وزن

وزن نیروئی است که جسم با آن به طرف زمین کشیده می‌شود. این نیرو را می‌توان با ترازوی فنری اندازه گرفت. هر اندازه وزن جسم بیشتر باشد، فنری که جسم به آن آویخته است. بیشتر کشیده می‌شود. برای اندازه‌گیری وزن می‌توان نه تنها از فنر باز شونده، بلکه از فنر جمع‌شوند نیز سود جست.
وزن یکی از خواص بسیار مهم آنست. ضمناً وزن تنها به‌خود جسم مربوط نیست. چون جسم در میدان جاذبه زمین قرار دارد. اگر ما در کرهٔ ماه باشیم؟ مسلماً وزن جسم مقدار دیگری ـ به‌طوری‌که تقریباً ۶ بار کمتر ـ خواهد بود. وزن اجسام در قطب زمین ۵/۰ بیشتر از وزن آنها در استوا می‌باشد.
▪ وزن نور: اخیراً دانشمندان گفته‌اند ممکن است نوترون را که بسیار ریز است تجزیه کرد درین جسم هیچ‌گونه الکتریسیته‌ای وجود ندارد، ذوب می‌شود و هر لحظه ممکن است به‌صورت جسم دیگری درآید.
علت رسیدن به این نتیجه، راه‌حلی است که دانشمندان فضاشناسی بر اثر فعل و انفعالات اتمی در کره خورشید بدان رسیده‌اند به موجب همین نتیجه دانشمندان معتقدند که انفجارهای اتمی خورشید باید مقادیر زیادی نوترون پدید آورد و به کره زمین روانه نماید که آدمی می‌تواند محل فرود آنها را بیابد.
عده‌ای برآنند که دوسوم نوترون به زمین نمی‌رسد و پنهان می‌شوند، اینان درین اندیشه‌اند که دو سوم باقیمانده به کجا می‌رود. آن قسمت که به کرهٔ زمین می‌رسد نوترون الکترونی نام دارد. ازین‌رو می‌پندارند که نور دارای وزن معینی است و همین وزن می‌باشد که سبب نرسیدن دو سوم نوترون به کره زمین می‌گردد و طیف نور انتقال یافته از راه‌های بسیار دور سبب می‌شود که در فضا پخش گردد. با این‌حال هنوز وزن معین نور به‌دست نیامده است.
▪ نور چیست؟ امواج نوری که به‌چشم ما برخورد می‌کند در ما احساسی ایجاد می‌نماید که آن را بینائی می‌نامیم. نور هادی و راهنمای ما در جهانی است که دور و بر ما را احاطه کرده است. به علت وجود نور ما می‌توانیم راه خانه خود را پیدا کنیم، آسمان را می‌بینیم و حتی این کتاب را بخوانیم. اگر چشم خود را ببندیم نمی‌توانیم این صفحه را ببینیم زیرا پلک چشم‌های ما از ورود نور به‌چشم جلوگیری می‌کند.
تا نور از شیئی به‌چشم ما نتابد ما آن شیئی را نخواهیم دید. برخی از اشیاء مانند خورشید، ستارگان و چراغ برق از خود نور دارند. این اشیاء به علت حرارت شدیدی که در آنها وجود دارد تولید نور می‌کنند. نوری که از آنها ساطع می‌شود نور سفید نام دارد. قسمت اعظم نوری که در جهان وجود دارد از خورشید که یک منبع نور سفید است به‌وجود می‌آید.
منبع دیگر نور که به‌وسیله جرقه‌های الکتریکی در لامپ‌های محتوی گاز به‌وجود می‌آید به نام فلورسنت یا نور سرد مشهور است.
نوری که به‌طور مستقیم از منابع نوری مانند خورشید، چراغ برق یا یک چراغ فلورسان به‌چشم ما می‌خورد نور مستقیم نامیده می‌شود. اگر این نور منعکس گردیده یا به سطح جسمی برخورد نموده و منحرف شود آن را نور غیرمستقیم یا منعکس می‌نامند. نور ماه و سیارات از این نوع است. زیرا این نور خورشید است که قبل از برخورد با چشم‌های ما به سطح ماه و سیارات برمی‌خورد و در آن منعکس می‌گردد.
دانشمندان به این علت نور را یک نوع انرژی می‌دانند که در برخی اشیاء تغییرات شیمیائی به‌وجود می‌آورد، نوری که بر گیاهان می‌تابد به آنها کمک می‌کند که از آب و اکسید کربن غذا بگیرند. خوب می‌بینیم که گیاهان بدون نور رشد نمی‌کنند و در آن صورت بدون گیاهان، غذائی وجود نخواهد داشت. یک نمونه از این تغییرات شیمیائی نور بر روی اشیاء در داخل دوربین عکاسی اتفاق می‌افتد در اثر برخورد نور با پوشش روی فیلم تصویر به‌وجود می‌آید. در مورد بعضی از پیل‌های الکتریکی نیز چنین است که نور موجب پیدا شدن جریان برق می‌گردد.
اگر نور خورشید وجود نداشته باشد زمین به قدری سرد خواهد شد که امکان زندگی موجود زنده از میان می‌رود حتی بدون نور باد و بارانی نیز نخواهد بود. باد در اثر گرم شدن سطح زمین به وسیله نور آفتاب به‌وجود می‌اید. آفتاب که به زمین می‌تابد بیابان‌ها را بیش از دریاها و اقیانوس‌ها گرم می‌کند و این اختلاف درجه حرارت موجب حرکت هوا و در نتیجه باعث وزیدن باد می‌گردد. باد در ضمن حرکت خود گرد و خاک همچنین بخار آبی که آفتاب در اثر تابش به دریاها، حوض‌ها، رودخانه‌ها و اقیانوس‌ها ایجاد کرده است تغییر محل می‌دهد. ذرات کوچک بخار آب همراه با گرد و خاک تشکیل ابرها را می‌دهد و توسط باد تغییر مکان می‌دهد و در قسمت شرایط خاص برودت، آب موجود در این ابرها به‌صورت باران و برف به زمین برمی‌گردد.

منبع : مطالب ارسال شده