تاثیرات بصری و روانی رنگها

رنگها می توانند نمادها و نشانه هایی متناسب با زندگی، نوع تفکر و اعتقادات جوامع و آدمها باشند.گاهی یک علامت،یک رنگ خاص به صورت قراردادی در جامعه ماندگار می شود. و معنی ویژه ای پیدا می کند. مثل رنگ پرچم کشورها و یا رنگ علائم راهنمایی و رانندگی که بر اساس نوعی از توافق به صورت قراردادی وضع شده اند .
گاهی نیز تعبیرهایی از رنگ ها صورت می گیرد که ریشه در رابطه ما با رنگ های موجود در طبیعت دارد و ناشی از تاثیراتی است که رنگ ها به طور مستقیم و غیر مستقیم به صورت روانی بر ذهن و ضمیر ما می گذارند.
● رنگ زرد:
زرد در حالت خلوص روشن ترین و درخشان ترین رنگ هاست که در طبیعت نیز انواع آن دیده می شود. زرد از نظر روشنایی به سفید نزدیک است و در اختلاط با سفید از خود مقاومت نشان می دهد. که در ترکیب با سیاه و یا هر رنگ تیره دیگری به سرعت تغییر ماهیت داده و به تیرگی می گراید.
به همین نسبت هم مفهوم خود را از دست می دهد و حقیر می شود.
زرد درخشان نمادی از دانش، فهم انسانی، روشنایی معنوی و نور الهی است اما به محض تیره شدن، ناپایداری، تردید، شک و بی اعتمادی، را نشان می دهد.
و وقتی با سفید رقیق و کم رنگ شود، سرد و بیحالت شده و به خاموشی می گراید.
در آثار نقاشی با موضوعات مذهبی، رنگ زرد به مثابه نوری آسمانی و با قدرت روحانی و شادی آور و جلوه گری می کند.
● رنگ قرمز:
قرمز نهایت بر افروختگی و انرژی درونی را ظاهر می سازد. نمادی است که زندگی،هیجان، قدرت و شورش انقلابی را نشان می دهد. قرمز رنگی است جذاب که نشاط جوانی و سرزندگی را جلوه گر می سازد و در عین حال نشانه ای از عشق آتشین و تمایلی مفرط به زندگی است.
گرمی و حرارت قرمز وقتی با نارنجی مخلوط می شود به اوج می رسدو به نمادی از شورو شعله فروزان و برافروخته تبدیل می شود و وقتی که به ارغوانی می گراید به نمادی از قدرت روحانی تبدیل می شود. قرمز همچنین نمادی از جنگجویی،مقاومت و شور انقلابی است. در این معنا پایداری و حقیقت جویی را نشان می دهد و جلو گر شهادت جویی و مرگ سرخ می شود.
قرمز در اختلاط با نارنجی و آبی از ظرفیت انعطاف پذیری بسیاری برخوردار می گردد و خود را بسیار مقاوم نشان می دهد این رنگ وقتی با سفید مخلوط می شود همچون شعله ای فرو می میرد و به سردی می گراید. در حالی که سیاه به لهیبی سوزنده و سرکش تبدیل می شود.
● رنگ آبی :
در مقابل شور و التهابی که از قرمز فوران می کند،آبی آرام و شکیبا جلوه می کند رنگ آبی درون گرا و سرد است اما از نظر معنوی بسیار عمیق و احترام بر انگیز است.
از نیروی آسمانی و بیکرانه ای برخوردار است که می تواند مخاطبین خود را با تاملی درونی فرا بخواند.
آبی نماد ایمان و معنویت است و تا اعماق روان و روح آدمی نفوذ می کند و او را به عالم بالا فرا می خواند. در معماری اسلامی گنبدهای فیروزه ای مساجد و کاشی کاریهایی که به رنگ آبی لاجوردی هستند همواره با ایمان مومنین نمازگزار فضا را از معنویت آکنده می سازد.
وقتی آبی با سفید مخلوط می شود سردی آن دو چندان می شود و زمستان را به خاطر می آورد و روی زمینه سیاه،آبی خلوص و درخشش خود را، به نمایش می گذراند.
● رنگ سبز:
سبز رنگ بهار و رویش طبیعت است. در آغاز بهار رنگ سبز روشن شاخ و برگ گیاهان، با تلالو و سرزندگی خود نشاط طبیعت را به جسم و جان انسان منتقل می کند و تنوع رنگ های سبز نوشدن جاودانه طبیعت را نوید می دهند، سبز رنگ امید و زندگی دوباره است.
این رنگ از تلفیق زرد با آبی بوجود می آید دانش و ایمان معنوی را نشان میدهد .
سبز نشانه ای از رستاخیز و صعود روحانی به عالم بالاست که از طریق تجدید حیات طبیعت و رشد گیاهان بشارت آن به انسان داده شده است.
همچنین پرچم اسلام نیز عموماً به رنگ سبز است و در اماکن مقدس از رنگ سبز برای تزیین نیز استفاده می شود معمولاً لباس حضرت پیامبر و امامان معصوم نیز به رنگ سبز توصیف شده است.
سبز در میان زرد گرم و آبی سرد رنگی میانه است. وقتی با آبی مخلوط می شود به نهایت سرد و فسرده می شود. و در تلفیق با زرد سرزنده، فعال و گرم می شود.
● رنگ نارنجی:
نارنجی رنگ بلوغ، جوانی و شادابی است رنگی سرخوش وجد آور و پر نشاط است که تحمل آن به سادگی میسر نیست اما در کنار رنگها به سرزندگی آن ها می افزاید و انرژی بصری بسیاری می پراکند.
وقتی نارنجی با سفید مخلوط شود به شدت از انرژی آن کاسته می گردد و در اختلاط با سیاه و خاموش اما عمیق می شود حرارت نارنجی در کنار آبی به اوج خود میرسد و به کنتراست سرد و گرم با کیفیتی انکار ناپذیر دامن می زند، نارنجی در اختلاط با آبی خاکستری های زیبا و گرمی بوجود می آورد.
● رنگ بنفش:
بنفش رنگی مرموز و ابهام برانگیز است که با تیرگی مبهم خود در مقابل صراحت و روشنی زرد قرار می گیرد. بر اساس آنکه رنگ بنفش به قرمز یا به آبی متمایل باشد،معانی و حالت های متفاوتی به خود می گیرد. وقتی به ارغوانی میل کند هراس انگیز و دهشت آور است و وقتی به آبی میل می کند خیال انگیز و اسرار آمیز می شود بنفش در ترکیب با سفید، قرمز و آبی از انعطاف پذیری بسیاری برخوردار است.
اما وقتی تیره می شود هراس انگیز،موهوم و دلهره آور می گردد. بنفش وقتی با سفید روشن شود زیبا و وجدآور به نظر می رسد.
رنگ بنفش مخلوطی از قرمز( مادی و زمینی) با آبی (معنوی و آسمانی) است و در حالت های مختلف خود زمینی و آسمانی، شور انگیز و تفکر بر انگیز جلوه می کند.

سهیلا ذکایی
zoka.blogfa.com

منبع : مطالب ارسال شده