برگزاری دومین دوره نمایش زنده لباس در ایران

دومین دوره شوی زنده لباس اسلامی در تهران در حالی برگزار شد که برای نخستین بار در ایران خسرو دانشجو استاندار تهران، حجت الاسلام صاحبی مشاور فرهنگی او و حجت الاسلام ملانوری مدیرکل شورای فرهنگ عمومی کشور نیز شاهد نمایش زنده مانکن های زن اسلامی بودند و به این ترتیب می توان امیدوار بود در این حوزه نیز روزنه یی تازه برای فعالیت زنان گشوده شده باشد.
هر چند حضور آقای صفار هرندی وزیر ارشاد در این جلسه می توانست به فعالیت برگزارکنندگان رسمیت بیشتری ببخشد، اما به رغم تاکید فراوانی که درباره حضور ایشان صورت می گرفت تا آخرین لحظه ها نیز در این مراسم دیده نشد.دوره اول این برنامه که جشنواره «زنان سرزمین من» نام داشت، تیرماه سال گذشته از سوی دفتر امور بانوان استانداری تهران برپا شد.
برای دوره دوم، سازمان های دیگری چون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و میراث فرهنگی و گردشگری نیز قدم پیش گذاشته بودند تا نتیجه بهتری حاصل و از «شیطنت های سیاسی» به قول استاندار کاسته شود. دانشجو در سخنرانی خود در سالن همایش های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان با انتقاد از این شیطنت ها گفت؛ «استفاده از پوشش مناسب برای زنان، یک بحث فرهنگی است. از همه دوستان خواهش می کنم آن را سیاسی نکنند.» او با اشاره به اینکه ما دلمان برای فرهنگ جامعه می سوزد، از همه اقشار مردم به خصوص «علما و روحانیون» درخواست کرد؛ «اگر اشتباهی در کار ما وجود دارد، ما را راهنمایی کنید. حتماً به راهنمایی ها عمل می کنیم.»
اما با این حال تاکید کرد؛ «ما کار فرهنگی می کنیم، از همه جناح های سیاسی خواهش می کنم فرهنگ جامعه را وارد بازی های سیاسی نکنید.»
استاندار تهران که در سخنانش بارها عملکرد خانم فرخناز قندفروش مشاور وزیر کشور و استاندار در امور بانوان و همسر آقای مجتبی ثمره هاشمی را می ستود از مساله محدودیت استفاده از رنگ های زنده در پوشش امروز زنان انتقاد کرد و گفت؛ «ما نباید زنان جامعه را به یک پوشش واحد اجبار کنیم.
آنها باید با ارائه تنوع در پوشش اسلامی در انتخاب خود آزاد باشند، درست مثل همان چیزی که ما برای مردان قائل هستیم.» او اضافه کرد؛ «بازگرداندن رنگ های شاد در طرح های لباس، نه حدود شرعی را مختل می کند و نه حتی حدود شرعی رنگ خاصی را مشخص کرده است. من حتی قائل به این نیستم که حتماً از رنگ تیره استفاده شود. ما دنبال این هستیم که لباس زیبا با رنگ مناسب وارد بازار شود و زن ها قدرت انتخاب داشته باشند.»
خانم قندفروش مسوول اصلی برگزاری این جشنواره که همواره با چادر مشکی دیده شده است، در سخنان کوتاه خود همان اهداف جشنواره اول را برای دومین دوره هم تکرار کرد؛ اهدافی چون ایجاد موسسه فرهنگی هنری برای فرهنگ سازی، راه اندازی بانک اطلاعاتی از همه طراحان و حمایت از آنها، تشکیل کمیته برای تحقیق و پژوهش در این زمینه و همکاری با طراحان و پژوهشگران برای غنا بخشیدن به حرکت جمعی در این حوزه.
هدف تازه یی که برای این دوره جشنواره عنوان شد ایجاد تعامل با زنان کشورهای اسلامی بود و اینکه برای رسیدن به چنین تعاملی قرار است جشنواره «زنان سرزمین من» بین المللی شود و اگر دست دهد از سال آینده با حضور تعدادی از کشورهای اسلامی این پروژه کلید خواهد خورد.
قندفروش اشاره کرد که در نخستین جشنواره نمایش زنده لباس، ۲۰ مدل چادر و ۱۲۰ مدل مانتو به نمایش درآمده و در دومین جشنواره بازدیدکنندگان می توانند از ۱۰ مدل چادر و ۱۵۰ مدل مانتو و لباس کار دیدن کنند. وی علاوه بر این افزود که بیش از ۹۷ درصد بازدیدکنندگان از جشنواره اول درخواست کرده اند این برنامه دوباره تکرار شود.
به غیر از اینها او وعده داد که هر سال از مجموعه طرح های ارائه شده در جشنواره، یک مدل به عنوان مدل سال لباس زنان انتخاب شود. قندفروش در پاسخ به این سوال اعتماد که اعتبار تخصیص یافته به این جشنواره چقدر است، گفت؛ «الان نمی دانم رقم دقیق چقدر است ولی مطمئن باشید خیلی رقم بالایی نیست.» پرسیدم؛ همان رقم تخمینی را بگویید، گفت؛ «چون با مشارکت چند سازمان برگزار می شود رقم ناچیزی است.»
در همین حال یک مقام آگاه در این حوزه که نخواست نامش فاش شود درباره اعتبار این جشنواره گفت؛ «اعتبار این دوره اصلاً با دوره اول قابل مقایسه نیست. دوره اول ۱۲۰ میلیون بودجه داشت اما برای این دوره فقط ۳۰ میلیون بودجه اختصاص داده شده است.» البته به گفته این مقام آگاه، قسمت زیادی از این بودجه به مانکن ها تعلق می گیرد. آنها برای هر بار رفتن روی صحنه (دفیله) بین ۱۵ تا ۲۰ هزار تومان می گیرند. یعنی اگر تا آخر بعدازظهر دیروز که قرار بود شوی زنده برای همسران سفرا در تهران برگزار شود ۱۰ بار روی صحنه بروند ۲۰۰ هزار تومانی درمی آورند.
● شوی مد
چراغ های سالن را که خاموش کردند و نورهای مخفی را روشن، بعد از تاخیر یک ساعته اول برنامه دل حضار قرص شد که الان شروع می شود. چون بارها اتفاق افتاده که در ایران چنین برنامه هایی در لحظه آخر از قول وزیر یا رئیس بالادستی کنسل شده باشد. اما موزیک متن ملایم و دودهایی که جلوی صحنه به رقص درآمدند راه را برای ورود نخستین مانکن بازکردند.
اگر اشتباه نکنم این نخستین بار بود که دو روحانی در کنار یک مقام ارشد دولتی نمایش زنده لباس زنان را از نزدیک تماشا می کردند. دور تا دور سالن هم که به اندازه ۶۰ نفری فضا داشت عموماً خبرنگارها و خانم هایی نشسته بودند که از طرف اداره های دولتی به نمایندگی از سوی خانم های همکارشان آمده بودند.
دو زن چادری یکی جوان و دیگری میانسال هم طرفین من نشسته بودند. قبل از ورود مانکن ها، زن جوان از من پرسید؛ «شنیده ام این مانکن ها با روش خاصی راه می روند و کلی ناز و عشوه در راه رفتنشان هست. به نظر شما این درست است؟» قبل از اینکه من جواب بدهم زن میانسال گفت؛ «من دیده ام. مثل مدل های ماهواره یی راه می روند.» در این لحظه اولین مدل زنده وارد و در حالی که می خرامید از جلوی ما رد شد. زن جوان محجبه بلافاصله گفت؛ «این که کلی آرایش دارد.» عکاسان روی صورت دختر زوم کردند و او چرخی زد و برگشت. یک چادر سیاه سرش بود که جلوی آن کمی مدل داشت.
دو روحانی و استاندار سر در گوش هم برده بودند و می توانستی خنده شان را از تکان خوردن شانه هایشان دریابی. مانکن دوم و سوم و چهارم که آمدند و رد شدند زن جوان همان ترجیع بند -این که کلی آرایش دارد- را تکرار کرد. وقتی با نگاه استفهام آمیز من روبه رو شد، گفت؛ «به هر کدامشان می گویم تا همه اعتراض مرا شنیده باشند.»
بعد از اینکه مدل های چادر به نمایش درآمد نوبت به مدل های سبک تر رسید. مانکن های جوان که همه از دانشجویان دانشکده طراحی لباس و برگزیده برای این جشنواره بودند به ترتیب روی صحنه ظاهر می شدند و با ظهور آنها اظهار نظر اطرافیان به گوش می رسید. «اینا رو که نمی شه تو خیابون پوشید. همه آدمو مسخره می کنن.
اینو که اگه بپوشی پلیس آدمو می گیره، این که همون چادر دانشجویی خودمونه پس تغییرش کجاست» و چیزهایی از این قبیل. شو که تمام شد استاندار و همراهانش به پشت صحنه هدایت شدند تا از نزدیک با طراحانی که لباس های شان به اجرا درآمده بود، دیدار کنند. خانم قندفروش یک قفسه از لباس هایی به غایت زیبا را نزدیک استاندار کشید و گفت؛ «اینها طرح های خانم... است که جزء بهترین طراحان ما هستند و الان دوبی به شدت دنبال ایشان است تا بتواند از طرح هایش استفاده کند.» انصافاً هم خیلی لباس های قشنگی بود که با توجه به قیمتشان هم بسیار مناسب به نظر می رسیدند.
یکی از طراحان لباس هم که آنجا حضور داشت از استاندار خواهش کرد کمی سعه صدر نشان دهد تا آنها بتوانند با طرح های جدید و بدیع شان نسل جوان را از مدل های ترکیه یی دور کنند. استاندار هم خندید؛ «ما که اجازه داده ایم.»
در آن سو، مانکن ها پشت صحنه جمع شده بودند و هر چه می کردند نمی توانستند از حلقه محاصره عکاس ها بگریزند. یکی از آنها را عکاس ها نشانه گرفته بودند که ناگهان صدای خانم مریم زمانی مدیر داخلی این شو بلند شد که؛ «مگه نگفته بودم حق ندارید بروید جلوی عکاس ها» و دوید تا مانکن را از جلوی دید عکاس هایی که داشتند تصویر دختر را توی صفحه مانیتور دوربین های دیجیتالشان می دیدند و می خندیدند، دور کند.

شبنم رحمتی

منبع : روزنامه اعتماد