گیر روس را شکست دهد، اما او باخت تا با وجود تلاشش در گروه بازنده‌ها و پیروزی بر حریف آمریکایی و بلغار، در دیدار رده‌بندی دچار اشتباهی بزرگ‌تر شده و در شرایطی که پیش از این چندین‌بار مراد موتالیم‌اف قزاق را شکست داده بود،‌ با اشتباه وحشتناک خود مبارزه برده را در عرض ۱۰ ثانیه و روی زیرگیری غیر ضروری خود با شکست عوض کرده و در نهایت به مقام پنجم برسد.
به هر حال، بد ترین نتیجه برای کشتی آزاد در المپیک رقم خورد تا با یک مدال برنز مراد محمدی در ۶۰ کیلوگرم نتیجه‌ای ضعیف برای کشتی ایران در عرصه المپیک‌ها به ثبت رسیده باشد. به هر حال لازم است مقصران شکست ضعف‌های خود را بپذیرند و با حرف‌هایی غیر واقع‌بینانه بیش از این دل مردم را نیازارند.

منبع : روزنامه جام‌جم