رقابت تجاری بین اینتل و دیگران

اینتل اولین ضربه را از رقیب هوشمند خود؛ یعنی AMD ؛ زمانی خورد که مجبور شد معماری ۶۴ بیتی خود را رها کند و پردازنده هایش را با معماری موسوم به AMD۶۴, Advanced Micro Devices بسازد. در این مورد خاص کلک همیشگی گمراه کردن مردم و رسانه ها با نامگذاری های پیچیده نیز موثر نبود. مانند آنچه که در ماجرای پردازنده های Pentium M و Centrino اتفاق افتاد و باعث شد بیشتر مردم فکر کنند سنتریو یک پردازنده است. البته امروزه عموم جامعه IT می دانند که معماری EM۶۴T اینتل درواقع همان AMD۶۴ ای.ام.دی است که نامش عوض شده تا کسی متوجه نشود که اینتل دارد عملا از تکنولوژی شرکت رقیب اش درس می گیرد.
ضربه دوم کاری به پردازنده ایتانیوم شکست فروش آن در بازار ایستگاه های کاری بود و این در زمانی اتفاق افتاد که HP ایستگاه های کاری ایتانیوم خود را از بازار خارج کرد. (برای اینکه متوجه عمق فاجعه شوید توجه شما را به این نکته جلب می کنم که ۹۰ در صد فروش ایتانیوم متعلق به HP بود) شکست های پی در پی ایتانیوم در برابر موفقیت های پی در پی AMD که عملا از زمانی که پردازنده های Athlon را وارد بازار کرده تا به حال تغییر استراتژی خاصی نداشته بسیار قابل توجه است خصوصا اگر "نقشه راه" پردازنده های پنتیوم را نگاه کنید تا متوجه شوید اینتل چند بار در معماری پردازنده های خود تغییر عقیده داده است:
▪ استراتژی اول اینتل :
از Pentium Pro به Pentium III به Pentium M (می توان آن رامسیر Centrino نام گذاری کرد).
این مسیر پردازنده های خنک، با فرکانس پایین و کم مصرف اینتل است. (توجه کنید که چطور اینتل دارد پردازنده های سرور و LapTop خود را یکی می کند.)
▪ استراتژی دوم اینتل:
از ۳۸۶ به ۴۸۶ به Pentium I و II به Pentium IV (که می توان آن را مسیر Pentium IV نام گذاری کرد).
این مسیر پردازنده های پر مصرف، گرم و با فرکانس های بالا اینتل است که با رسیدن به سقف ۴GHZ از رده خارج خواهد شد.
▪ استراتژی سوم اینتل:
ـ ایتانیوم ۱،
ـ ایتانیوم ۲،
ـ ایتانیوم ۳
خلاصه اینکه پردازنده های مربوط به استراتژی ۲ به بن بست فنی رسیده اند و عملا PentiumV یا Pentium IV بالای ۴ گیگا هرتزی دیگر به بازار نخواهد آمد و یااگر بیاید تنها نام تجاری آن پنتیوم است. استراتژی ۳ اینتل ، که پر خرج ترین پروژه تاریخ IT پس از پروژه (موفق) IBM ۳۶۰ است بسیار به کندی پیش می رود. (منتقدان پروژه ایتانیوم را "ایتانیک" نام گذاری کرده اند) و عملا چیزی که باقی می ماند استراتژی فعلی اینتل یعنی سنتریو است که قطعا در برابر رقبایی مانند Ultra Sparc، Aptron و PowerPC حرفی برای گفتن ندارد.
● پس در آینده باید چه پردازنده ای بخریم ؟
پردازنده های ایتانیوم به دلیل ساختار ۶۴ بیتی شان توانایی اجرای نرم افزار های ۳۲ بیتی فعلی را به صورت مستقیم ندارند و تنها راه اجرای برنامه مورد نیاز شما بر روی این پردازنده آن است که صبر کنید تا نسخه ۶۴ بیتی آن نوشته شود (مثلا PhotoShop ۶۴ بیتی به بازار بیاید) یا اینکه از نرم افزار های شبیه ساز استفاده کنید. برای توضیح بیشتر به سایر مقالات سایت میکرورایانه مراجعه کنید. خوب چون آمدن نسخه های ۶۴ بیتی نرم افزار ها مدت زیادی به طول خواهد انجامید پس باید به سراغ شبیه سازی برویم. هر شبیه سازی موجب افت بازده پردازنده خواهد شد، محققان اعلام کرده اند ایتانیوم با نرم افزار شبیه سازی شده هم سرعت یک پردازنده Xeon با سرعت مشابه خواهد بود. در حالی که این موضوع برای محققان ممکن است هیجان انگیز باشد، قطعا شما علاقه ای ندارید که پول خود را برای پردازنده ای بسیار مدرن خرج کنید و سپس سرعت آن را با شبیه سازی پایین بیاورید. این مانند خریدن یک پورشه و تبدیل آن بازدن کلید به فولکس واگن است چون فرضا برای پورشه شما هنوز جاده ای ساخته نشده است.
یک نکته کوچک قابل ذکر دیگر درباره ایتانیوم سخت افزار آن است، تمام کسانی که با سیستم عمل ویندوز تجربه کاری دارند به خوبی به خاطر می آورند که مهاجرت از پردازنده های ۱۶ بیتی اینتل به پردازنده های ۳۲ بیتی چه ضرر های جبران نا پذیری از نظر مالی و زمانی برای مدیران شبکه به ارمغان آورد. حالا خودتان را تصور کنید که در حال جستجو برای درایور ۶۴ بیتی برای کارت گرافیک یا کارت صوتی تایوانی کامپیوتر خود هستید تا بفهمید چرا هیچکس علاقه ای با ایتانیوم نشان نمی دهد .
حالا شما خواهید گفت که این استراتژی کند مهاجرت به ایتانیوم چیز جدیدی نیست و اینتل و مایکروسافت همانطور که توانسته اند بخش اعظم بازار IT را ده ها سال عقب مانده تر از بقیه بخش های بازار نگه دارند این بار هم می توانند با یک استراتژی ۲۰ ساله به آرامی سخت افزار و نرم افزار ۶۴ بیتی را به جامعه IT بفروشند. متاسفانه یا خوشبختانه این گزینه نیز دیگر شنیدنی نیست، به دلیل اینکه این بار رقبای اینتل و مایکروسافت نه بر روی PlatForm های بسته و کوچک خود مانند MAC، Digital، SGI ، بلکه در بازار x۸۶ و ویندوز در حال رقابت سخت با اینتل و مایکرو سافت هستند.( یعنی مردم نیازی ندارند برای نسخه ۶۴ بیتی ویندوز یا پردازنده بعدی اینتل صبر کنند و می توانند به جای آنها از پردازنده های اپترون یا از Linux ، MAC OS یا Solaris استفاده کنند).
بیشترین خطر بازار اینتل را زمانی تهدید می کند که "سوخت" پردازنده های کلاسیک پنتیوم به پایان برسد در حالی که از پردازنده های جدید تر ۶۴ بیتی هنوز خبری نیست. اینجا دقیقاً جاییست که فرصت مجال به پردازنده های رقیب یعنی Aptron می دهد که در عین ۶۴ بیت بودن می توانند بدون شبیه سازی نرم افزار های ۳۲ بیتی موجود را استفاده کنند. اینتل این روز ها در تدارک تولید پردازنده ای از خانواده xeon است که دارای امکان پشتیبانی ۶۴/۳۲ بیتی به طور همزمان می باشد و این می تواند حضور اینتل را در بازاری که خودش ۳۰ سال پیش به وجود آورد دوباره معنی دار کند.
دو شرکت بسیار معروف تولید کننده ی CPU هستند که دنیا را به تصرف در آورده اند. البته شرکت های دیگری همچون IBM نیز هستند که در تولد CPU و LAP TOP شرکت دارند.شرکت اینتل ابتدا پردازنده ی Pentium I یا همان Pentium را تولید کرد (هم زمان با ورود ویندوزهای ۱ و ۲) و بعد با سرعتی بهتر و بالاتر Pentium II را وارد بازار کرد. اینتل تا Pentium II ۵۰۰ پیش رفت و تصمیم به ساخت پردازنده ی Pentium III با کیفیت بالاتر کرد.
هم زمان با این تراشه، AMD دست به کار شد و محصول Athlon را وارد بازار کرد که با Pentium III مقابله می کرد. این دو شرکت با هم بسیار رقابت کردند. طوری که اینتل برای تولید تراشه های ۱۲۰۰ به بالا از پردازنده ی دیگر به نام Pentium IV استفاده کرد که بسیار سرعت بالایی داشت. AMD هم بیکار نماند و پردازنده ی Athlon XP را روانه ی بازار کرد. خیلی ها طرفدار اینتل و خیلی ها طرفدار AMD هستند و به راستی نمی توان گفت که کدام بهترند. چون همین که Intel پردازنده ای جدید می دهد AMD دست به کار شده و بالاتر آن را می دهد. و همین طور آن ها در حال رقابتند. هر دو شرکت محصولی را که از تراشه ی Pentium III و Athelon قوی تر و از Pentium IV و Athelon XP ضعیف تر باشد را برای کسانی که توانایی خرید تراشه های خیلی بالا را ندارد ارائه می کنند. این محصول در اینتل، Celeron و در AMD نیز، Duron نامیده می شود که این دو نیز در جای خود در حال رقابتند.

گردآورنده و نویسنده : بهار یاوری
تدوین و آماده سازی : همکاران سایت میکرو رایانه

منبع : میکرو رایانه