مصائب هایبری عزیز

آرسنال تیمی که در دهه اخیر فوتبال انگلستان نایل به موفقیت‌های بسیاری شد و تا حدود بسیار زیادی ترمز ترکتازی منچستریونایتد در لیگ برتر را کشید، این روزها حال و هوای ویژه‌ای دارد. ویژه از این نظر که این تیم در رقابت‌های این فصل، ”پاتریک ویه‌را“ را به خدمت ندارد و این بازیکن با پیراهن یوونتوس به میدان می‌رود.
آرسنالی‌ها از زمانی که این بازیکن را به خدمت ندارند، در میانه میدان تضعیف شده‌اند و الکساندر هلب هنوز نتوانسته خود را به‌عنوان یک جانشین شایسته برای ویه‌را مطرح کند. فیلیپ سندروس هم به قدر کافی جوان است و سرمربی آرسنال نمی‌تواند از او انتظار انجام کارهائی را داشته باشد که یار سیه‌چرده‌اش در زمین انجام می‌داد؛ چه؛ بازیکنانی نظیر ویه‌را در دنیا چه بسا از تعداد انگشتان یک دست هم کمتر باشند. این روزها حضور هافبک دفاعی در فوتبال دنیا به یک الزام تبدیل شده و تیم‌هائی که هافبک دفاعی ندارند، به مثابه این می‌ماند که اتوبان پهنی تا دروازه تیمشان احداث شده است. تیم فوتبال آرسنال صرفنظر از به خدمت نداشتن ویه‌را، در زمینه‌های دیگر نیز با مشکل مواجه است. در این تیم بازیکنانی حضور دارند که سن بالائی دارند. در این خصوص می‌توان به دنیس برکمپ، روبرت پیرس، فردی لیونبرگ و... اشاره کرد. بازیکنانی که زمانی ستون و پایه تیم آرسنال محسوب می‌شدند و این تیم بسیاری از موفقیت‌های خود را با توسل به همین بازیکنان به‌دست می‌آورد. با این اوصاف بزرگترین مصیبت آرسنال، چیزی غیر از اینهاست. برای توپچی‌ها به هیچ وجه باورکردنی نیست که روزی روزگاری تیه‌ری آنری را به خدمت نداشته باشند؛ اما گویا این اتفاق تلخ برای آرسنالی‌ها در حال روی دادن است. آنری که مدت‌ها قبل موضوع تمدید قرارداد خود را به نحوی به تأخیر انداخته، اخیراً اعلام کرده حاضر نیست در این خصوص حرفی بزند و چه بسا این موضوع از جدائی قریب‌الوقوع این بازیکن خبر می‌دهد.بارسلونا از مدت‌ها قبل به‌دنبال به خدمت گرفتن این بازیکن بود؛ اما همواره این انتقال به نوعی به تعویق افتاد؛ اما جدائی ویه‌را از آرسنال می‌تواند محرکی قوی باشند تا آنری هم از هایبری عزیز دل کنده و به‌جائی برود که هر چند به آنجا تعلق ندارد؛ اما دست‌کم می‌تواند آرزوهای بلند خود را به واقعیت بدل کند. آنری سال‌های سال است که در آرسنال حضور دارد، با این حال هرگز نتوانسته در لیگ قهرمانان اروپا به‌عنوان قهرمانی دست پیدا کند. قهرمانی در اروپا افتخاری است که هر بازیکن فوتبال دوست دارد آن را در کلکسیون افتخارات خود داشته باشد.به هر تقدیر باید گفت که تیم فوتبال آرسنال باید در این فصل از رقابت‌ها و فصل‌های بعد به فکر تغییر و تحول، آن هم از نوع گسترده آن باشد. توپچی‌ها با شرایط فعلی نمی‌توانند همان تیمی باشند که طی یک دهه در فوتبال انگلستان بهترین بازی‌ها را ارائه کردند و بارها و بارها قهرمان لیگ برتر، جام اتحادیه و... شدند. درست است که ونگر در کشف پدیده‌ها ید طولانی دارد و از آنها بازیکنانی می‌سازد که چشم دنیای فوتبال را به خود خیره می‌سازند؛ اما روند این سازندگی همواره روندی مرحله‌ای بوده و با امروز که به ناگهان خزانه آرسنال از بازیکن خالی شده، فرق می‌کند. با همه اینها وضعیت فوتبال دنیا در این سال‌ها به‌گونه‌ای بوده که دقیق‌ترین معادلات را هم بر هم زده است. چه کسی فکر می‌کرد با رفتن مایکل اوون از لیورپول، این تیم بتواند قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شود؟ چه کسی فکرش را می‌کرد جدائی وین رونی و توماس گراوسن از اورتون نه تنها به ضرر این تیم نشود، بلکه اورتون بتواند به‌عنوان چهارمی لیگ برتر هم دست پیدا کند. البته این اتفاقات گذرا است و همانطور که مشاهده می‌کنید امروز نه وضعیت لیورپول و نه اورتون در لیگ برتر وضعیت مساعدی نیست و این امر بی‌ارتباط به نفراتی نیست که این تیم‌ها از دست داده‌اند. چه بسا امسال آرسنال بتواند بدون پاتریک ویه‌را به‌عنوان قهرمانی در رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا هم دست پیدا کند؛ اما باید منتظر شد و دید که این تیم در آینده چه می‌خواهد بکند.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی