گاو خشمگین - Raging Bull

سال تولید : ۱۹۷۹
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : اروین وینکلر و رابرت چارتوف
کارگردان : مارتین اسکورسیزی
فیلمنامه‌نویس : پل شریدر و ماردیک مارتین، برمبنای کتابی نوشته جیک لاموتا، با همکاری جوزف کارتر و پیتر سویج.
فیلمبردار : مایکل چاپمن
آهنگساز(موسیقی متن) : -
هنرپیشگان : رابرت دِنیرو، کتی موریارتی، جو پشی، فرانک وینسنت، نیکلاس کولاسانتو، ترزا سالدانا و فرانک ادونیس.
نوع فیلم : رنگی، سیاه و سفید، ۱۲۹ دقیقه.


سال 1941. «جیک لاموتا» (دنیرو)، مشت‌زنی رو به ترقی است که در مسابقات میان وزن شرکت کرده است. او فقط در پی بردن مسابقه نیست بلکه به نظر می‌رسد دوست دارد رقیبش را از بین ببرد. در زندگی خصوصی، او با «ویکی» (موریارتی)، دختری نوجوان رابطه دارد و پس از طلاق از همشر اولش بالاخره با او ازدواج می‌کند. برادرش، «جوئی» (پشی)، مدیر برنامه‌هایش نیز هست و به اندازه او خشونت دارد. شبی در یک باشگاه وقتی می‌فهمد یکی از سران مافیا، «سالوی» (وینسنت) به «ویکی» نظر دارد، دعوائی راه می‌اندازد و دست «سالوی» را می‌شکند اما بعدتر آشتی می‌کنند و مافیا کنترل مسابقات «جیک» را در دست می‌گیرد. حتی او را وادار می‌کنند تا یک مسابقه را واگذار کند؛ اتفاقی که به کارنامه حرفه‌ای او لطمه می‌زند. اما سرانجام پس از چندین مبارزه سخت، او در صدر قرار می‌گیرد. در همین دوره کنترل و نظم زندگی‌اش را از دست می‌دهد و گرچه خودش به «ویکی» بی‌وفائی می‌کند، اما نسبت به او بسیار حسود می‌شود و فکر می‌کند که او با گنگسترهای مافیائی و حتی «جوئی» رابطه دارد. او «جوئی» را به شدت کتک می‌زند و «ویکی» نیز ترکش می‌کند. حالا او در باشگاهی پست برنامه اجرا می‌کند ولی به خاطر دادن مشروب به دختران کم سن‌وسال به زندان می‌افتد و در انتها بر صحنه یک باشگاه شبانه درباره زندگی ناموفقش داد سخن سر می‌دهد.
* نقطه اوج رابطه چندین ساله اسکورسیزی، شریدر و دنیرو. سبک بصری به غایت پیچیده اسکورسیزی که ترکیبی از حرکت‌های دوربین افقی و عمودی است به همراه حاشیه صوتی صدای گاو، در صحنه‌های مشت‌زنی، بسیار تکان‌دهنده و بدیع است. انتخاب فیلم‌برداری سیاه و سفید برای تشدید احساس نوستالژیک نسبت به دهه 1940 و شاید هم برای اثبات جمله آغازین جیک لاموتا در کتاب خاطراتش «با مرور خاطراتم احساس می‌کنم دارم یک فیلم سیاه و سفید می‌بینم» است. دنیرو برای ایفای نقش «لاموتا»ی بازنشسته وزنش را بیش از بیست کیلو افزایش داد تا این آموزه استانیسلاوسکی را که «بازیگر برای رسیدن به روح نقش حتی باید از جسمش هم بگذرد» اثبات کند. با همان درون مایه مورد علاقه اسکورسیزی درباره آدم‌های حاشیه‌ای و نه چندان جذاب. مارتین حاصل دو سال و نیم تحقیق درباره زندگی و شخصیت جیک لاموتا را در اختیار شریدر قرار می‌دهد. تلما شونمیکرِ تدوین‌گر، در کنار دنیرو، ستاره فیلم است.