اکسیژن (Oxygen (O

اکسیژن در سال ۱۷۷۴ میلادی توسط پریستلی از گرما دادن اکسید جیوه قرمز (که خود آن را از تابانیدن نور خورشید توسط عدسی همگرا ”محدب“ بر جیوه به‌دست آورده بود) کشف شد و چون به خواص ویژه آن مثلاً روشن کردن کبریت نیم‌افروخته و یا سوختن بسیاری از مواد در آن، پی برده بود، براساس اعتقاد به‌نظریه فلوژیستون آن را ”هوای بدون فلوژیستون (Dephologisticated air)“ نامید. اما بعدها لاوازیه، بر این اساس که این عنصر در ساختار کلیه اسیدها شرکت دارد، آن را اکسیژن (به مفهوم اسیدساز) نامید. تاریخ مختصر شیمی
اکسیژن قراوان‌ترین عنصر جهان است: نزدیک به نیمی از اتم‌های جهان را اتم‌های اکسیژن تشکیل می‌دهد. در خاک، به‌صورت مولکول با بسیاری از انواع اتم‌ها پیوند خورده و از هر پنج مولکول هوا، یک مولکولش اکسیژن می‌باشد. دو اتم اکسیژن را یک مولکول اکسیژن می‌گویند.
اکسیژن تنها یک عنصر بسیار معمولی نیست، بلکه بدن ما نیز بدان نیاز دارد. هنگام تنفس، هوا را به‌درون بدن خود فرو می‌بریم، و اکسیژن در آنجا با غذائی که خورده‌ایم ترکیب می‌شود. حاصل این عمل تولید انرژی است که صرف زنده مندن و کار کردن می‌شود.
اکسیژن جسم فعالی است، مولکول‌هایش به سادگی در اثر تغییری به نام احتراق یا سوختن به اجسام دیگر تبدیل می‌شود. چون چربی برافروخته شده تبدیل به گاز می‌شود. گازهای حاصل وقتی با مولکول‌های اکسیژن موجود در هوا ترکیب می‌شود؛ با شعله‌ای روشن می‌سوند، و در عین عمل نور و گرما تولید می‌کنند.
اکسیژن موجود در هوا باعث می‌شود که چوب، کاغذ، نفت و بسیاری چیزهای دیگر؛ هنگامی‌که گرم می‌شوند، بسوزند. اگر اکسیژن را از هوا بگیریم، دیگر چیزی در هوا نمی‌تواند بسوزد.
زندگی ما به احتراق خفیفی بستگی دارد، و آن سوختن غذا در بدن است. همین احتراق بدن ما را نگه‌می‌دارد و به ما نیروی کار می‌دهد. بدون اکسیژن احتراق صورت نمی‌گیرد و در نتیجه نمی‌توانیم حتی پنج دقیقه به زندگی ادامه دهیم.
● اکسیژن OXYGEN گاز درمانی
۱) اکسیژن از راه استنشاقی، به منظور تصحیح کمی اکسیژن خون، در بیماری‌هائی که موجب کاهش تهویه ریه‌ها می‌شوند.
۲) اکسیژن در نارسائی گردش خون ناشی از بیماری‌هائی از قبیل انفارکتوس میوکارد یا پس از ایست قلبی، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
۳) در درمان مسمومیت ناشی از مونواکسید کربن، برای افزایش در کم‌خونی‌های شدید یا در درمان ضعف تنفسی، تا شروع درمان‌های اختصاصی‌تر از اهمیت زیادی برخوردار است.
۴) برای افزایش کارائی پرتو درمانی در درمان بیماری‌های بدخیم و به‌صورت داروی کمکی ـ درمان عفونت‌های شدید بی‌هوازی، به‌کار می‌رود.

منبع : مطالب ارسال شده