روز هفتم - 7TH DAY

سال تولید : ۲۰۰۴
کشور تولیدکننده : اسپانیا
محصول : آندرس بیسنته گومس
کارگردان : کارلوس سائورا
فیلمنامه‌نویس : ری لوریگا
فیلمبردار : فرانسوا لارتیگه
آهنگساز(موسیقی متن) : روکه بانیوس
هنرپیشگان : خوآن دیه‌گو، خوزه لوییس گومس، خوزه گارسیا، ویکتوریا آبریل، یوهانا کوبو و کارلوس هیپولیتو
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۴ دقیقه


دهکده‌ای در شمال اسپانیا. عشق دختر و پسر جوانی خیلی زود از کنترل خارج می‌شود و یکی از اعضاء خانواده متعصب خانوادهٔ دختر، پسرک را به قتل می‌رساند. دختر، ̎لوسیانا̎ (آبریل) نام دارد و دیری نگذشته که خانواده‌اش تقاص این قتل را می‌پردازد: خانهٔ ̎خانوادهٔ لوسیا̎ هم‌راه با مادر خانواده به آتش کشیده می‌شود. خانوادهٔ ̎لوسیا̎ برای آن‌که در دسترس خانوادهٔ پسر و پدرشان، ̎خوزه̎ (گارسیا) نباشد، به دهکده‌ای در همان نزدیکی نقل مکان می‌کنند. حالا به نظر می‌رسد که هر دو خانواده، تقاص آن جنایت‌ها را به یک اندازه پرداخته‌اند. اما ̎لوسیانا̎ که نامزد و مادر خود را از دست داده، آرام و قرار ندارد و سال‌ها بعد در حالی‌که به زنی عبوس و چهل و خرده‌ای ساله تبدیل شده و هنوز به جامهٔ سفید عروسی‌اش چسبیده است، به انتقام می‌اندیشد.
● سال‌هاست که سائورا فیلم‌های خود را وقف تجلیل از موسیقی و رقص کرده است. با توجه به گنجینهٔ موسیقی اسپانیائی و لاتین، شاید لازم بود بالاخره کسی این کار را بکند و سائورا یکی از فرهیخته‌ترین گزینه‌های ممکن بوده است. رشته‌ فیلم‌های موزیکال او البته طرفداران خود را دارند، ولی چیزی که نباید فراموش شود این است که سال‌ها پیش او فیلمی مثل پرورش کلاغ‌ها (۱۹۷۶) ساخته بود که در سکوت و آرامش به بررسی روحیهٔ اسپانیائی و ابعاد تاریک آن می‌پرداخت. روز هفتم نشان می‌دهد که هنوز کارگردانش می‌تواند موقعیت‌های دراماتیک نیرومندی را در یک فیلم غیرموزیکال، بسیازد و فضای پُر التهاب و سنگین آن تداعی‌کنندهٔ همان دورهٔ پرورش کلاغ‌ها است. فیلم براساس فیلم‌نامه‌ای ایجازگرا از لوریگا و بهره‌مند از نغمه‌های زیبا و به یادماندنی بانیوس، حس دقیقی از ضرباهنگ و تدوین دارد که بی‌ارتباط با قریحهٔ موزیکال سائورا نیست. یک قصهٔ نمونه‌وار ̎اسپانیائی̎ از کینه، عجز و انتقام ـ و برمبنای ماجراهائی واقعی و متأخر در شمال اسپانیا ـ با تصاویر زیبا و در عین حال ساده و بی‌پیرایه. سائورا به سبک پرورش کلاغ‌ها به نقطهٔ دید دختری نوجوان بها می‌‌دهد و حوادث تلخ و دهشتناک دنیای بزرگ‌سالان را از صافی ذهن او می‌گذراند. فیلم از آغاز انتظار برای فاجعه را می‌پروراند، ولی در تسلط سائورا همین بس که وقتی فاجعه سرانجام از راه می‌رسد، غیرمنتظره و تکان‌دهنده است (و هم‌چون بدلی رآلیستی و کنترل شده برای پایان داگویلِ لارس وون تریر، ۲۰۰۳). روز هفتم جامعه‌ای را نشان می‌دهد شبیه به رمان وقایع‌نگای یک قتل از پیش اعلام شدهٔ گابریل گارسیا مارکز که در آن هنوز تعصب خانوادگی بالاتر از همه چیز قرار گرفته است و آدم‌ها به‌رغم دانستن آن‌چه قرار است اتفاق بیفتد، قدرت جلوگیری از آن را ندارند. سائورا بین تصویر خانه‌ها و مزارع دست‌نخورده از نسل به نسل از یک‌سو، و مظاهر زندگی یک‌نواخت امروزی از سوی دیگر حرکت می‌کند تا پایداری اصول و روش‌های کهنه هم‌چنان احساس شود. کوبو در نقش ̎ایزابل̎، راوی فیلم، دیدنی است و قطعه رقص خودانگیختهٔ تأثیرگذاری با هم‌راهی خواهرانش دارد، اما در میان بازی‌ها آبریل است که در نقش ̎لوسیانا̎، الههٔ انتقامِ آفتاب سوخته و ترسناک، فیلم را تصاحب می‌کند.