ذهنی داشته باشید که پذیرای همه چیز است و وابسته ی هیچ چیز

اگه یه کم با خودتون صادق باشید میدونید که فلسفه ی شما برای زندگیتون ، باورهای مذهبیتون ، لباس پوشیدنتون و ... نتیجه اون چیزیه که براتون مصلحت دیدن ، حالا چه خانواده ، جامعه و ... .
اگرهم بخواید یه کمی از این شرطی شدگی سرباز زنید ، صداهایی بلند میشه که : آی از حد و حدودت خارج نشو ، و اینطوری میشه که همرنگ شدن جای ذهن باز و پذیرنده ی افکار تازه رو می گیره .
هیچ کس اونقدر نمی دونه که بخواد بدبین باشه ، تو دنیایی که اطلاع کمی ازش داریم چطور میتونیم بدبین باشیم ؟
در برابر کسایی که به طور قطع مطمئنن که برای انجام دادن هرکاری فقط یه راه وجود داره این نکته رو همیشه تو ذهنتون داشته باشید. در برابر بدبینی ایستادگی کنید . چون در مقایسه با اون چیزایی که باید بدونیم تقریبا هیچی نمیدونیم .
این راز اولی دو جزء داره :
۱) ذهنی که پذیرای همه چیزه
۲) ذهنی که به هیچ چیز وابسته نیست .
وابستگی های شما منشاء همه مشکلات شماس . یه ذهن باز در برابر وابستگی ها ایستادگی میکنه و متعاقبا به آرامش درونی میرسه .
راز اول میخواد بگه ذهنتون رو نسبت به همه چیز باز بذارید اما به هیچ چیز وابسته نشید ، بذارید همه چیز بیاد و بره اما هیچ وقت خشنودی یا موفقیت خود رو موکول به بودن چیزی یا وابستگی به چیزی ، جایی و خصوصا کسی قرار ندید .
در همه روابطهاتون اگه بتونید کسی رو انقدر دوست داشته باشید که اجازه بدید همون طور که میخواد باشه بدون هیچ توقع یا وابستگی به شما ، در زندگیتون شاهد آرامش واقعی خواهید بود . عشق حقیقی به این معنیه که کسی رو به خاطر اونچه که هست دوست دارید ، نه به خاطر اونچه که فکر میکنه باید باشه . این یعنی ذهن باز و نبودن وابستگی .


http://newmind.mihanblog.com/More-۳۷۲.ASPX

منبع : مطالب ارسال شده