بفرمایید تو در خدمت باشیم!

● چند سطری در باب میزبان شناسی
از آن تقسیم‌بندی که آدم‌های دنیا یا میزبانند یا مهمانند و یا نه میزبان و نه مهمانند، اینجا را به آدم‌های دسته‌ی اول اختصاص داده‌ایم: میزبان‌ها! با این سؤال شروع می‌کنیم که: شما میزبانِ خوبی هستید؟ برای جواب دادن، تا آخر این پنجره صبر کنید!
● یک میزبانِ خوب یعنی چه میزبانی؟
▪ از مهمانش همه‌جوره پذیرایی کند! این یعنی کاری یا چیزی را از مهمانش دریغ نکند! البته همه می‌دانیم که این یکی از وظایف جدی هر میزبان است؛ اما شاید چیزی را باید بیشتر بدانیم که پذیرایی فقط شامل اقلام مادی نیست! طبیعی است که تو باید خوشمزه و مطبوع‌‌ترین خوردنی‌هایی را که در وُسعت است، جلو مهمانت بگذاری و اتاق و فرش و مبل و دستشویی و حمام خانه‌ات را برایش تمیز و معطر کنی و اگر خواست خانه‌ات بخوابد، خوش‌خواب‌ترین بالش و تشکِ خانه‌ات را برایش پهن کنی و.... می‌بینی! تو باید تمام این کارها را بکنی؛ چون مهمانت را ــ هر که باشد ــ عزیز می‌شماری. اما، حواست باید به پذیرایی‌های دیگری هم باشد! مثلاً؟ مثلاً جانمازهای مرتبی داری اگر مهمانت خواست نماز بخواند؟ مثلاً راه‌دست مهمانت هست اگر یک روز صبح خواست غسل کند، بتواند؟ تو که میزبانی، باید این طور باشی و آنها که میزبان تو می‌شوند، هم!
▪ مهمانش را تنها نگذارد! یک مثال ساده‌اش می‌شود اینکه با مهمانت، دور هم غذا بخور!
▪ مهمانش را سر کار نگذارد! امام صادق مهمانی داشت. مهمانش بلند شد و خواست حالا که به امام زحمت داده، قدری به امام کمک کند. امام پیش‌دستی کرد و نگذاشت مهمانش بلند شود و ــ به قول ما ــ دست به سیاه و سفید بزند. گفت: خودم کارها را می‌کنم. جد ما نهی کرده که مهمان‌مان را به کار بگیریم.
▪ به مهمانش احترام بگذارد! حقوق مهمانت را رعایت کن هم تیتر خوبی بود! مثلاً یکی از حقوق مهمان بر میزبان این است که وقت رفتن تا دم در بدرقه‌اش کند. این یعنی که تو محترم بودی برای ما که آمدی! و هر وقت بیایی، باز احترام ما را برخواهی انگیخت.
▪ با مهمانش صاف و ساده باشد! معلوم است که اگر تو کسی را به خانه‌ات دعوت کنی، دقت می‌کنی به بهترین صورت از او پذیرایی کنی؛ اما اگر کسی سرزده به خانه‌ات آمد، لازم نکرده خودت را توی زحمت بیاندازی و پنهان از چشم مهمانت، یک‌یک اعضای خانواده را گسیل کنی به نوبت یخچال را پر کنند! همانی را که در خانه داری، بیاور و با مهمانت نوش جان کن! به خدا مهم، صفا و احترام توست؛ نه رنگارنگی و کوتِ اطعمه و اشربه بودنِ سفره‌ی تو! این فرمول را همیشه به یاد داشته باش: مهمان ــ به هر حال ــ با قدری رودربایستی وارد خانه‌ی توِ میزبان می‌شود؛ خواهش می‌کنیم تو دیگر با رودربایستی کردن‌هات، او را بیشتر از این شهید رودربایستی نکن! کاری کن که در خانه‌ات راحت باشد! تو هم در خانه‌ات راحت باش! اتفاقی نیفتاده! یک یا چند مهمان داری! همین!!
● و یک خصوصیت ویژه:
▪ به زن و بچه‌ی خودش سخت نگیرد! از مهمان و زن و بچه‌اش باید همه‌جوره پذیرایی کرد؛ درست! کاری یا چیزی را نباید ازشان دریغ داشت؛ این هم درست! احترام به‌شان و تنها نگذاشتنشان و بی‌ریایی و...؛ اینها همه درست! اما زن و بچه‌ی خودت چی؟ کسی توصیه نکرده اگر مهمان داشتی، چنان میزبانی کن که زن و بچه‌ات چلانده شوند و مهمان‌ها که رفتند، چکّه‌ای رمق در وجودشان نمانده باشد!

منبع : ۵ روز