سودوم و عموره - Sodom And Gomorrah

سال تولید : ۱۹۶۲
کشور تولیدکننده : آمریکا، فرانسه و ایتالیا
محصول : گوفردو لومباردو.
کارگردان : سرجولئونه و رابرت آلدریچ
فیلمنامه‌نویس : هوگو باتلر و جورجو پروسپری.
فیلمبردار : سیلوانو ایپولیتی، ماریو مونتوری و سیریل نولز.
آهنگساز(موسیقی متن) : میکلوش روشا.
هنرپیشگان : استوارت گرینجر، پیر آنجلی، استنلی بیکر، روسانا پودستا، آنوک امه، کلودیا موری، فیودور شالیاپین و آلدو سیلوانی.
نوع فیلم : رنگی، ۱۵۴ دقیقه.


گروهی از افراد قوم بنی‌اسرائیل در جست‌وجوی سرزمین تازه، به دو شهر هم‌جوار سودوم و عموره می‌رسند که زیر فرمان ملکه‌ای خبیث به‌نام "بارع" (امه) است. "بارع" اجازه می‌دهد که این گروه بیرون شهر و در ساحل رود اردن کشاورزی کنند و امیدوار است که آنان جلوی حمله "هلامیت‌ها" را بگیرند که به کمک براد فاسد "بارع"، "عشتاروت" (بیکر)، قصد تسخیر این دو شهر را دارند. شب عروسی "لوط" (گرینجر) با "ایدیت" (پیر آنجلی)، "هلامیت‌ها" به اردوی بنی‌اسرائیل حمله می‌کنند، اما "لوط" دستور می‌دهد که سد را بشکنند و به این ترتیب دشمن نابود می‌شود. "بارع" برای تشکر، بنی‌اسرائیلرا به داخل سودوم راه می‌دهد تا به تجارت نمک بپردازند. "لوط"، "عشتاروت" را می‌کشد و "بارع" او را به زندان می‌اندازد. در زندان، دو فرشته بر "لوط" ظاهر می‌شوند و به او دستور می‌دهند که قومش را از این شهر گناه ببرد، چون خداوند پیش از غروب آفتاب آن‌جا را نابود خواهد کرد. "لوط" به‌طرز معجزه‌آسائی از زندان می‌گریزد و با کسانی که هشدارش را می‌پذیرند، به سوی کوهستان روانه می‌شود. به هنگام غروب، زمین دهان می‌گشاید و هر دو شهر در آتش می‌سوزند. "ایدیت" توصیه فرشتگان را فراموش می‌کند و برمی‌گردد تا نابودی دو شهر را ببیند و در جا به ستونی از نمک تبدیل می‌شود.
٭ آلدریچ استعداد بی‌نظیری بود که در هالیوود بارها هرز رفت و بارها در دوره‌هائی مختلف با فیلم‌هائی مثل بوسه مرگبار (۱۹۵۵) و دارودسته گریسام (۱۹۷۱) به اوج بازگشت. سودوم و عموره در سال‌هائی ساخته شد که فیلم‌های پرخرج و عظیم (بر پایه احادث انجیلی) رونق داشتند و از آثاری به شمار می‌آید که آلدریچ برای پول، خود را مجبور به ساختن‌شان می‌دیده است. طراحی صحنه فیلم (کار کن آدام، طراح صحنه بهترین فیلم‌های "جیمز باند") تنها عاملی است که در مجموعه اثر جلب توجه می‌کند، آن هم در جهت هدف اولیه سرگرمی‌سازی. و بقیه فیلم با استفاده از کلیشه‌های نو، حتی تا مرحله توسل به جعل احادیث (تا مثلاً خصوصیات شخصیتی "لوط" به "موسی" در فیلم ده فرمان سسیل ب. دمیل نزدیک گردد!) تنزل می‌کند.