تغییری در راه نیست

انتخاب جوزف بایدن و سارا پیلین برای معاونت نامزدهای ریاست‌جمهوری از دو حزب اصلی ایالات متحده تایید این امر است که فاجعه جنگ عراق و افغانستان و بحران اقتصادی‌ای که این کشور با آن دست به گریبان است، هیچ تغییری در روش و مشی سیاسی این دو حزب خادم سرمایه‌داری بزرگ به وجود نیاورده است، در حالی که در نظرسنجی‌ها نشان داده می‌شود که توده‌های وسیع مردم دارای تغییرات چشمگیری شده‌اند. ‌این مردم به شدت با ادامه جنگ عراق مخالفند و پس از شنیدن انواع دروغ از دولت بوش طی این ۸ سال و گیج و سردرگم ماندن از سیاست‌های او و دولتش، خواهان تغییر اوضاع هستند، به‌خصوص در مورد اقتصاد این کشور که به قطاری می‌ماند که از کنترل خارج شده باشد، بسیار نگرانند و از دولت آینده انتظار دارند چاره‌ای اساسی در این باره بیندیشد. آنها آماده‌اند تغییری را در زمامداران تجربه کنند، به این امید که در اوضاع نابسامان آنها بهبودی به وجود آید.
بسیاری از سفیدپوستان که ممکن بود در انتخابات پیشین ریاست‌جمهوری به یک آمریکایی آفریقایی‌تبار رای ندهند، اکنون دیگر نژادپرستی افراطی را پشت‌سر گذاشته‌اند. باید پذیرفت که در این مورد اوضاع تغییر کرده است ولی اگر با دقت به موقعیت سیاسی و اجتماعی بایدن و پیلین نگاه کنید که هرکدام برگزیده همفکران و همراهان انتخاباتی خود هستند، دیگر نباید انتظار تغییر چندانی را نه در سیاست خارجی و نه در اوضاع اقتصادی داشته باشید. ‌ بیایید ابتدا انتخاب سارا پیلین فرماندار آلاسکا را بررسی کنیم که هر لیبرالی ممکن است فهرستی طولانی از دلایلی را ردیف کند که چرا او که به راست تمایل دارد از لحاظ ایدئولوژیک طرفدار حقوق زنان است، به محیط زیست و تغییرات توجه دارد و در ضمن طرفدار منع تحقیقات علمی از جمله در مورد تکامل و تحولات زیستی - که معمولاً نومحافظه‌کاران خشکه مقدس با آن مشکل دارند، نیست، ولی به نظر می‌رسد که تنها چیزی که سارا پیلین را از دیگر مسیحیان بنیادگرای دو آتشه متمایز می‌کند زن بودن اوست، اما زن بودن و عمل کردن به نفع زنان، دو مقوله کاملا متفاوت است. انتخاب یک زن برای معاونت ریاست‌جمهوری در انتخابات، تنها می‌تواند برای کسب رای زنانی باشد که به این امر دلخوش هستند که کسی از جنس آنها به کاخ سفید راه پیدا کند و نه مزایای حقوقی و اقتصادی این انتخاب. او هیچگونه تجربه‌ای چه در مسائل خارجی و چه امور داخلی، حتی مشکلات زنان و یا طبقات محروم ندارد. ‌ پس از مارگارت تاچر، مادلین آلبرایت، کاندولیزا رایس و سایر زنان تمام عیار و زبردست دنیای سرمایه‌داری باید روشن شده باشد که تنها جنسیت نمی‌تواند تعیین‌کننده شخصیت سیاسی یک سیاستمدار باشد. وفاداری طبقاتی اینگونه زنان بر هر احساسی برای حل مشکلات زنان زحمت‌کش و محرومی که دارای شرایط وخیمی هستند فائق می‌شود. به ویژه در مورد زنانی که به همان نسبتی که حاکمان منافع کورپوریشن‌ها قدرتمندتر و خبیث‌تر می‌شوند، شرایط آنان بدتر می‌شود.
و اما جورج بایدن معاون انتخابی باراک اوباما، کاندیدای دموکرات‌ها، سناتوری از ایالت دله‌ور ، یک خدمتگزار مجرب منافع سرمایه‌داری بزرگ است که در راس کمیته روابط خارجی سنا قرار دارد، آن هم در اوضاع آشفته و به اصطلاح شیر تو شیری که در اثر جنگ‌های افغانستان و عراق ایجاد شده است و ملت‌های جهان ستیزه‌جویی‌های آزمندانه‌ای را که به وسیله پنتاگون برای حفظ منافع اربابان وال‌استریت اعمال می‌شود مردود می‌شمارند و با آن به مقابله برخاسته‌اند. چرا بایدن؟ زیرا او به خوبی می‌داند چگونه با زبان چرب و نرم خود، کنگره را به تصویب هزینه‌های سنگین جنگ و تجاوز وادارد. جوزف بایدن بین بسیاری از آمریکایی‌ها به عنوان سناتور ‌ ( MasterCardکارت‌های اعتباری برای تسهیل خرید و در حقیقت تشویق به خرید هر چه بیشتر)، مشهور است زیرا برای بانک‌های بزرگ کار می‌کرده است.
به منظور تغییر قوانین بانک‌ها به شکلی که صاحبان کارت‌های اعتباری نتوانند با اعلام بی‌پولی و عدم امکان مالی، از پرداخت وام‌های سنگینی که با خرید بیش از اندازه، گرفتار آن شده‌اند، فرار کنند. در هر حال هر دوی این افراد به طبقات حاکم تعلق دارند؛ با ثروت‌های عظیم و حمایت‌های مردمی اندک. آنها از ایالت‌های فوق ثروتمند ایالت‌های آلاسکا و دله‌ور که دارای معادن غنی هستند و این دو معاون احتمالی هم‌اکنون دارای امتیازات و اختیارات لرد‌های قرون وسطایی هستند. ‌ پشت همه این تبلیغات پر سر و صدای گردهمایی‌های از پیش تعیین‌شده، فرآیند سیاسی محدود کردن امتیاز‌هایی قرار دارد که طبقات زحمتکش سال‌ها است به‌ویژه از زمان ریگان به بعد به تدریج از میزان آنها کاسته شده است: نظیر خدمات درمانی، بیمه بیکاری، بازنشستگی و به‌طور کلی تأمین اجتماعی. این کاهش به ویژه برای طبقات محروم که رنگین‌پوست‌ها اکثریت آنها را تشکیل می‌دهند، بسیار فاجعه‌بار است و برای اجرای چنین هدفی روشن است که باید قدرت را در دستان بی‌شخصیت‌ترین خدمتگزاران سرمایه‌داری بزرگ قرار داد. ‌

ترجمه: پوراندخت مجلسی
منبع: ورکرز ورلد

منبع : روزنامه اعتماد ملی