مهارتهای ارتباط با آسیب دیدگان سوانح طبیعی

ضایعه فقدان ، به ویژه مرگها و مصیبتهای ناشی از بلایای طبیعی ( از جمله زلزله )‌ گاهی اوقات بازماندگان را آنچنان تحت تأثیر قرار می دهد که روند مقابله و سازگاری فرد را مشکل می سازد .
افراد مصیبت دیده برای سازگاری با شرایط بحران و از سرگرفتن فعالیتهای عادی خود ، نیازمند حمایتهای روانی - اجتماعی می باشند . این خدمات حمایتی می تواند به افراد برای مقابله با بحران کمک نماید . اگر بحران به صورت حل نشده باقی بماند اثرات روانی و عاطفی جبران ناپذیری بر ساختار شخصیتی فرد وارد می کند .
برای ارتباط با افراد آسیب دیده موارد زیر باید مورد توجه قرار گیرد :
۱ - شرایطی را فراهم آوریم تا افراد آسیب دیده بتوانند احساسات و عواطف مثبت یا منفی خود را بروز دهند . تشویق کردن افراد به صحبت در مورد واقعه پیش آمده باعث تخلیه هیجانی شده و از مزمن شدن بحران جلوگیری می کند .
۲ - اعتقادات و بیانات و احساسات فرد را مورد سئوال قرار ندهیم ، حتی اگر این بیانات واقع بینانه نباشد .
۳ - به صحبتهای افراد آسیب دیده به دقت گوش داده و درخواستهایی را که از ما دارند یادداشت نمائیم .
۴ - به فرد آسیب دیده کمک کنیم تا شناخت درست و درک صحیحی از حادثه به دست آورده و افکار اشتباه درباره خود ، متوفی و دیگران را شناسایی کرده و در جهت تغییر آنها اقدام نماید .
۵ - تلاش کنیم تا افراد حس نمایند زلزله از بلایای طبیعی است و اتفاق خیلی نادری رخ نداده است .
مثال : ‌بیان زلزله رودبار ، طبس و زلزله هایی که در سایر نقاط دنیا اتفاق افتاده است.
۶ - شرایطی را فراهم کنیم تا افراد آسیب دیده بتوانند از حمایتهای عاطفی یکدیگر برخوردار شوند زیرا با این کار حس همبستگی گروهی را فراهم آورده ایم ، لذا سعی شود که افراد در منطقه خود مورد حمایتهای اجتماعی قرار گیرند .
۷ - شرایطی را فراهم آوریم تا افراد آسیب دیده بتوانند انتظارات ، تخیلات و خیالبافی های خود را بروز دهند .
۸ - نگرشهای منفی آسیب دیدگان نسبت به خود ، محیط و آینده را تغییر دهیم تا فرد خود و محیط را آسیب پذیر نداند و بتواند تصورات مبهم نسبت به آینده را اصلاح نماید .
۹ - مقدمات فعالیتهای جسمی نظیر ورزش ، بازی و فعالیتهای بدنی را برای آسیب دیدگان فراهم آوریم .
۱۰- حتی الامکان از افراد در مورد خود ، خانواده و اتفاقاتی که رخ داده است ،‌ سئوال کنیم .
۱۱ - برای آرام کردن فرد و دوری از رنج ، داروهای آرامبخش را توصیه ننمائیم ، زیرا عبور از مرحله بحران با لمس درد و رنج بهتر صورت می گیرد .
۱۲ - به بازماندگان این فرصت داده شود تا در مراسم سوگواری عزیزانشان شرکت نمایند . این امر به سازگاری بهتر فرد با موقعیت بحران کمک می نماید .
۱۳ - شرایطی را فراهم آوریم تا افراد بتوانند از طریق دعا و نیایش ارتباطات معنوی خود را تقویت نموده و به آرامش روحی برسند .
۱۴ - به منظور تخلیه هیجانات افراد ، می توان آنها را تشویق نمود تا احساسات خود را نسبت به فرد متوفی به صورت نامه ، شعر ، نقاشی و یا داستان ابراز نمایند .
۱۵ - در برخورد با صحبتهای قالبی یا کلیشه ای آسیب دیدگان ( مثل افکار و احساسات تکرار شونده ) سعی کنیم حاشیه برویم و یا گریز بزنیم .
۱۶ - خاطر نشان کنیم که احتمال بروز علائمی مثل افسردگی ، اضطراب و خشم در آینده قابل پیش بینی است این امر افراد را برای رویارویی با مشکلات بعدی آماده می سازد .
۱۷ - از توانمندی های آسیب دیدگان برای کمک به خود و دیگران استفاده کنیم .
۱۸ - با استفاده از جملات و کلمات مناسب می توانیم احساسات همدلانه خود را نسبت به فرد سوگوار ابراز نماییم .
۱۹ - افراد آسیب دیده را در جریان وقایع و اخبار مربوط به حادثه قرار دهیم .
۲۰ - سعی کنیم نگرش بازماندگانی را که به نوعی خود را مقصر یا گنهکار قلمداد می کنند ،‌ تغییر دهیم .

منبع : واحد مرکزی خبر