مطالعات فرهنگی دانشگاه علم و فرهنگ

مطالعات فرهنگی دانشگاه علم و فرهنگ بی تردید با کوششهای محمد رضایی دانش آموخته دانشگاه تهران به ثمر نشسته است. نسل اول دانشجویان در حال فارغ التحصیل شدن هستند و نسل سوم دانشجویان در آستانه ورود به دانشگاه. اما مطالعات فرهنگی دانشگاه علم و فرهنگ از چه سنخی است؟
نمی‌توان منکر شد که این نوع مطالعات فرهنگی از دل جامعه‌شناسی روئیده است ودر عین حال با سنت جامعه‌شناسی بیگانه هم نشده است. در حالی که ظهور حوزه‌ای جدید امکان قهر و جدایی با رشته های پیشینیانش را ناممکن نمی سازد و برخلاف برخی از کوشندگان در حوزه مطالعات فرهنگی ایرانی ، رضایی بر وابستگی به سنت جامعه شناسی تاکید می‌کند. به همین دلیل بوردیو و گیدنز علی رغم فاصله‌شان با سنت مطالعات فرهنگی در این دانشگاه بسیار مورد تاکید قرار می‌گیرند. در واقع رضایی ضمن تاکید بر نظریه‌های متاخر در مطالعات فرهنگی توجه به سنت احیاگرانه جامعه‌شناسی را براساس نظریه های بوردیو و گیدنز در سرلوحهٔ کار خود و دانشجویانش قرار داده‌است. تصور رضایی این است که مطالعات فرهنگی بدون توجه به پیشینه‌هایش( ودر اینجا جامعه‌شناسی) ابتر و ناکارا می‌ماند. دغدغه توجه به مسائل جامعه، وی را همچنان سرگرم امر اجتماعی نگاه داشته‌است و علی رغم بی‌توجهی صاحبنظران مطالعات فرهنگی به امر اجتماعی، رضایی در تدارک پروژ‌ه‌ای است که در آن میان امر نشانه‌ای و امر اجتماعی حکمیت بهتری داشته باشد.
دیروز اولین دفاع دانشجویان مطالعات فرهنگی دانشگاه علم و فرهنگ برگزار شد. آقای طلوعی یکی از آن دانشجویان خوب این دانشگاه است که دیروز دفاع داشتند. عنوان پایان نامه ایشان صورتنبدی میدان تولید نمایشنامه در ایران بود. کار طلوعی بر مبنای سنت بوردیویی انجام شد. رضایی استاد راهنما و دکتر سرسنگی استاد مشاور بودند. دکتر پرستش و دکتر تقوایی داوری پایان نامه را بر عهده داشتند. در اینجا به جناب طلوعی که دوره دکتری دانشگاه تهران نیز قبول شدند تبریک می‏گویم.

عباس کاظمی
http://kazemia.persianblog.ir

منبع : مطالب ارسال شده