ده - '10'

سال تولید : ۱۹۷۹
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : بلیک ادواردز و تونی آدامز
کارگردان : بلیک ادواردز
فیلمنامه‌نویس : بلیک ادواردز
فیلمبردار : فرانک استنلی
آهنگساز(موسیقی متن) : هنری منسینی
هنرپیشگان : جولی اندروز، دادلی مور، بو درک، سام جونز، برایان دنهی و رابرت وبر.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۲ دقیقه.


«جرج وبر» (مور)، ترانه‌سرای مشهور از میان سالی‌اش راضی نیست و تماشای خوش‌گذرانی‌های همسایه‌ها با دوربین تلسکوپی او را بیشتر منقلب می‌کند. رابطه او با محبوبه‌اش، «سامانتا تیلر» (اندروز) به‌دلیل دعوا بر سر تلقی‌های متضاد به تیرگی گرائیده است. او به دخترانی که می‌بیند نمره‌ای از یک تا ده می‌دهد. یکبار دختری که در اتوموبیل عورسی دیده او را سخت تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ ردّ دختر را می‌گیرد و پس از قهر با «سامانتا» عازم مکزیک می‌شود، جائی که دختر رویائیِ نمره ده او، «جنی» (درک) با شوهرش برای ماه عسل رفته‌اند. آنجا شوهر او را از دریا نجات می‌دهد و به این ترتیب خود را به «جنی» نزدیک می‌کند. تا اینکه سرانجام هنگام معاشرت، با فهمیدن بی‌قیدی «جنی»، پس می‌زند و به سراغ زندگی‌اش در کالیفرنیا باز می‌گردد...
* بازگشت ادواردز به عرصه موفقیت و اصالت پس از نوسانات نامنظم دهه هفتادش میان سرگرمی‌های فرمول‌گرا و فیلم‌های حاکی از بی‌علاقگی. در ده که فیلمی درباره بحران‌های دوران میان‌سالی است کمدی چیزی از جدیت مضمون نمی‌کاهد و ناخوشایندی موقعیت‌ها و شخصیت‌ها را تکلیف نمی‌کند. بلکه آشکارا به‌رغم فیلم‌ساز، رویکرد برازنده‌ای به تناقض‌های ناخواسته و نارضایتی‌های گوناگون و هوس‌های نامعقول شخصیت‌ اصلی - با بازی خوب مور که اینجا در بهترین شکل خود ظاهر می‌شود - است و از این حیث به دیدگاه فیلم‌های ژان‌رنوار نزدیک می‌شود که روشن می‌کردند محکوم کردن چه‌ساده‌انگارانه است. سبک ادواردز با فاصله‌گیری ظریف او طی صحنه‌های بلندِ تک‌نما که شوخی را بسط می‌دهند و دردسر را ناگوارتر می‌سازند، به اوج می‌رسد. ‌