گرینویل وودز

در سال ۱۸۵۶ در Colombus/ Ohio متولد شد. Granville مهارت‌هایش را در جریان كار كسب كرد. تا سن ده سالگی در Colombus به مدرسه می‌رفت، بعد از آن در یك تعمیرگاه شاگردی كرد و فنون آهنگری و ماشین‌سازی را آموخت. در دوران جوانی‌اش به مدرسهٔ شبانه‌ می‌رفت و دروس خصوصی می‌گرفت. اگرچه او مجبور شد مدرسه رسمی را در سن ده سالگی ترك كند، اما Granville Woods دریافته بود كه آموختن و تحصیل برای توسعهٔ‌مهارت‌های او ضروری است تا بتواند خلاقیت خود را در ماشین‌آلات نشان دهد.
در ۱۸۷۲، او كاری به عنوان یك آتش‌نشان و سوخت‌گیر در Danville و خط آهن جنوبی در Missouri پیدا كرد، و بالاخره یك مهندس شد. او اوقات فراغتش را صرف مطالعه در زمینه الكترونیك كرد. در ۱۸۷۴، Woods به Illinois در Springfield نقل مكان كرد و در یك كارخانهٔ تولید ورق آهن و فولاد كار كرد. در ۱۸۷۸، كاری در Ironsides، یك ماشین كشتی بخار انگلیسی، پیدا كرد و درطی دو سال مهندس ارشد كشتی ماشین بخار شد. سرانجام، مسافرتها و تجربیاتش او را به Gincinnali در Ohio رساند، كه در آنجا مسئول مدرنیزه كردن راه‌آهن شد. در ۱۸۸۸، Woods سیتسمی برای خطوط هدایت الكتریكی سربار برای خط آهن‌ها ایجاد كرد كه هدف آن توسعه سیستم‌های راه‌آهن موجود در شهرهایی مانند شیكاگو، ST.Lovis و NewYorkcity بود. در اوایل سی سالگی‌اش، به توان حرارتی و موتورهای بخار علاقه‌مند شد و در ۱۸۸۹، او نخستین حق ثبت اختراعش را به خاطر یك دیگ بخار بهبود یافته كسب كرد. در ۱۸۹۲، یك سیستم خط آهن تمام الكتریكی در Coney Island بكار گرفته شد. در ۱۸۸۷، او تلگراف چندتایی همگام خط آهن را اختراع كرد كه اجازه ارتباط بین ایستگاه‌های قطار از قطارهای درحال حركت را می‌داد. اختراعات Woods به قطارها امكان داد تا با ایستگاه و نیز با سایر قطارها ارتباط برقرار كنند تا بتوانند در هر لحظه بدانند دقیقاً كجا هستند. این اختراع،‌حركت قطارها را سریعتر كرده و از تصادفات و برخوردهای متعدد جلوگیری كرد.

منبع : شبکه فیزیک هوپا