تغییرات ناخن

- چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟
- تغییر رنگ بدون علت و طولانی در ناخن‌ها مشاهده می‌شود.

- تغییرات ناخن نشانهٔ چیست؟
ناخن سیاه یا کبود اعلام می‌کند که در استفاده از چکش ناشی هستید. ناخن به رنگ زرد مایل به قرمز نشان می‌‌دهد که زود به زود لاک نخنتان را عوض می‌کنید. شکستن و ترک خوردن ناخن هم نشاندهندهٔ این است که بیش از حد بدون دستکش ظرف می‌شوئید. ناخن‌های محدب و قاشقی شکل ممکن است نشانهٔ بیماری ریوی یا کمبود آهن باشد. و ناخن‌‌های جویده شده اضطراب شما را برملا می‌کند.
ناخن‌های شیاردار در اثر ضربه، بیماری، یا حادثه‌ای است که مادهٔ زمینه‌ای سازنده ناخن را آسیب رسانده است.
ناخن‌های ترد و شکننده تماس نزدیک آنها را با قارچ‌ها مشخص می‌کند. و بیماری‌ پوستی پسوریاز هم گودی‌‌های ریزی بر روی ناخن ایجاد می‌کند.
گرفتاری‌های زیادی از طریق تغییر در ناخن‌ها خود را بروز می‌دهند. ناخن‌ها آئینهٔ سلامت بدن هستند.

- درمان تغییرات ناخن
پس از تشخیص علت تغییر وضع ناخن، درمان‌های زیر را انجام دهید.
قارچ ناخن. متأسفانه، ناخن‌های ترد و شکننده آسیبی بیش از فقط شکسته شدن وارد می‌کنند.
باکتری‌ها و قارچ‌های سمج به ناخن‌ آسیب دیده و مادهٔ زمینه‌ای آن حمله می‌کنند. همچنین اینها در ناخن افرادی که مستعد ابتلا به بیماری‌های پوستی، مثل پسوریاز، هستند نیز مشکل‌آفرین می‌شوند. عفونت‌های قارچی اغلب به ناخن‌های دیگر هم سرایت می‌کنند.
آزمایش کنید. پزشک برای تعیین نوع قارچ و درمان آن، برداشتن نمونهٔ ناخن و آزمایش آن را تجویز می‌کند.
از دو ناخن‌گیر استفاده کنید. برای جلوگیری از سرایت قارچ‌ها به ناخن‌های دیگر، از یک ناخن‌گیر برای کوتاه کردن ناخن‌های آلوده، و از یک ناخن‌گیر دیگر برای بقیه استفاده کنید.
ناخن‌های را کوتاه کنید. با استفاده از دو ناخن‌گیر - یکی برای دست‌ها و یکی برای پاها- ناخن‌ها را تا جائی که می‌شود کوتاه کنید.
داروی ضدقارچ مصرف کنید. بعد از برداشتن قسمت آلوده به قارچ ناخن، از پمادهای حاوی مواد ضدقارچ، مثل ایمیدازول، برای مبارزه با آن استفاده کنید.
گریزوفولوین را با احتیاط مصرف کنید. چون پمادهای موضعی ضدقارچ اغلب نمی‌توانند قارچ را ریشه‌کن کنند، پزشک ممکن است داروی گریزوفولوین تجویز کند. اما صبور باشید: درمان ناخن‌های دست ۴ تا ۶ ماه، و ناخن‌های پا ۱۲ تا ۱۸ ماه طول می‌کشد. اما در موارد کمی ناراحتی‌های کبدی، مثل یرقان، به‌دنبال داشته است. بنابراین در طول درمان باید آزمایش خون انجام دهید تا مبادا ناهنجارئی در گویچه‌های خون روی داده باشد.
جوراب‌ها را عوض کنید. اگر پایتان زیاد عرق می‌کند، بستر مناسبی برای رشد باکتری‌ها و قارچ‌ها ایجاد می‌شود. در این صورت، بیش از یک بار در روز جوراب‌هایتان را عوض کنید.
پودر ضدقارچ مصرف کنید. استفادهٔ روزانهٔ افشانه‌ها یا پودرهای مجاز ضدقارچ بر روی پاها و داخل کفش به درمان عفونت قارچی کمک می‌کند.
ترک خوردن ناخن. ناخن‌ها در اثر تماس با مواد شیمیائی و هوای سرد استحکام خود را از دست داده و ترک می‌خورند. اما جلوگیری از آن آسان است.
آنها را نرم کنید. خیساندن ناخن‌ها در آب گرم به‌مدت ۱۵ دقیقه پیش از خوابیدن از ترک خوردن آنها جلوگیری می‌کند.
ناخن نرم را بگیرید. اگر ناخن‌ها را بعد از نرم کردن کوتاه کنید، کمتر دچار ترک‌خوردگی می‌شود.
لانولین بزنید. مالیدن ماده‌ای مثل لانولین بر روی ناخن‌ها بعد از نرم کردن آنها مرطوب را در ناخن حبس کرده و از خشک شدن آن جلوگیری می‌کند.
دستکش بپوشید. چون خیس کردن و خشک کردن مرتب دست‌ها ناخن‌ها را ضعیف می‌کند، هنگام شستن لباس و ظرف دستکش لاستیکی بپوشید.
بیوتین بخورید. تجویز مقادیر زیاد این ویتامین متعلق به گروه ویتامین‌های B شکنندگی ناخن‌ها را در دو سوم بیماران کاهش داده است. گرچه تحقیقات بیشتری در این مورد لازم است، اما پزشکان معتقدند بیوتن به استحکام ناخن‌ها کمک می‌کند. مقدار بیوتین موجود در قرص‌های مولتی ویتامین کافی است.
جلوگیری از مشکلات لاک ناخن. استفاده درست از لاک ناخن مانع خشک شدن و ترک خوردن پوست ته آن می‌شود.
سوهان بزنید. سوهان زدن سطح ناخن پس از پاک کردن لاک رنگ طبیعی آن را حفظ می‌کند.
پوششی به ناخن اضافه کنید. زدن لایه‌ای لاک بی‌رنگ بر ناخن‌ها از تغییر رنگ آنها جلوگیری می‌کند.
به ناخن استراحت بدهید. اگر همیشه لاک می‌زنید، برای جلوگیری از خشک شدن بیشتر ناخن‌ها، هفته‌ای یک روز به آنها استراحت داده و لاک نزنید. استفاده از لاک‌پاک‌کن‌های دارای استات هم بهتر از استون است.