معلم و الگوی جاوید

“ان الحسین مصباح الهدی و سفینه‌ النجاه” تمامی ائمه اطهار علیهم‌السلام‌، خصوصا سرور آ‌زادگان جهان آقا اباعبدالله الحسین(ع) در تمامی مراحل زندگی، الگو و سرمشق برای پیروان راستین و دیگران بوده‌اند. تمامی اعمال و رفتار این بزرگواران راهگشای زندگانی بسیاری از انسانها گردیده است.
حال که رنگ و بوی ماه محرم و عاشورای حسینی به مشام عاشقان و شیفتگان می‌رسد و هر کوی و برزن در هر شهر و روستا به جهت احترام به ساحت مقدس این عزیزان سیاه‌پوش می‌گردد و دوستداران اهل‌بیت علیهم‌السلام با پوشیدن لباس عزا، در غم از دست دادن آنان سوگواری می‌کردند و در این راه مقدس ساعات فراوان و هزینه‌های زیادی را متقبل می‌شوند، این پرسش‌ مطرح است که، به راستی امام حسین(ع) و یاران با وفایش چه کسانی هستند؟
چه کار مهمی را انجام داده‌‌اند که با شروع ماه محرم‌‌الحرام سرتاسر گیتی عزادار می‌شود و همه از غم، از دست دادن این عزیزان سوگوار می‌شوند، و این چه شور و شوقی است که پایانی ندارد و حتی سال به سال بر عظمت و اقتدار محرم و عاشورا افزوده می‌گردد و مشتاقان و دانشمندانی از دیگر ادیان نیز در مقابل عظمت و روح بلند سید و سالار شهیدان امام حسین(ع) و یاران باوفایش سر تعظیم فرود می‌آ‌ورند؟
امام حسین(ع) نور دیده حضرت رسول اعظم(ص) و امام علی(ع) و فاطمه زهرا(س) و امام حسن مجتبی(ع) و زینب کبری(س) بود و با تربیت در این خانواده مکرم بود که آماده مسئولیتی بسیار خطیر گردید و با تاسی به آن بزرگواران توانست از این آزمون الهی با سربلندی بیرون آید.
و در سرتاسر زندگی پر بار خود توانست الگوی مناسبی برای دوستداران اهل‌بیت علیهم‌السلام باشد.
حضرت سیدالشهدا(ع) به اسلام روح و جان دوباره‌ای بخشید، مرز اسلام راستین محمدی را، از اسلام دروغین و ظاهری مشخص کرد، سیره و روش رسول خدا(ص) و پدر بزرگوارش امام علی(ع) را که به دست فراموشی سپرده شده بود احیاء کرد و در این راه استوار و ثابت قدم حتی تا پای جان ایستاد، و نه تنها خود آن امام بزرگوار، بلکه اهل‌بیت و یارانش نیز به تاریخ و انسانیت در هر زمان و مکان درس آزادگی و ایستادگی در مقابل جریان باطل را دادند؛ درسی که در تمامی ادوار تاریخ برای انسان‌های آزاده راهگشا و حرکت آفرین است، درسی که کمال انسان را در مقابل انواع و اقسام ناملایمات به خوبی ترسیم می‌نماید.
حسین(ع) درس عشق و ایثار، انسانیت، عظمت، رشادت و شهادت را به همگان آموخت.
حال این سوال مطرح می‌گردد که وظایف ما به عنوان رهروان آن امام شهید و یارانش در این عصر چیست؟ برای تداوم اهداف بلند عاشورا چه اقداماتی باید انجام دهیم؟و سوالات گوناگون دیگری که مجال پرداختن به آنها نیست.اما باید به این نکته توجه داشته باشیم که به عنوان دوستداران اهل‌بیت علیهم‌السلام و خصوصا امام حسین(ع) وظایف سنگینی را برعهده داریم و باید در زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی و جهانی به گونه‌ای عمل نماییم که رنگ و بوی روش و سیره ائمه اطهار خصوصا امام حسین(ع) در آنها نمایان گردد. درغیر این صورت خدای ناکرده فرصت‌های موجود را از دست خواهیم داد و در مقابل اوقات و هزینه‌هایی که در تمامی جهات انجام داده‌ایم، شاید مطلوب و مقبول نباشد.
به همین سبب لازم است که برای خودمان مجددا از هر قشر و گروهی که هستیم واقعه عاشورا و چرایی‌های آن را مرور نماییم و مسیر اصلی را که ما را زودتر به مقصد و رضایت مطلوب می‌رساند انتخاب نماییم و برای رسیدن به هدف غایی در این مسیر نهادها و سازمان‌های ذی‌ربط خصوصا روحانیت معظم و معزز و مداحان عزیز رسالت سنگین‌تری را بر دوش خود دارند.
بحمدالله درخصوص ظواهر گرامیداشت یاد و خاطره عاشورایی سید و سالار شهیدان و یارانش در کشور اسلامی ایران به مقدار لازم عمل می‌‌گردد و نیاز به بحث ندارد.
اما نکته قابل تامل در محتوای فرهنگ عاشورا می‌باشد که باید با برنامه‌ریزی‌ بهتر و مناسب‌تر از سوی متولیان امر در این خصوص اقدامات لازم صورت پذیرد تا تشنگان حق و حقیقیت خصوصا نوجوانان و جوانان بتوانند با تمامی جهات با زندگی آن بزرگواران آشنا گردند و آنان را الگوی خویش در زندگی قرار دهند. باید توجه داشته باشیم اگر انتقال فرهنگ عاشورا به درستی و با شیوه‌های بهتر و شناخت مخاطبین صورت گیرد تاثیرات آن در تمامی شئون جامعه پدیدار می‌گردد و خیلی از معضلات و مشکلات فردی، خانوادگی، اجتماعی و جهانی ما حل خواهد شد.اگر زندگانی ائمه اطهار علیهم‌السلام خصوصا امام حسین(ع) در زندگی تمامی اقشار جامعه به عنوان الگو جاری و ساری گردد یقینا زمینه‌های فساد، گناه، جرم و قتل و ... ریشه‌کن و یا حداقل کمتر خواهد شد. به امید آنکه با مطالعات بیشتری در زمینه‌زندگانی بزرگان دین بتوانیم جامعه‌ای نمونه باشیم و وظایف و مسئولیت‌های خود را بهتر و دقیق‌تر بشناسیم و به آنها عمل نماییم.

رئوف علایی

منبع : روزنامه رسالت