بایدهای حضوری حداکثری

آنچه امروزه به عنوان دموكراسی (با مدل های مختلف آن) در جهان مطرح است. فرایندی است كه به منظور جلب آرا و مقبولیت عمومی طراحی گردیده و در پی همگانی كردن حكومت ها با عناوین نه چندان تمامی مانند «حكومت مردم بر مردم» است. البته این سئوال كه آیا دموكراسی با همه آوازه آی كه پیدا كرده است توانسته است شاید موفقیت هایی در راستای اهداف خود باشد یا خیر؟ بحث دیگری است اما رویكردی مثبت گرایانه دموكراسی الاقل در حد ادعا) نسبت به جلب مشاركت عمومی و حضور حداكثری آحاد جامعه در حكومت امری غیرقابل انكار است زیرا این مدل نظام سیاسی، حضور آحاد جامعه را منشاء استحكام پایه های نظام حاكم بر آنان می داند. البته نیازمندی حكومت ها به جذب آرای عمومی همسو چیزی نیست كه مختص جوامع دموكراتیك باشد بلكه جوامع غیردموكرات نیز بر این مهم اذعان دارند و لذا حتی حكومت های توتالیتری و دیكتاتوری و... كه غالبا منشاء تحقق آنها، رضایت عمومی نبوده است، در بقاء محتاج جلب مقبولیت حداكثری بوده اند و در راه تحصیل آن كوشیده اند.با حفظ مقدمه یاد شده، آنچه مهم است چگونگی دست یابی به مشاركت عمومی و حضور حداكثری جامعه در لایه های مختلف نظام حاكم بر آنهاست.
یكی از راههای كشف مشاركت مردمی و اذعان به حضور آنها در عرصه های مختلف تصمیم گیری، انتخابات است و بدیهی است غرض اصلی از برگزاری انتخاب باید دست یابی به پشتوانه حداكثری برای نظام حاكم یا نظامی است كه بنای حاكمیت دارد به نحو قابل اعتنایی می تواند نسبت به مقبولیت عمومی و رای حداكثری، كاشفیت داشته باشد.
اكنون كه جامعه اسلامی ما، خود را در مرحله دوم انتخاباتی مهم می بیند و با توجه به اینكه حضور در این مرحله از انتخابات با در نظر داشت شرایط و مصالح داخلی و بین المللی نظام اسلامی، امری لازم است، این پرسش متولد می شود كه از چه راهی باید به حضور حداكثری در این مرحله از انتخابات دست یافت؟ آنچه در ذیل می آید پاسخی هر چند اجمالی به این پرسش است.
۱- درصد فضای رقابتی سالم بین نامزدهای انتخابی از عناصر مهم در توجه عمومی به انتخابات و حضورحداكثری در آن به شمار می آید. ضروری است هم حاكمیت و هم جامعه در راستای ایجاد فضای رقابتی سالم برای انتخابات تلاش وافر كرده تا از این رهگذر زمینه مشاركت عمومی در رای گیری فراهم آید، یكی از راههای دست یابی به فضای رقابتی سالم پرهیز كاندیداها از تخریب یكدیگر است ایجاد فضای سالم رقابتی بر مبنای اخوت اسلامی بین نامزدها و انجام تبلیغات منطقی موجب دلگرمی مردم نسبت به حضور در انتخابات است چنان كه عكس آن نیز نتیجه عكس را به دنبال دارد.
۲- همانطور كه تنوع كاندیداها در ترغیب جامعه نسبت به حضور در انتخابات مؤثر است. تعدد و تكثر برنامه ها و ارایه آنها به افكار عمومی از سوی كاندیداها و مدافعانشان، می توانند درصد توجه عمومی را به مشاركت بالا برد. بدیهی است اگر مردم شاهد برنامه های جدید، متنوع و كارآمد از سوی نامزدهای انتخاباتی نباشد، انگیزه مشاركت آنها به شدت تقلیل یافته و این آسیبی جدی در چشمگیری انتخابات است.
۳- ایجاد روحیه امید و بالابردن ضریب اطمینان مردم توسط نامزدها نسبت به برنامه های ارایه شده آنها از راه نشان دادن صداقت دیانت و تخصص یكی دیگر از بایدهای حضور حداكثری است.
۴- آنچه پس از ارایه برنامه ها از سوی نامزدهای انتخاباتی برای مردم مهم و در پیشگاه آنها حیاتی است. فعالیتی كردن آن برنامه هاست. دغدغه اساسی مردم، از حیث درون اجتماعی رفع مشكلات و معضلات جامعه و ارتقاء سطح بهینه سازی و توسعه كشوردر عرصه های مختلف رشد و تكنولوژی و در حوزه بین المللی رساندن ایران به جایگاهی كه شایسته آن است همراه با اقتدار دینی و ملی است. از این روی آنچه برای مردم مهم است و بالتبع در تشریك مساعی آنها در انتخابات موثر، عملیاتی كردن برنامه هاست. راهكارهای اجرایی كردن برنامه های باید برای مردم بیان شود تا مردم با ارزیابی خویش نسبت به تایید و یا رد آنها با حضور در انتخابات اقدام كنند. بدیهی است اگر مردم به این نتیجه برسند كه طرح ها و برنامه های ارایه شده، نمی تواند كارآمد باشد و با ضریب توفیق آن در مرحله اجرایی شدن كم است و یا عدم توانایی شخص نامزد انتخاباتی نسبت به اجرایی كردن آنها برای مردم محرز و یا لااقل مشكوك باشد، بدیهی است، اقبال آنها را در عرصه انتخابات به شدت تحت الشاع قرار خواهد داد.
۵- لزوم توجه كاندیداهای انتخاباتی به مطالبات عمومی: یكی از مهماتی كه توجه به آن، می تواند موجب حضور گسترده مردم در انتخابات باشد، عنایت حاكمیت به مطالبات عمومی و تلاش در راه رفع معضلات عمومی و مشكلات مردم است. در اینكه نظام اسلامی در طول یك ربع قرن، گام های بلندی را در این راستا برداشته است. شكی نیست اما تكیه گاه مردمی نظام، اقتضا دارد هر كس كه داوطلب احراز مسئولیتی در این نظام است بیش از پیش به رفع مشكلات جامعه پرداخته و فعالیت ها كارشناسی را در راه تامین هر چه بهتر و بیشتر مطالبات عمومی شدت بخشیده و زمینه آرامش و آسایش عمومی را در كنار حفظ آرمان های دینی و ملی نظام جمهوری اسلامی، توسعه بخشد. وجود اختلاف طبقاتی، اقتصاد ناپیدار، رانت خواری های كلان در برخی لایه های نظام و جامعه، تسامح برخی مسئولین نسبت به ترویج و اشاعه بی هویتی اجتماعی- اخلاقی از سوی كسانی كه از موفقیت این نظام و مردم برومند ایران، خرسند نیستند، از جمله آسیب هایی هستند كه حضور عمومی مردم در عرصه های مختلف تصمیم گیری، می تواند به شدت متاثر از آنها باشد، مسئولین و كاندیداها وظیفه دارند نسبت به تامین مایحتاج عمومی مردم به نحو احسن و یا استفاده از پتانسیل های موجود آرام نباشند چرا كه به قول حضرت امام راحل (ره) «ما هر چه داریم از این ملت است» ایشان در خصوص لزوم توجه به مصالح فرمودند: «شما فكر این ملت، فكر این زاغه نشین ها، فكر این مردمی كه همه چیزشان را دادند و شما را به مسند نشاندند، فكر آنها را بكنید. شب وقتی خلوت می كنید، فكر بكنید كه من امروز كه كار كردم برای خودم كار كردم یا برای مردم، امروز كه صحبت می كنم برای خودم صحبت می كنم یا برای مصالح كشور»
۶- توجه به عدالت اجتماعی و فعالیتی كردن آن در لایه ها مختلف حاكمیت و اقشار جامعه باید از ضروریات برنامه های نامزدها باشد چنانكه گذشت مردم از وجود ناعدالتی موجود در بین خیلی از پست ها و شغل ها و رانت خواری های قشری در عذابند، اینكه برخی از سیری بمیرند و برخی از گرسنگی، آن پول های بادآورده كه فقط جیب قشر خاص و بی درد را می شناسد، همه و همه اینها می تواند به عنوان ناعدالتی اجتماعی، حضور مردم را در عرصه های مشاركتی تقلیل داده و كمرنگ نماید.

منبع : روزنامه همشهری