سید و نانسی - Sid And Nancy

سال تولید : ۱۹۸۶
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : اریک فلنر
کارگردان : الکس کاکس
فیلمنامه‌نویس : آبی وول و کاکس
فیلمبردار : راجر دیکینز.
آهنگساز(موسیقی متن) : جو استرومر
هنرپیشگان : گاری اولدمن، کلوئه وب، دیوید هیمن، دبی بیشاپ، اندرو شوفیلد، سندی بارون، سای ریچاردسن، ادوارد تودور پول، بیف یگر، زاندر برکلی، استوارت فاکس و کورتنی لاو.
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۴ دقیقه.


دوازدهم اکتبر سال 1978. با تلفن یک فرد ناشناس، پلیس وارد اتاق «سیدویشز» (اولدمن) و محبوبه‌اش، «نانسی‌اسپونگن» (وب) در اهتل چلسی نیویورک می‌شوند و با جنازه خونی نانسی و «سید» نشئه روبه‌رو می‌شوند. 1977. «سید» نوازنده گیتار باس گروه «سکس پیستولرز» همراه خواننده گروه و بهترین دوستش، «جانی‌راتن» (شوفیلد) با «نانسی» معتاد و ستاره ثروتمند، «راکهد» (فاکس) آشنا می‌شود. «سید» که قصد تجربه هروئین را دارد، برای خرید مواد به نانسی پول می‌دهد و بعدتر با او که «راکهد» راهیش کرده، ارتباط برقرار می‌کند در جریان توری در آمریکا، گروه که تأثیر نامطلوب نانسی را بر «سیدِ» اکنون معتاد حس کرده، مانع حضور نانسی می‌شوند. حالا گروه از هم می‌پاشد و نانسی نزد «سید» می‌رود. چندی بعد در پاریس «سید» به هنگام ساخت ویدئوکلوپی روی آواز راه من، به «نانسی» و دیگران شلیک می‌کند. «نانسی» مدیر گروه تازه «سید» می‌شود ولی اعتیاد شدید «سید» باعث می‌شود خیلی زود به فراموشی سپرده شود. آن دو به هتل چلسی می‌روند و اوقاتشان را به مصرف مواد، تماشای تلویزیون، جروبحث‌های بیهوه و برنامه‌ریزی برای بازگشت به دنیای موسیقی می‌گذرانند. «نانسی»، «سید» را وا می‌دارد تا با هم خودکشی کنند، اما در جریان مشاجره‌ائی «سید» به طور اتفاقی «نانسی» را چاقو می‌زند. در اینجا «بوئری» (برکلی) دلال موادشان سر می‌رسد، ماجرا را به پلیس گزارش می‌دهد و به سرعت می‌رود. «سید» پس از بازجوئی آزاد می‌شود و دوم فوریه 1979 بر اثر افراط در موادمخدر می‌میرد.
* کاکس در توضیح اینکه چرا نظرش به ماجرای سید و نانسی جلب شده، می‌گوید: «گرچه بسیاری از مردم فکر وجود یک رابطه عاشقانه بین چینین زوج به‌ظاهر ناخوشایندی را نامعقول می‌دانند، اما یک داستان عاشقانه است.... این داستان گروه «سکس‌پیستولز» که پیش از این به بهترین نحو در فریب بزرگ راک‌اندرول (جولیان‌تمیل، 1980) روایت شده، نیست. این داستان سید و نانسی است‌». کاکس روایت این داستان عاشقانه را با بهره‌گیری از نوعی واقعه‌گیرائی مستندگونه به انجام می‌رساند، جالب آنکه گاه‌به‌گاه این روایت به واقع نما به تصاویری مجازی و رویاگونه از «سید» و «نانسی» می‌پیوندد، بی‌اینکه این عمر خدشه‌ائی بر ساختار منسجم اثر وارد سازد. لحن سرد و غیر احساساتی کاکس در روایت این داستان جانسوز به‌آن تأثیری مضاعف می‌بخشد. او محور قرار دادن این زوج خود ویرانگر و ناتوان از تطبیق خویش با هنجارهای اجتماعی به جای تکیه‌ بر ماجراهای «گروه سکس‌پیستولز»، فیلمش را بهره‌مند از لحنی مثل ملودرام‌های با محوریت «قربانیان‌ حرفه نمایش‌» می‌سازد؛ قربانیانی مثل: دایانا باری‌مور در خیلی زیاد، خیلی زود (آرت ناپولیون)، 1958، فرانسس‌فارمر در فرانسس (گریم‌کلیفورد، 1982) لنی به‌روس در لنی (باب‌فاسی)، 1974 و تورتی‌استراتن در ستاره هشتاد (فاسی، 1983). اما در عین حال کاکس در تأکیدش بر رابطه عاشقانه این زوج به رقم کوشش‌هایش برای بخشیدن نوعی «سندیت» به فیلم، در مواردی مجبور به نقض این اصل می‌شود و مثل خبرنگار فیلم مردی که در لیبرتی‌والانس را کشت (جان‌فورد، 1962). افسانه‌ائی را که تبدیل به واقعیت شده، بر خود واقعیت ارجه می‌داند. مهمترین نکته‌ائی که بر این راستا در فیلم ناگفته‌ می‌ماند این واقعیت است که در اصل سید زمانی که قرار بود به جرم قتل نانسی محاکمه شود، در گذشت. ناگفته گذاشته این نکته توسط کاکس، مسأله مرگ نانسی را نیز موقعیتی مبهم نیز قرار می‌دهد: آیا مرگ او بخشی از یک پیمان خودکشی نیمه اجرا شده بوده یا حاصل تصادفی صرف، فیلم همچنان نیز در نیمه دوم، پس از فروپاشی گروه «سکس‌پیستولز» و رفتن «سید» و «نانسی» به هتل چلسی، در حد تلفیقی از قراردادهای فیلم‌های حول محور «مواد مخدر» از آشغال (پل‌موریسی، 1970) و هراس در نیدل‌هارک (جری‌شاتسبرگ، 1971) گرفته تا خون آلوده (نورسی، 1985)، نزول می‌کند هرچند در همین صحنه‌ها می‌توان شاهد لحظه‌های درخشان سینمائی مثل استفاده هوشمندانه کاکس از نمایش شب مردگان زنده (جرج‌رومرو، 1968) در تلویزیون، به‌عنوان تمثیلی از انزوا و بی‌گانگی شخصیت‌های فیلمش در اجتماع بود. به‌عنوان امتیاز دیگر فیلم این نکته قابل یادآوری است که محور قراردادن یک داستان عاشقانه در اینجا، کاکس از طرح دیدگاه‌های رادی‌کال سیاسی / اجتماعی خاص او که در اقلب آثارش - از جمله فیلم تاریخی واکر (1987)، که از از آن به‌عنوان سریح‌ترین انتقاد هالیوود از شاخص‌های «اثر ریگان» یاد گرده‌اند - مجال طرح می‌یابد، باز نمی‌دارد. این مهم را در سید و نانسی می‌توان از تصویری که او از نیروی مخرب و نیست انگار جنبش «پانک» به‌عنوان یک جریان تأثیرگذار اجتماعی در آن دوران ارائه می‌دهد، باز شناخت.