آمریکا سوراخ دعای خود را گم کرده است

حوادث اخیر در جهان به ویژه در عراق و افغانستان و پاکستان، نشان از بی‌برنامگی و سردرگمی آمریکایی‌ها در برخورد با مشکلات خودساخته دارد. آنها در عراق پس از دادن بیش از سه هزار کشته و از دادن اعتماد اکثریت مردم حتی کسانی که به نادرست گمان می‌کردند که آمریکا ناجی آنهاست و ایجاد اعتراض‌های فراوان نزد مسئولان حکومتی، نمونه بارز آن اختلاف شدید بین نخست‌وزیر کنونی عراق نوری المالکی با سفیر سابق آمریکا در عراق که جابجایی سفیر انجامید و وزارت خارجه آمریکا او را از عراق به سازمان ملل منتقل کردند و یا در افغانستان آمریکایی‌ها آش را آنقدر شور کردند که صدای آشپز را نیز درآوردند، اما در پاکستان هم مشکلات پدید آمده در این کشور هسته‌ای متحد آمریکا به اندازه‌ای رسید که داد رئیس‌جمهور را درآورد و حکومت این کشور را مجبور کرد که رسماً به سفیر آمریکا اعتراض کند.
در مطلب کوتاه لازم است به بررسی مشکلات پدید آمده توسط آمریکایی‌ها در یکی از این سه کشور پرداخته شود. به نظر می‌رسد پاکستان نمونه بارزی است، زیرا اوضاع آن بی‌ارتباط با مشکلات افغانستان نیست و از سوی دیگر، شباهت کمی با مشکلات عراق نیز دارد. در عراق القاعده تندرو و سفّاک جنایت می‌کند و آمریکایی‌ها با رفتارشان به آنها بهانه ماندن می‌دهند (و شاید این بهانه دادن متقابل باشد ) و در پاکستان، نیز طالبان این کشور با عملیات انتحاری خود، جنایت‌های ضد بشری می‌کنند و آمریکایی‌ها با حملات هوایی خود به آنها و هم‌پیمانانشان بهانه‌ای (متقابل) برای ادامه جنایات به طالبان پاکستان می‌دهند.
● طالبان پاکستان کیستند؟
بیشتر اعضای طالبان پاکستان از قبایل پشتون پاکستان هستند که در شمال غربی پاکستان و هم مرز افغانستان زندگی می‌کنند و بیشتر آنها در اواخر سال ۲۰۰۱ میلادی و پس از سقوط حکومت طالبان در افغانستان به این منطقه فرار کردند. این جنبش متشکل از سیزده گروه ـ که همگی آنها در منطقه شمال غرب پاکستان مستقرند و فردی به نام بیت‌الله محسود که مقر اصلی‌اش در جنوب وزیرستان است ـ آنها را رهبری می‌کند. در ماه مارس گذشته، کشور آمریکا برای کسی که اطلاعات دقیق برای مشخص شدن مکان محسود یا دستگیری‌اش داشت، جایزه پنج میلیون دلاری تعیین کرد.
● بیت الله محسود کیست؟
از هنگامی که نیروهای امنیتی پاکستان، بیت الله محسود، رهبر طالبان پاکستان را متهم کرد که او مسئول ترور بی‌نظیر بوتو، نخست وزیر سابق این کشور و رئیس حزب ملت در دسامبر ۲۰۰۷ م است، نام این فرد مرموز بر زبان‌ها افتاد.
پس از اینکه در ژوئن ۲۰۰۷ میلادی که نیروهای امنیتی پاکستان، یکی از گروه‌های تندرو را از مسجد سرخ در شهر اسلام آباد بیرون کرد و عده‌ای از آنها را کشت و به اسارت برد، جنبش طالبان، دست به یکسری از عملیات انتحاری علیه نیروهای امنیتی پاکستان زد.
گفتنی است، از سال ۲۰۰۲ م تاکنون، در نتیجه جنگ بین نیروهای امنیتی پاکستان و تندروهای مسلح، یک‌هزار و پانصد نیروی پاکستانی کشته شده‌اند.
همچنین چندی پیش، دو موتورسوار مسلح، سرتیپ بازنشسته عامر فیصل، فرمانده نیروهای ویژه را به همراه راننده‌اش ترور کردند که نیروهای امنیتی پاکستانی، این حمله تروریستی را به جنبش طالبان نسبت دادند و این حمله پاسخی خونین به حمله نیروهای آمریکایی به شمال غربی این کشور بود که در نتیجه آن، پنج نفر کشته شده بودند که حکومت پاکستان پس از این حمله هوایی، سفیر آمریکا در این کشور را به وزارت امور خارجه فراخواند و رسماً به این کار اعتراض نمود.
به تازگی، نیروهای آمریکایی، علاوه بر مناطق شمال غربی پاکستان، جاهای دیگری مانند حاشیه اقلیم وزیرستان شمالی که نیز مورد هجوم هوایی خود قرار داده، هشت فرد مسلح از نیروهای طالبان را به قتل رسانده است. در حالی که رئیس‌جمهور پاکستان با فرستادن پیامی به رئیس‌جمهور آمریکا تلاش می‌کند که استراتژی آمریکا را در قبال طالبان تغییر دهد؛ بنابراین، ایشان پس از این حمله هوایی اعلام کرد: این سیاست، تجاوز به حق حاکمیت دولت پاکستان است و کمکی در به دست آوردن دل مردم نمی‌کند.
همچنین در حالی که نیروهای آمریکایی ادعا می‌کنند که رهبران طالبان را در این حملات مورد اصابت قرار داده‌ ایم، مردم محلی بر این باورند که بیشتر کشته‌شدگان از غیر نظامی‌ها هستند.
رهبران تندرو طالبان، بدون توجه به تلاش‌های دولت پاکستان برای تغییر اوضاع و قانع کردن آمریکایی‌ها برای حمله نکردن به مناطق پاکستان، در یک عملیات انتحاری خونین، بیست و هفت نظامی و انتظامی پاکستانی که با یک اتوبوس نظامی در حال رفت‌‌وآمد در شمال غربی این کشور بودند، به قتل رساندند و شصت و دو نفر دیگر را مجروح کردند؛ این حمله در نزدیکی پاسگاه پلیس در شهر «دوابا» در منطقه «هانگو» روی داد. رئیس جمهور و نخست‌وزیر پاکستان نیز با محکوم کردن این حمله انتحاری، تروریست‌ها را تهدید کردند که ریشه آنها را خواهند کند و با مشت آهنین با آنها برخورد خواهند کرد.
این حوادث نمایانگر این است که دردسرهای آمریکایی، همه را کلافه کرده است. از سویی، جنبش طالبان پاکستان و از سوی دیگر، دولت پاکستان، هر دو از این اوضاع به شدت ناراحتند و همدیگر را تهدید می‌کنند. در حالی که مشکل اساسی جای دیگری است و این آمریکایی‌ها هستند که با ندانم‌کاری خود و با به هم زدن اوضاع، می‌خواهند، آب را گل‌آلود کنند تا از آن ماهی بگیرند، اما گاه خود صید اوضاع خود ساخته خود می‌شود و به قول مولانا جلال‌الدین مولوی که می‌گوید:
ما در این انبار گندم می‌کنیم گندم جمع آمده گم می‌کنیم
ما نیندیشیم آخر ما به هوش کین خلل در گندمست از مکر موش
موش تا انبار ما حفره زدست وز فنش انبار ما ویران شد ست
امید است که این سه کشور مصیبت دیده، به طور خاص و جهان اسلام به طور عام به این حقیقت بزرگ پی ببرند که عامل بسیاری از بدبختی‌های آنها، حضور دشمنان رنگانگ خارجی و غربی به ویژه آمریکایی در کشورهای آنهاست و به جای اینکه بر سر و کله همدیگر بزنند، این دشمن بزرگ را ـ که در حال فنا و زوال است ـ از خانه و کاشانه خود بیرون کنند.

محمد هادی تسخیری

منبع : سایت تابناک