تازه‌های پزشکی امروز

● درمان جدید تومو رهای مغز
طی یک بررسی گذشته‌نگر اطلاعاتی تائید شده است که bevacizumab در گلیوم‌های بدخیم راجعه فعال است ولی ممکن است سبب اختلال در رجعت گردد.
با وجودی که درمان گلیوم‌های بدخیم با تلفیق شیمی درمانی با telozolomide پرتوتابی و عمل جراحی سبب بهبود بقای حیات شده است ولی پیش آگهی این بیماری ضعیف باقی مانده و رجعت آن ناگزیر است.
افزون بر این، جستجوی هدف‌های جدید درمانی در این مورد ادامه دارد. بواسی زوماب یک آنتی‌بادی منوکلونال انسانی است، فاکتور رشد آندوتلیال عروقی (VEGF) را هدف می‌گیرد که واسطه‌ی آنژیوژنز در گلیوم‌ها و سایر سرطان‌ها است.
طی یک بررسی، پژوهشگران به صورت گذشته‌نگر الگوهای رجعت را در ۵۵ بیمار مبتلا به گلیوم‌های بدخیم راجعه مورد سنجش قرار داده‌اند که بواسی زوماب دریافت داشته (همراه رژیم‌های مختلف شیمی درمانی) و در ۱۹ نفر تحت درمان با رژیم‌های شیمی درمانی که حاوی بواسی زوباب نبود.
در میان ۴۴ بیماری که دارای داده‌های رادیوگرافی بودند، نرخ عکس‌العمل رادیوگرافی (یعنی رگرسیون کامل یا ناقص تومور) با بواسی زوباب برابر ۱/۳۴% بود. در ثلث گیرندگان بواسی زوماب کاهش دوز استروئید دریافتی دیده می‌شود.
در مرور تصویرسازی ناآگاه و آنالیز حجم سنجی کمیتی الگوهای رجعت، گرایش به سمت نسبت بالاتر تومور ارتشاحی در گروه بواسی زوماب بیش از دیگران بود. مصنفان نتیجه گرفته‌اند که بواسی زوماب به فرونشانی شدت رجعت تومور کمک می‌کند ولی در رشد تومورهای ارتشاحی تاثیر ندارد.
● کاهش فشار خون پس از خونروی
اداره‌ی فشار خون مناسب در بیماران مبتلا به خونروی حاد درون مغزی (ICH) چالش‌برانگیز است. کاستن بسیار زیاد BP به علت فقدان پرفوزیون ممکن است به ایسکمی سربرال منتهی شود حال آنکه حفظ BP در حد بالا ممکن است به افزایش بزرگی خونروی منتهی شود.
طی یک کارآزمایی در چند مرکز، پژوهشگران به صورت تصادفی شده ۴۰۴ بزرگسال مبتلا به ICH حاد را که با توموگرافی کامپیوتری ظرف ۶ ساعت پس از شروع و بالا بودن فشار سیستولی (۱۵۰ تا ۲۲۰ میلی متر جیوه) تشخیص داده شده بودند تحت درمان استاندارد کاهش شدید BP قرار دادند. استفاده از درمان ضدپلاکتی و وارفارین در دو گروه مشابه بود.
پس از تطبیق از نظر حجم و زمان هماتوم آغازین از زمان شروع ICH تا CT اسکن، متوسط افزایش متناسب حجم هماتوم پس از ۲۴ ساعت در دو گروه اختلاف چندانی نداشت. احتمال مرگ یا وابستگی بعد از ۹۰ روز نیز در دو گروه مشابه بود. استفاده از فاکتور نوترکیبی فعال شده‌ی VII بر نتایج تاثیر نداشت.
● رشته‌بندی سریع ژنوم
وقتی نخستین بار به سال ۲۰۰۱، رشته‌بندی sequencing ژنوم انسان گزارش شد، اندکی از افراد می‌توانستند گمان کنند که در طول مدت عمر خود می‌توانند جهان تخیلی «طب شخصی شده»ای را ناظر باشند که طی آن بتوان ژنوم کامل هر شخص را در واقعیت هم تعیین کرد.
اما تکنولوژی‌های جدید به کار رفته در رشته‌بندی سریع ژنوم برای نخستین بار به سال ۲۰۰۵ گزارش شد. در این تکنولوژی‌ها از شکستن ژنوم به میلیون‌ها قطعه و همزمان رشته‌بندی بازها در این قطعه استفاده می‌شود. رشته‌ی هر قطعه وارد کامپیوتر می‌شود که رشته‌ها را در ژنوم کامل پیوند می‌دهد.
یک گروه از یک ماشین رشته‌بندی سریع برای رشته‌بندی ژنوم کامل یک انسان اقدام کرده‌اند. James Dwatson کاشف ساختار ملخی مضاعف
double helical در DNA است. این کار ظرف دو ماه انجام شد و هزینه‌ی آن یک صدم تکنولوژی‌های سنتی رشته‌بندی ژن بود.
● تاثیر دارونما و IBS
تاثیر دارونما، یکی از پدیده‌های کاملا شناخته شده است. اما مکانیسم‌هایی که سبب ایجاد اثر دارونما placebo effect می‌شود روشن نیست. طی یک کارآزمایی، محققان به این مساله پرداختند که آیا می‌توان اثر دارونما را به سه جز تقسیم کرد (عکس‌العمل نسبت به ارزیابی طبیب و مشاهده، درمان با دارونما و رابطه‌ی پشتیبانی کننده‌ی طبیب و بیمار) و آیا تلفیق این اجزاء سبب تقویت در جهت بهبود بالینی می‌شود. به گونه‌ای خاص، ۲۶۲ بزرگسال دچار سندرم روده‌ی آغالش‌پذیر IBS به صورت تصادفی در گروه سنجش و مشاهده‌ی تنها، آکوپونکتور دارونمای تنها یا آکوپونکتور دارونمای تقویت شده با رابطه‌های پشتیبانی‌کننده‌ی طبیب و بیمار قرار گرفتند. گروه اخیر با «گرمی، توجه و اعتماد» مشخص می‌شد.
بعد از سه هفته، درد بیمارانی که تسکین کافی درد را گزارش کرده بودند در گروه مشاهده‌ی تنها برابر ۲۸% ،در گروه دوم ۴۴% و در گروه سوم ۶۲% بود.

منبع : هفته نامه پزشکی امروز