صادرات هنر چین

چین: زهانگ لیبینگ بیشتر از خود ون گوك آثار او را كشیده است.زهانگ در سن ۲۶ سالگی تخمین زده كه حدود ۲۰ هزار اثر از ون گوك كپی كرده است. او آنها را در اتاق زیرشیروانی ساختمان سه طبقه ای كشیده و پهلو به پهلوی هم قرار داده است. یه سیاودونگ ۲۵ ساله، ۲۰۰ نقاشی منظره گل های صورتی و سفید، درست مانند هم را تكمیل كرده است و در خیابانی هوآنگ اییهونگ ۲۵ ساله را می بینیم كه در آتلیه نقاشی ایستاده است و یك آبشار خروشان با رنگ هایی كه در پالت بیضی شكلش مخلوط كرده می كشد. قیمت ارزان وسایل چینی و عطش آنها برای تجارت در سال های گذشته، باعث شده بیشتر كارخانه ها از لوازم خانگی گرفته تا لباس زیر را تصاحب كنند. به نظر می رسد كه دنیای هنر، پروژه بعدی آنها باشد. اكنون مینیاتور چینی بسیار پرطرفدار است. آنها توانستند با تلاش بسیار این صنعت كوچك و گمنام را به یكی از بزرگترین منابع اقتصادی خود تبدیل كنند. چین به سرعت در حال افزایش دادن كالج های هنری خود است. این كالج ها سالانه ده ها هزار هنرمند حرفه ای پرورش می دهند. و این هنرمندان با دستمزدهای بسیار پائین كار خواهند كرد. اینترنت به این خط تولید نقاشی اجازه می دهد، آثارشان را در سراسر دنیا به فروش رسانند. همان تكنولوژی به خانواده هایی در آمریكا این امكان را می دهد كه سفارش پرتره هایشان را به چین دهند. هر چند تعدادی از هنرمندان چینی مانند چن ایفی، زهاو ووجی، وو گوآنزهونگ می توانند در آمریكا آثار خلاقه شان را به قیمت صدها هزار و یا حتی چند میلیون دلار بفروشند، دولت چین آنها را مجبور می كند این آثار را به قیمت كمتر از ۵۰۰ دلار در فروشگاه های غیرمعروف به فروش رسانند. اكنون چین توانایی این را دارد كه تولیدهای كارخانه ای و صنایع دستی را در اختیار خود درآورد. اكنون ما در Romeصs Spanish Steps و حتی پیاده روهای كنار ساحل سانتا مونیكا در كالیفرنیا و خیلی از گالری ها آثار هنرمندان چینی را می بینیم.
گروهی از هنرمندان آمریكایی شروع به بیان نگرانی خود راجع به اصل بودن نقاشی های چینی و پیروی آنها از قوانین كپی رایت آمریكا كرده اند. بیل ورت سخنگوی یك شركت آثار هنری به نقل از وال- مارت گفت، او به خاطر نگرانی از تبعیت نكردن نقاشی های چینی از قوانین كپی رایت آنها را خریداری و انبار نمی كند. اما مغازه داران می گفتند كه آنها آثار رنگ و روغن چینی را وارد می كنند. این مغازه داران برای انجام این كار از سایت های مختلف اینترنتی مانند oilpaintings.com استفاده می كنند. پایگاه داده های خریداران آمریكا نشان می دهد كه از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۴ واردات نقاشی های چینی نزدیك به سه برابر شده است. آمار این پایگاه نشان می دهد مغازه داران با قیمت پایه این آثار را به صورت عمده از بازرگانان خریداری می كنند. در حال حاضر یك مجتمع بزرگ در فلوریدا به نقاشی های چینی اختصاص یافته، این مركز تاكنون بزرگترین فروشگاه اختصاص یافته به نقاشی های چینی است. به غیر از آن مغازه ها، هتل ها و رستوران های زیادی این آثار را می خرند. بسیاری از نقاشی ها مناظری كه هنرمندان چینی هرگز ندیده اند را، تصویر می كنند. منظره های اروپایی مانند مدیترانه، ونیز و یا پاریس. موسس بن هریوت صاحب سایت oilpaintings.com در مصاحبه تلفنی با آلفردا گا گفت كه این مناظر بیشترین فروش و سود را برای ما دارند. بهار امسال در نمایشگاه تجاری كانتون در گوآنیزهای نقاشی های نقاشان خام دست متخصصان را احاطه كرده بود. آندرین گلدبرگ رئیس اجرایی گروه زیگانوف شش كانتینر پر از نقاشی را در كمتر از یك ساعت سفارش داد. این نقاشی ها پائیز امسال به كشورهای اروپایی و آمریكا صادر خواهند شد. او قصد دارد نقاشی ها را بیشتر به مغازه های لوازم خانگی با قیمت ۳۵ تا ۴۰ دلار بفروشد. و پیش بینی كرده است كه مغازه داران در آخر این آثار را بین ۱۰۰ تا ۱۲۵ دلار در اروپا و تا ۱۶۰ دلار در آمریكا قیمت می گذارند. اقتصاد نقاشی های رنگ و روغن چینی- نقاشی های پاستل و آبرنگ خیلی كم در سطح جهانی تجارت می شوند- خیلی قوی است. زهانگ و یه كه هر دو با گذراندن دوره دو ساله پس از دبیرستان به نقاشی كردن مشغول شدند، در ماه هر كدام ۲۰۰ دلار درآمد به علاوه یك خانه ساده و خوراك دارند. هوآنگ كه دوره چهارساله هنر را در دانشگاه جیانیكسی فرمال در شرق چین گذرانده است ۳۶۰ دلار در ماه درآمد دارد، اما خرج خانه و خوراكش را خودش می پردازد. در اینجا، ده هنرمندان دافن، رنگ، قلم مو، بوم و دیگر وسایل مورد نیاز نقاشی با قیمت های بسیار بسیار كم موجود است. این شهرك پر از آتلیه و مغازه های فروش لوازم هنری است و در مقابل بندر هنگ كنگ واقع است. وانگ یو آنكانگ فروشنده نقاشی ها در نمایشگاه تجاری كانتون كه سفارشات گلدبرگ را تحویل گرفت، گفت كه او در كارخانه اش ۱۰ «طراح» دارد كه نقاشی های اصلی را می كشند و ۳۰۰ نقاش كه آثار اصلی را كپی و ۲۰۰ كارگر كه این آثار را قاب می كنند. بعضی از موسسات حتی پروسه طولانی تری را طی می كنند. ویكی لئونگ مدیر فروش كمپانی هنر و صنایع دستی چاوزهای هونگجای كه غرفه ای نزدیك وانگ دارد، می گوید این شركت ۲ كارخانه با ۱۰ طراح، ۲۵۰ نقاش و بیش از ۵۰۰ قاب ساز و كمك نقاش دارد. یكی از محاسن طولانی تر بودن پروسه تولید این است كه به آنها اجازه می دهد با خطوط تولید ساده، آثارشان تخصصی تر شود، چیزی مانند كار هنری فورد در صنعت اتومبیل سازی.كارخانه های بزرگتر، تخصصی تر عمل می كنند. آنها به طور جداگانه چند نقاش متخصص كشیدن درخت، گل و ابر و از این قبیل دارند. تركیب آثار آنها با هم نه تنها كیفیت را بالا می برد، بلكه بازده تولید را افزایش داده و قیمت ها را كم می كند. یه خودش به تنهایی در اتاق زیرشیروانی اش، به همین روش نقاشی می كند: بعدازظهر روز گذشته او قسمت بالای ۱۲ تابلوی نقاشی گل های سفید را روی بوم ها كشید. او هنگامی كه داشت در پالتش رنگ ها را برای ساخت رنگی تیره، جهت سایه زدن قسمت پائین گل ها مخلوط می كرد، گفت: «من این گونه كار می كنم، زیرا سرعتم بسیار بیشتر می شود و پس از خشك شدن نقاشی ها، قسمت های دیگر تابلو را می كشم.» نقاشان حرفه ای تر، پرتره های خانواده های آمریكایی را از طریق عكس هایی كه از اینترنت برایشان ارسال می شود، می كشند. حدود یك دهم پرتره های چینی را كه هروت پیمانكار هنری جورجیا می فروشد، آثاری هستند كه خانواده های آمریكایی به دلیل عدم تشابه آنها به خودشان، پس فرستاده اند. او با تغییر دادن این پرتره ها آنها را مجدداً می فروشد. در قسمت شمال نیوجرسی در گذشته تجارت كوچك اما پرورنق نقاشان با دستمزدهای پائین رایج بود. آنها به سرعت نقاشی های ارزان قیمتی برای هتل ها، رستوران ها و خانه ها تولید می كردند. اكنون این تجارت به واردات آثار چینی مبدل شده است. كمپانی دیرونگ ۷ نقاش داشت كه آخرین آنها ۴ سال پیش آنجا را ترك كرد و آنها دیگر به دنبال جایگزینی برای او نگشتند. هلن چاو مدیرفروش شركت گفت: «اوایل استفاده از روش یعنی حضور نقاشان در آنجا بهتر بود. زیرا دقیقاً می توانستیم به آنها بگوییم كه چه چیز می خواهیم. اما پس از مدت اندكی چینی ها این كار را در دست خود گرفتند.»تاجران نقاشی های چینی می گویند كه حتی اگر آنها تقلید شده از نقاشی های مشهور باشند، این كپی ها با نقاشی های اصلی تفاوت دارند، زیرا آنها هم دست سازند. بنابراین قوانین كپی رایت را نفی نمی كنند.رابرت پنزر مدیر اجرایی اتحادیه گالری های هنر های تجسمی این موضوع را قبول نداشت. او می گفت بسیاری از نقاشی های قبل از قرن بیستم آزادانه كشیده شده و به فروش می رسند. اما این قانونی نیست.در هر صورت چین به سرعت در حال تربیت هنرمندان هم در زمینه كپی و هم كشیدن آثار جدید است. هنر در چین به سرعت فراگیر شده به طوری كه تعداد فارغ التحصیلان هنر از دانشگاه ها به طرز چشمگیری افزایش یافته.به دنبال افزایش جمعیت علاقه مند به هنر شهریه دانشگاه ها هم بسیار زیاد شده است. جین باوپینگ استاد هنر در دانشگاه شنزهن می گفت كه امسال شهریه رشته هنر دو برابر شهریه رشته های مهندسی است. زهانگ و یه گفتند كه قصد ندارند از هر نقاشی چند صد كپی بكشند.هوآنگ كه از دانشگاه فارغ التحصیل شده است، پا را از این فراتر گذاشت و گفت: من هیچ گاه بیشتر از چهار كپی از یك اثر نكشیده ام. سپس اضافه كرد: «این كار خیلی كسالت آور و خسته كننده است.»

منبع : روزنامه شرق