بررسی فراوانی نسبی اتومایکوزیس در مراجعه‌ کنندگان به درمانگاه گوش و حلق و بینی بیمارستان بقیه اله «عج»

● مقدمه:
اتومایکوزیس عفونت شایع قارچی گوش خارجی است که در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان دیده می‌شود. این بیماری یکی از معمول ترین مشکلاتی است که پزشکان و به‌ خصوص متخصصین گوش و حلق و بینی با آن روبه‌رو می‌باشند. لذا، این تحقیق به منظور بررسی وضعیت این بیماری در مراجعه کنندگان به درمانگاه گوش و حلق و بینی بیمارستان بقیه اله «عج» به مدت دو سال (۱۳۸۳-۱۳۸۱) انجام گرفت.
● مواد و روش‌ کار:
تعداد ۳۵ بیمار (۲۳ نفر مذکر و ۱۲ نفر مونث) با تشخیص بالینی اتومایکوزیس مورد بررسی قارچ شناسی قرار گرفتند. به ‌منظور تشخیص بیماری پس از نمونه برداری از گوش، آزمایش مستقیم با پتاس ۱۰ درصد و کشت نمونه ‌ها بر روی دو محیط سابورو دکستروز آگار و سابورو دکستروز آگار حاوی کلرامفنیکل صورت گرفت. به‌ منظور تعیین گونه قارچ از روش های آزمایشگاهی و تست های افتراقی مختلف استفاده گردید.
● نتایج:
در این بررسی از ۳۵ بیمار با تشخیص بالینی اتومایکوزیس، با توجه به نتایج آزمایشگاهی تنها ۲۰ نفر (۱/۵۷ درصد) مبتلا به اتومایکوزیس تشخیص داده شدند. از این تعداد ۱۲ نفر (۳/۳۴ درصد) مذکر و ۸ نفر (۸/۲۲ درصد) مونث بودند. بیشترین تعداد موارد بیماری در گروه سنی ۴۰-۳۰ سال مشاهده گردید. عوامل قارچی جدا شده به ترتیب فراوانی عبارت بودند از: آسپرژیلوس نایجر ۱۴ مورد (۷/۴۳ درصد)، کاندیدا آلبیکانس ۵ مورد (۶/۱۵ درصد)، آسپرژیلوس فومیگاتوس ۴ مورد (۵/۱۲ درصد)، گونه های آسپرژیلوس ۳ مورد (۴/۹ درصد)، آسپرژیلوس گلوکوس، پنی‌سیلیوم و گونه کاندیدا هر یک ۲ مورد (۲/۶ درصد).
● بحث:
در این بررسی فراوان ترین قارچ های جدا شده از بیماران مبتلا به اتومایکوزیس، گونه های آسپرژیلوس و کاندیدا بود که با بررسی دیگر محققان در ایران و سایر کشورها مطابقت دارد. به‌ علاوه با وجود شیوع ۱/۵۷ درصد بیماری اتومایکوزیس در مراجعه کنندگان به درمانگاه، ضرورت توجه بیشتر به اقدامات تشخیصی دقیق و پیشگیرانه اهمیت دارد. بررسی حاضر نشان داد؛ بیماری اتومایکوزیس را تنها از روی علایم بالینی نمی ‌توان تشخیص داد و لازمه آن تشخیص آزمایشگاهی است.

محمدعلی افشاری
رضا کچویی
محمد اجل لوئیان

منبع : پایگاه اطلاعات علمی