اولین نمایش خانه ها

نمایش خانه ای که ما امروز آن را می شناسیم، مدت ها طول کشید تا تکامل یافت.
فکر درام یا نمایش از آغاز با مسائل مذهبی شروع شد.
چینی ها نخستین مردمی بودند که رقص هایی به صورت درام در معابد خود اجرا می کردند، دیری نگذشت که اماکن مخصوصی برای این نمایش ها تاسیس شد.
اماکن مزبور عبارت از سکویی بود که نه پرده داشت و نه به وسیله نور صحنه ها عوض می شد و سقف آن مانند سقف دیگر معابد تزئین شده بود.
ژاپنی ها نیز در ایام قدیم تئاترهایی دایر کرده بودند که یک قسم از این درام ها (نو) نامیده می شد و یک قسم دیگر که خیلی دوست داشتنی بود به (کابوکی) شهرت داشت.
این نمایش نامه ها نیز روی سکوهایی که سقف آن ها مانند معابد بود اجرا می شد.
در هندوستان نمایش ها روی سکوهای بلند مخصوص که یک طرف آن با پرده محصور بود اجرا می شد.
یونانیان قدیم تماشاخانه مخصوصی به وجود آوردند که تماشاچیان در دامنه تپه نشسته و نمایش در محوطه مدوری اجرا می شد، در این نمایش خانه ساختمان مخصوصی وجود داشت به نام (اسکن) که مخصوص داخل شدن بازیکنان و لباس پوشیدن آن ها بود.
در دوران قرون وسطی کلیسای مسیحیت هر گونه نمایش را منع کرد، اما بعدها نمایش های مذهبی به صورت جزئی از فرایض کلیسا درآمد.
در زمان ملکه الیزابت اول، نمایش در انگلستان قدم های بزرگ برداشت.
در سال ۱۵۷۶ (بورباگ) هنرپیشه معروف آن زمان نخستین تماشاخانه را ساخت و این تماشاخانه به نام ساده (تئاتر) نامیده شد و از روی صحنه هایی که در حیاط ها بر پا می شد ساخته شده بود.
دیری نگذشت که تماشاخانه های دیگری ساخته شد، مثل تماشاخانه (کلوب) که بسیاری از نمایش نامه های شکسپیر در آن جا نمایش داده می شد.
در این تماشاخانه ها تماشاچیان دور صحنه یا اطراف بالای آن و لژها می نشستند و گروهی هم می ایستادند.
تماشاخانه های امروزی هم از روی تئاترهای اولیه انگلستان ساخته شده اند.

مودی

منبع : روزنامه خراسان