تاجر بروکلین

بر‌خلاف دیگر پسربچه‌های ۱۴ ساله، جوزف کوهن نمی‌توانست منتظر والدینش باشد تا به همراه آن‌ها به دیدن یک نمایشگاه تجاری برود. او به جای این‌که به مهمانی برود یا وقتش را بیهوده تلف کند، ماشینی کرایه کرد و به ماساچوست رفت.
در آن‌جا لوازم مربوط به کریسمس، اسباب‌بازی و چند لامپ را با ۳۰۰۰ دلاری که از طریق کار در فروشگاه تجهیزات سخت‌افزاری پدرش پس‌انداز کرده بود، خرید. وقتی فروشگاه پدرش را به یک فروشگاه الکترونیکی در منطقهٔ بای ریج واقع در بروکلین تبدیل کرد کوهن، فروشگاه را با توجه به نام خانوادگی اجدادیش Polesteins نامید. او با ۱۰۰ دلار در ماه، این فروشگاه را در یاهو افتتاح کرد. خدماتی که جوزف در این فروشگاه ارائه می‌کرد تنها بین ۱۰ تا ۵۰ سنت هزینه در پی‌ داشت. او با فروش لامپ‌های مخصوص کریسمس توانست سرمایه‌اش را دو برابر کند و به سراغ سفارش‌های جدید برود.
کوهن که در آن زمان دانش‌آموز دبیرستان بود، می‌گوید: «من درحالی این کار را انجام دادم که تلاش‌های والدینم برای منصرف کردن من بی‌فایده بود.» شاید مخالفت‌های پدرش باعث شده بود که او بیشتر به فعالیت‌هایی که انجام می‌داد علاقه‌مند شود. چند هفته بعد، جوزف یک دستگاه تلویزیون را ۸۲۵ دلار خرید و بلافاصله ۱۰۰۰ دلار فروخت.
سه سال پیش، کوهن جوان تصمیم گرفت تا عقایدش را عملی سازد. سود فعالیت‌های او پیش از کسر مالیات، ۴۲۵ هزار دلار از ۹/۱ میلیون دلار درآمد تا پایان سال مالی ۳۱ اکتبر بود.
هیچ رقابتی بین این پدر و پسر وجود ندارد. فعالیت‌های جوزف، کسب‌و‌کاری کاملاً مجزاست ‌هر چند که او به فروشندگانی که به پدرش جنس می‌فروشند، دسترسی دارد و از قیمت‌های عمده‌فروشی آنان نیز بهره‌مند می‌شود.
این تاجرجوان از کجا آمده است؟ او متعلق به بروکلین است که فروشگاه‌های زنجیره‌ای مختلفی در آن‌جا مشغول فعالیت هستند. در دههٔ ۱۹۶۰، والدین او که افرادی عاطفی و سخت‌کوش بودند به بروکلین مهاجرت کردند و فروشگاه سخت‌افزاری خود را که قبلاً در نیوجرسی بود این بار در بروکلین ایجاد کردند. جوزف همیشه در این فروشگاه بود و تا ۸ سالگی صندوق آن را در اختیار داشت. او شیوه‌های خاص خودش را برای عنوان‌بندی کالاها به کار می‌برد. جوزف بلافاصله پس از فروش لوازم مخصوص کریسمس در فروشگاه خودش، یک عروسک باتری‌خور پینوکیو را که می‌رقصید به قیمت ۵۰ دلار در ویترین خود قرار داد و حدود ۱۰۰۰ دلار کالای دیگر را‌ نیز در مغازه‌اش چید. او تنها در ۱۴ ماه نخست فعالیتش توانست به فروشی معادل ۲۷۰ هزار دلار دست یابد.
تابستان سال بعد یعنی زمانی که ۱۵ ساله بود، تصمیم گرفت تا با اردوی مدرسه‌اش به مناطق شمالی آمریکا سفر کند. جوزف در آن‌جا برای محصولاتش دست به بازاریابی زد و هزاران سفارش دریافت کرد.
پس از پایان اردو، جوزف سفارشاتی ‌را که ۳۰۰۰۰ دلار ارزش داشت به مشتریان تحویل داد تا به آنان نشان دهد که فردی فعال است. اما اوضاع به نفع او پیش نرفت. در مدتی که جوزف در بروکلین نبود، هیچ کس به فروشگاه الکترونیکی توجه نکرده بود؛ به همین دلیل یکی از آگهی‌های او بارها تکرار شده و در نتیجه با یک بدهی۴۳۰۰۰ دلاری مواجه شد. البته فشار روانی این مشکل بیشتر از فشار مالی آن بود؛ زیرا وقتی پدرش این موضوع را شنید او را فردی بی‌مسئولیت خواند. جوزف انتشار آگهیش را متوقف کرد و خواهان دریافت تخفیف شد. جوزف سه ماه بعد را به سختی کار کرد . حتی شب‌ها نیز تلاش کرد تا با فروش کالاهایش بدهی خود را بپردازد و به این ترتیب گشایشی در کار او پدید آمد.
هم‌اکنون فروشگاه جوزف کوهن همانند یک شرکت حرفه‌ای عمل می‌کند. او سال گذشته به سراغ ایدهٔ متفاوتی رفت ‌وتوانست بیش از ۲۰۰۰ موتوربرقی با مارک تورو را به قیمت هر موتور ۱۰۰ دلار بفروشد.او که ۱۶۷‌هزار دلار از این درآمد را پس‌انداز کرده ‌بود، این‌بار به‌‌ ‌سراغ سرمایه‌گذاری روی دستگاه‌های برف‌روب ‌رفت که در چین تولید می‌شوند. این دستگاه‌ها از آلومینیوم و رزین پلاستیکی ساخته می‌شوند. جوزف دستگاه‌های مشابهی را با مارک Snow Joe و به صورت الکترونیکی می‌فروشد. قیمت هر یک از این دستگاه‌ها ۱۱۹ دلار است و در زمستان ۲۰۰۶-۲۰۰۵ ارائه خواهند شد.
برنامهٔ بعدی جوزف چیست؟ مادر جوزف اصرار زیادی دارد که او به دانشگاه برود. اما جوزف خیلی به این کار علاقه ندارد و نمی‌خواهد به شرکتش که حالا Polsteins.com نامیده می‌شود، آسیبی برسد. جوزف می‌گوید: «شما باید کاری را که دوست دارید، انجام دهید.»

منبع : نشریه میثاق مدیران