سحرگاه مردگان - Dawn Of The Dead

سال تولید : ۱۹۷۹
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : ریجارد پ. روبینستاین
کارگردان : جرج رومرو.
فیلمنامه‌نویس : جرج رومرو.
فیلمبردار : مایکل گورنیک.
آهنگساز(موسیقی متن) : گابلینز و داریو آرجنتو.
هنرپیشگان : دیوید امگی، فوری، اسکات ه_ راینینگر، دیوید کرافورد، دیوید ارلی، ریچارد فرانس، هوارد اسمیت، دانیل دیتریش، فرد بیکر، گیلن راس و جیم بافیکو.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۷ دقیقه.


وقتی بر اثر حمله گروه‌های «مرده‌های متحرک»، وحشت بر شهرهای آمریکا مستولی می‌شود، «فرانسین» (راس)، از مسئولان یک شبکه تلویزیونی، به اصرار دوستش، «استیون» (امگی) می‌پذیرد که با استفاده از یک هلی‌کوپتر از مهلکه فرار کنند. دو تک تیرانداز پلیس، «راجر» (راینینگر) و «پیتر» (فوری)، که سیاه‌پوست است نیز آنان را همراهی می‌کنند («پیتر» و «راجر» پیش از این در جریان حمله به یکی از محله‌های پورتوریکی‌ها که به اشغال مردگان زنده در آمده بوده، شرکت داشته‌اند). هلی‌کوپتر آنان برفرار حومه شهر به پرواز در می‌آید و آنان گروه‌های شکارچی را می‌بینند که با هیجان و شادمانی به تعقیب و شکار «مرده‌های متحرک» (که تنها با متلاشی شدن مغزهای‌شان از حرکت می‌ایستند)، مشغولند. پس از یکی دو برخورد نزدیک با هیولاها، هلی‌کوپتر آنان روی سقف یک مرکز بزرگ خرید در «پنسیلوانیا» فرود می‌آید. در آنجا، پس از درگیری‌ها فراوان، یکی از مرده‌ها «راجر» را می‌گزد. به‌زودی «استیون» نیز به قالب مرده‌های متحرک درمی‌آید و «فرانسین» و «پیتر» به سختی از مهلکه می‌گریزند.
* دومین فیلم از سه گانه مردگان زنده رومرو (ملهم از من اسطوره‌امِ ریچارد ماتیسن) و دنباله شب مردگان زنده (1968)، که البته بیشتر، دوباره‌سازی آن، با افزودن عامل رنگ، امکانات و بودجه بالا (1/5 میلیون دلار) به‌شمار می‌آید. فیلم مثل شب مردگان زنده، اندیشه‌های سیاسی / اجتماعی معاصرش را - در اینجا: رواج همجنس دوستی، نهضت روبه رشد زن - آزاد - خواهی و ابراز تردید در مورد کارآئی سیستم سرمایه‌داری - به ظرافت بازتاب می‌دهد. رومرو که در شب... برای نخستین بار یک سیاه پوست را شخصیت مرکزی فیلمی ترسناک قرار داده بود، در اینجا نیز با تمرکز روی شخصیت «پیتر» این روند را ادامه می‌دهد. او با شیوه خاص خود یک مرکز خرید را به‌عنوان نمادی از جامعه مصرفی و آسیب‌پذیری آن مورد استفاده قرار می‌دهد. نحوه به تصویر کشیدن محله پورتوریکوئی‌ها، طرح مرده‌های متحرک به‌عنوان یک اقلیت اجتماعی مثل آنان و اینکه باز هم جمله معروف و کلیدی «آنها ما هستند» را از زبان یکی از شخصیت‌ها درباره مرده‌های متحرک می‌شنویم، از دیگر شاخص‌های راکِ ساخته شده توسط داریو آرجنتو و گروه مخصوصش، «گابلینز» برای فیلم، در آن زمان اقدامی غیر مترقبه در سینمای ترستان بود. چهره‌پردازی و جلوه‌های ویژه تام ساوینی به‌خصوص در نیم ساعت آغازین و پایانی فیلم، سخت هراس‌انگیز و تأثیرگذار است. یک نسخه به‌نمایش در نیامده صد و چهل دقیقه‌ای نیز از فیلم وجود دارد. خود رومرو در فیلم حضوری کوتاه در نقش یک کارگردان تلویزیونی دارد. دنباله: روز مردگان (رومرو، 1985).