سینمای کودک و آثاری که به‌کار بچه‌ها نمی‌آید

سینمای گروه کودک راه افتاده است. اما حیف که این سینما پای رفتن ندارد و در چنبره مناسبات عجیب و غریب آثار دست چندم خانوادگی و اجتماعی گرفتار آمده است.
راه‌اندازی یک گروه سینمایی برای بچه‌های تهرانی البته کاری است ارزشمند و ستودنی. اما نیت خوب هرگز نمی‌تواند دلیلی بر موفقیت باشد. مساله اصلی اینجاست که برای همین نیم بند سالن‌هایی که برای کودکان و نوجوانان ما تدارک دیده شده چه آثاری در نظر گرفته شده است. سوال مهمتر اینکه آن کمیته کذایی که قرار بود ژانر سینمای کودک را در بنیادفارابی حمایت کند، چه شد و با چه دستاوردی به ناگاه رخت بربست؟!
نگاهی به آثار به نمایش درآمده در دو جشنواره کودک و نوجوان ما را با این واقعیت آشنا می‌کند که کمتر فیلمسازی علاقه‌مند به کار در این حوزه است. نشانه‌اش هم حضور ده پانزده فیلمی ‌است که در این جشنواره روی پرده رفت و جز یکی دو اثر اساسا هیچکدام برای این گروه مخاطب ساخته نشده بودند.
مدیران سینماها - حالا چه خصوصی و چه دولتی- تمایلی به فیلم‌های بی‌رنگ و لعاب برای کودکان ندارند. ماجرای اصلی اینجاست که هر ساله با حمایت‌های مختلف و هزار جور واسطه گری چند فیلم برای کودکان و نوجوانان تولید می‌شود که رویکرد اکثر آنها سینمایی درباره کودکان است نه سینمایی برای کودکان. واقعیت تلخ‌تر اینکه جشنواره کودک و نوجوان با برنامه‌ها و چشم‌اندازهای بزرگ هر سال پیش می‌آید و تنومندتر می‌شود، اما تأثیری که از این حرکت جمعی انتظار داریم، چندان ما را راضی نمی‌کند. در این فرایند اکران فیلم‌هایی که با اقبال کودکان و نوجوانان روبرو نمی‌شوند خود قصه دیگری است.
علاقه‌مندان سینما به خوبی می‌دانند که در سینمای جهان پرفروش‌ترین آثار هر دوره اکران فیلم‌هایی با موضوع و مخاطب کودکان و نوجوانان است. در سینمای خودمان تا اواخر دهه‌٧٠ آثار خاص کودکان و نوجوانان از پرفروش‌ترین (پرمخاطب‌ترین) فیلم‌های سینماها بوده‌اند. از شهر موش‌ها گرفته تا پرنده کوچک خوشبختی و دزد عروسک‌ها و از سفر جادویی و کلاه قرمزی گرفته تا خواهران غریب.
به نظر می‌رسد گروه سینمای کودک مثل چند سال پیش به زودی تعطیل خواهد شد. دلیلش هم روشن است؛ سینماهای بی کیفیت و فیلم‌های غیر استاندارد.

منبع : خبرگزاری ایسنا