اجاره رحم در هند

تنها مانع پیش روی چهارمین اقتصاد برتر جهان «فقر» است. هند با جمعیتی حدود یک میلیارد و ۹۴ میلیون نفر که در مساحتی بالغ بر ۵۹۷ میلیون کیلومتر مربع زندگی می کنند، هم اکنون ناتوان از مقابله با فقری که هر کیلومتر و هر متر از خاکش را در چنگال پرتوان خود می فشارد موجبات نگرانی مجامع بزرگ جهانی چون صندوق بین المللی پول و سازمان ملل متحد را فراهم آورده است.
فقر پیامدهای زیادی برای جامعه یک میلیاردی هند به دنبال داشته است؛ بی سوادی، فحشا، مرگ و میر گسترده به دلیل گرسنگی، ابتلا به سوءتغذیه و سایر بیماری های واگیردار و عفونی... در حالی که ۴۰ درصد جمعیت کودکان زیر ۱۴ سال هستند، زنان و مردان ترکیب جمعیتی تقریباً یکسانی دارند.
یعنی حدود ۵۲۹ میلیون نفر از جمعیت را زنان و ۵۶۴ میلیون نفر را مردان تشکیل داده اند. اما بیش از نیمی از زنان و حدود ۳۰ درصد مردان در بی سوادی مطلق به سر می برند، آن هم در کشوری که بیش از ۲۷۳ دانشگاه معتبر و ۱۱ هزار و ۸۳۱ کالج و مرکز آموزش عالی و ۷۰۰ مرکز تحقیقات علمی را در خود جای داده است و به لحاظ این برخورداری رتبه نخست در میان کشورهای در حال توسعه و رتبه پنجم در سطح جهان را از آن خود کرده است.
به گزارش دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی، طی ۵۰ سال گذشته هند از نظر توسعه مراکز آموزش عالی و حجم تحقیقات علمی رشدی معادل ایالات متحده امریکا داشته و هم اکنون سومین قدرت تحقیقاتی جهان به شمار می آید. اما روی دیگر این سکه نشان می دهد که فقر موجود در جامعه هند در آن حد است که بیشترین پذیرفته شدگان در مدارس عالی هند، دانشجویان خارجی هستند و تعداد دانشجویان بومی بسیار قلیل است... فقر در هند هرساله خانواده های بی شماری را به لمس ثانیه های پایانی زندگی نزدیک می کند و در سوی مقابل، مردان و زنان بسیاری به شغل هایی روی می آورند که در سایر نقاط جهان نه به عنوان شغل بلکه در زمره دون ترین راه های زنده ماندن به شمار می آید.
در حالی که حداقل ۲۵۰ میلیون نفر از جمعیت هند کمتر از یک دلار در روز درآمد دارند. آنچه که نگرانی دولت هند را طی سال های اخیر افزون کرده گسترش و توسعه فقر در میان زنان هند است. نیمی از جمعیت هند را زنان تشکیل می دهند اما این جمعیت به مراتب با شرایطی دشوارتر از مردان در دست و پنجه نرم کردن با فقر مواجه است.
مشاغل دون که به عنوان رسم مردمان هند مورد قبول افتاده در میان زنان هندی نیز استثنایی را برنمی تابد. از جمله می توان به توسعه صنعت اجاره رحم در میان زنان هندی اشاره کرد؛ سیاه شغلی که هر بار آن می تواند برای یک زن هندی در سن بارداری حدود ۵ هزار دلار درآمد ایجاد کند. گسترش این صنعت در حالی است که سالانه حداقل ۱۰۰ هزار زن در هند بر اثر بارداری و زایمان جان خود را از دست می دهند اما فقر آنچنان ریسک بارداری های خطرناک و غیرایمن را کم رنگ کرده که هم اکنون صنعت اجاره رحم با ۶ میلیارد دلار درآمد سالانه توانسته به یکی از محبوب ترین مشاغل برای زنان جوان هندی تبدیل شود.
هرچند که در این حرفه نیز بخت و اقبال حرف نخست را می زند و تعداد آن زنان خوش شانسی که می توانند زوج های نابارور خارجی یا هندی ثروتمند را فریفته و نطفه فرزند آینده آنان را در رحم خود پرورش دهند نیز چندان زیاد نیست. اما واقعیت نیز این است که زنانی که به دشواری می توانند کمتر از ۵۰۰ دلار در سال برای خود درآمد ایجاد کنند ظرف ۹ ماه تحمل نطفه غیر در رحم خود، درآمدی معادل ۱۰ سال جان کندن و زندگی به مشقت برای خود و خانواده را ایجاد می کنند که مسلماً اندیشیدن به این درآمد هیچ گاه جای خود را به فکر درباره مخاطرات ناشی از بارداری های مکرر نخواهد داد. علاوه بر آنکه زن طرف قرارداد حداقل ۹ ماه این امکان را خواهد داشت که از تغذیه مناسب که به مدد زوج موجر رحم برای او مهیا می شود بهره ببرد.
● اتحاد، اتحاد نیم میلیارد زن
نیم میلیارد زن، رقمی نیست که بتوان با آن شوخی کرد. کشور هند نیم میلیارد زن را در خود جا داده آن هم در شرایطی که فرهنگ ۵ هزار ساله این کشور مردان را به زنان ترجیح می دهد. سالانه ۵۰۰ هزار جنین دختر در هند نابود می شوند صرفاً به دلیل غلبه فرهنگ بی رغبتی به نوزاد دختر و صرفاً به دلیل بی رغبتی به «دختر». دختران، همین دخترانی که زنان آینده می شوند و به مدد درآمد ناشی از فحشا و اجاره رحم، خانواده یی را از گرسنگی نجات می دهند.
در حالی که در تمام کشورهای دنیا رقم نوزادان پسر و دختر در یک سطح برابری نسبی قرار دارد در کشور هند به ازای هزار نوزاد پسر ۹۳۳ نوزاد دختر فرصت و اجازه تولد و ادامه حیات می یابند. بدتر آنکه میل و رغبت به داشتن فرزند پسر در میان زنان تحصیلکرده هندی پررنگ تر بوده و اقدام به سقط جنین در گروه فرهیختگان هندی نرخ بالاتری را شامل می شود. در چنین شرایطی می توان به اظهارنظر کارشناسان هند استناد کرد که بی رغبتی به داشتن فرزند دختر را ناشی از مولفه های اقتصادی و اجتماعی می دانند... روسپیگری، قاچاق زنان و فحشا در هند در صدر نرخ آسیب های اجتماعی مبتلا به زنان هند قرار دارد.
گفته می شود که سالانه بیش از ۷ هزار زن بیکار و جوان از کشور نپال که ۱۷۵۰ کیلومتر مرز مشترک با هند داشته و یکی از ۱۰ کشور فقیر جهان به شمار می آید به هند قاچاق می شوند و هم اکنون ۲۰۰ هزار زن نپالی در هند و در کنار روسپیان هندی به روسپیگری مشغول هستند. پیامد ناخودآگاه این آسیب گسترده افزایش روزافزون تعداد مبتلایان به ایدز در هند بوده است. دفتر برنامه ایدز سازمان ملل متحد در نیمه های سال ۲۰۰۶ اعلام کرد که هند در حال حاضر بیشترین تعداد مبتلایان به ایدز را در خود جای داده و این تعداد که در آن زمان ۵ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر برآورد شد از رقم مبتلایان به ایدز در آفریقای جنوبی که ۵ میلیون و ۵۰۰ هزار بیمار را در خود جای داده بود سبقت گرفت.

منبع : روزنامه اعتماد