ابوالمغیث ، حسین حلاّج

جنسیت: مرد
نام پدر: منصور بیضاوی
تولد و وفات: (۲۴۴ -۳۰۹) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: عارف
در اصل از بیضاء فارس بود. در واسط و عراق نشو و نما یافت. وی از شاگردان سهل‌‌بن عبدالله تستری بود و در بغداد با جنید و ابوحسین نوری و شبلی مصاحبت داشت.حلاّج سفرهای بسیاری به‌‌ اقطار عالم اسلام کرد ، از جمله سفرهایی که در اندیشه وی تأثیری شگرف داشت ، مسافرت به ‌‌هند بود. اقوال ، دربارۀ وی متفاوت و مختلف است. تعداد بسیاری او را از اولیاء و بعضی دیگر وی را شعبده‌‌باز شمرده‌‌اند. حلاّج به‌‌سبب بیان پاره‌‌ای شطحیات ، که عده‌‌ای آنها را از فرط محبت به‌‌خدا دانسته‌‌اند ، چندبار به ‌‌زندان افتاد. سرانجام به‌‌امر حامدبن عباس ، وزیر مقتدر عباسی ، و به‌‌حکم علمای وقت هزار تازیانه‌‌اش زدند و دست‌‌ها و پاهایش را بریدند و در آتشش سوزانیدند و خاکستر او را در دجله ریختند و سر او را در جسر (پل) بغداد آویختند. آثار زیادی را به ‌‌او نسبت داده‌‌اند ، از جمله: "امرالشیطان"؛ "التوحید"؛ "جواهرالاکبر"؛ "الشجرهٔ‌‌الزیتونهٔ‌‌النوریه"؛ "طاسین‌‌الازل یا الطواسین"؛ "کیدالشیطان"؛ "الوجودالثانی".

منبع : مطالب ارسالی