افشاگری - DISCLOSURE

سال تولید : ۱۹۹۵
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : باری لوینسن و مایکل کرایتن
کارگردان : لوینسن
فیلمنامه‌نویس : پل آتانازیو، بر مبنای رمانی نوشتهٔ کرایتن
فیلمبردار : تونی پیرس رابرتس
آهنگساز(موسیقی متن) : انیو موریکونه
هنرپیشگان : مایکل داگلاس، دمی مور، دانلد ساترلند، رما مافیا، کارولاین گودال، دنیس میلر، دیلن بیکر، آلن ریچ و رزمری فورسایت
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۸ دقیقه


ـ ̎تام ساندرز̎ (داگلاس)، متخصص برنامه‌ریزی کامیپوتر، با همسر و دو فرزندش، زندگی آرام و خوبی دارد. او در شرکتی نیمه خصوصی و نیمه دولتی کار می‌کند. تا اینکه ̎مردیت جانسن̎ (مور) به عنوان مدیر اجرائی جدید شرکت، کارش را آغاز کی‌کند. او سال‌ها قبل دوست و نامزد ̎تام̎ بوده که بعد از به هم خوردن رابطه‌شان، به کلی از هم بی‌خبر بودند. آمدن ̎مردیت̎ با شایعهٔ حذف ̎تام̎ و بعضی تغییرها همراه می‌شود. در نخستین ملاقاتشان ̎مردیت̎ می‌کوشد تا رابطهٔ گذشته را تجدید کند اما چون ̎تام̎ امتناع می‌کند، ̎مردیت̎ او را به اخراج تهدید می‌کند. ̎تام̎ متوجه می‌شود که ̎مردیت̎ به عنوان اقدام برای آزار و اذیت او شکایت کرده است. ̎تام̎ به سراغ وکیلی به نام ̎کاترین آلوارز̎ (مافیا) می‌رود. جلسات بازپرسی تشکیل می‌شود. همه‌چیز به نفع ̎مردیت̎ است، ̎تام̎ ناگزیر می‌شود همسرش را هم در جریان بگذاردو درست در آخرین لحظه‌ها، ̎تام̎ درمی‌یابد که یک تلفن و دستگاه ضبط صوت به طور تصادفی در حال ضبط همه صحبت‌های او و ̎مردیت̎ بوده است. با ارائه نوار به دادگاه، محاکمه را می‌برد. اما این پایان ماجرا نیست. ̎تام̎ در می‌یابد که تمام امتیازهای او و امکان دست‌یابی به برنامهٔ کامپیوتری پروندهٔ زیر دستش را هم از او سلب کرده‌اند. آرام آرام متوجه می‌شود که ̎مردیت̎ در حال توطئه و پاپوش دوختن برای او است و قصد دارد به او تهمت بزند که برنامه و جزئیات پروژه‌ای با کشور مالزی را لو داده است. دخالت به موقع ̎تام̎ اوضاع را عوض می‌کند. او ابقا می‌شود و ̎مردیت̎ را از شرکت اخراج می‌کنند.
ـ افشاگری بر مبنای رمانی از بت جدید ادبیات هالیوودی، نویسندهٔ موفق پارک ژوراسک (استیون اسپیلربرگ، ۱۹۹۳) و تهیه‌کنندهٔ معتبر حالای هالیوود، کرایتن، فیلمنامهٔ درخشان و منسجم و یکدست و بسیار خوب نمابندی شدهٔ آتانازیو، یکی از آن نمونه‌های فیلمنامه‌نویسی موفق در سال‌های اخیر هالیوود است. اینکه چگونه می‌توان بر مبنای تنها یک فکر سادهٔ حقوقی، فیلم‌نامه‌ای چنین محکم نوشت، کاستی‌ها را پوشانده، بر شخصیت‌های فرعی تأکید کرد و به آنها برجستگی داد تا تقسیم‌بندی جلوه نکنند و فکر حقوقی، بازجوئی‌ها و ایده‌ٔ بسیار کم و حقیر فیمل می‌توان و کشش دراماتیک پیدا کند. اینکه اوج فیلم، صحنهٔ اعوا را در کجا بگذارد، و ابداعات کامپیوتری را در انتهای فیلم، درست نقطهٔ قرینه آن صحنه جای دهد و اینجاست که اجرا را چنین توانا و محکم و حرفه‌ای می‌بینیم و با این حال، وقتی فکر اصلی کم می‌اید و قادر به پر کردن ۱۲۸ دقیقه نیست، چگونه فکر را بسط می‌دهد.