بوسهٔ کوتاه روی گونه - PECK ON THE CHEEK

سال تولید : ۲۰۰۲
کشور تولیدکننده : هند
محصول : مانی راتنام و گ. سرینیواسان
کارگردان : راتنام
فیلمنامه‌نویس : راتنام، بر مبنای داستانی نوشتهٔ خودش
فیلمبردار : راوی ک. چاندران
آهنگساز(موسیقی متن) : ا. ر. رحمان
هنرپیشگان : ماد هاوان، سمیران، ج. د. چاکراوارتی، پراکاش راج، ناندیتا داس، پ. اس. کیرتانا و دلهی کومار
نوع فیلم : رنگی و سیاه و سفید، ۱۲۳ دقیقه


̎تیرو̎ (مادهاوان) و ̎ایندرا̎ (سمیران)، ̎آمودا̎ (کیرتانا) را در نوزادی به فرزندخواندگی پذیرفته‌اند و قرار گذاشته‌اند که در نُه سالگی ̎آمودا̎ حقیقت را برای او بازگو کنند. پس از گذشت این سال‌ەا، حالا ̎ایندرا̎ مخالف است و می‌گوید بین ̎آمودا̎ و دو پسرش فرقی نیست و لزومی ندارد ̎آمودا̎ خودش را از آنان جدا بداند اما ̎تیرو̎ حقیقت را در جشن تولد نُه سالگی ̎آمودا̎ به او می‌گوید. ̎آمودا̎ ابتدا عصبی می‌شود و فکر می‌کند پدر و مادرش دیگر او را دوست ندارند اما خیلی زود به این نتیجه می‌رسد که می‌خواهد مادر واقعی‌اش را ببیند. مادری که به گفتهٔ ̎تیرو̎ سریلانکائی بوده و پس از کشته شدن پدر ̎آمودا̎ به هند مهاجرت کرده اما پس از به دنیا آمدن ̎آمودا̎ او را در بیمارستان جاگذاشته و رفته است. پس از چند بار فرار ̎آمودا̎ و تلاش برای بازگرداندن او، سرانجام ̎تیرو̎ و ̎ایندرا̎ تصمیم می‌گیرند مادر واقعی‌ ̎آمودا̎ را بیابند. جست‌وجوهایشان آنها را به زنی سرسخت می‌رساند که یکی از سران جنبش مخالف دولت سریلانکاست. در محل قرار، درست لحظه‌ای که مادر می‌پذیرد ̎آمودا̎ فرزندش است، نیروهای نظامی که از این قرار مطلع شده‌اند، محل قرار را زیر رگبار گلوله می‌گیرند. مادر به جریان مبارزه برمی‌گردد و ̎آمودا̎ می‌پذیرد که والدین واقعی‌اش ̎تیرو̎ و ̎ایندرا̎ هستند که او را بزرگ کرده‌اند.
● روایت داستانی مقاله‌ای در مجلهٔ تایم دربارهٔ یک زوج آمریکائی که دخترشان را برای دیدن مادر واقعی‌اش به فیلیپین زیر آتش جنگ بردند، در دست راتنام تبدیل به درامی واقع‌گرایانه و مستندگونه از یک سفر دیوانه‌وار به دل جنگ‌های قومی و دولتی سریلانکا شده است. در واقع داستان دخترک و جست‌وجو برای یافتن مادرش بیشتر بهانه‌ای است برای ساخت صحنه‌های مورد علاقهٔ راتنام؛ تناقض‌های حسی و انتخاب میان عشق یا مهر مادری با میهن‌پرستی در هر کجای دنیا. اگر در از قلب (۱۹۹۸) مسئلهٔ کشمیر مطرح بود و در بمبئی (۱۹۹۵) واکنش به درگیری‌های شدید میان مسلمانان و هندوها، در این‌جا سریلانکا دست‌مایهٔ کار راتنام قرار گرفته است. فیلم صحنه‌های جنگی عظیم و درگیری‌های فیزیکی پُرنما دارد که در سینمای هند تقریباً کم‌نظیر است و فیلم‌برداری قابل توجه با استفاده از دوربین روی دست به شاخصهٔ اصلی کار تبدیل شده. موسیقی رحمان ـ آهنگ‌ساز همیشگی راتنام ـ سخت شنیدنی است.