پنجشنبه, ۱۷ خرداد, ۱۴۰۳ / 6 June, 2024
مجله ویستا
آیا از تجربهها میتوان آموخت
دولت نهم که با نقد و تخطئه دستاوردهای اقتصادی دولتهای پس از انقلاب روی کار آمد و شعارها و وعدههای بسیار برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور و زندگی اقشار محروم متوسط با بردن درآمد نفت بر سر سفرههایشان داد در آستانه تهیه و ارایه سومین لایحه بودجه کل کشور قرار دارد و این در حالی است که به تدریج آثار و پیامدهای سیاستهای اجرایی این دولت بهخصوص در ارقام شاخصهای کلان اقتصادی کشور ظاهر شده و حکایت از ناکامی دولت در عمل به وعدهها و تحقق شعارهایش میکند و از اینروست که چهرههای شاخص سیاسی و اقتصادی حامی و طرفدار دولت نهم این روزها به صراحت و راحتی از فقدان استراتژی اقتصادی و نداشتن برنامه روشن و وجود قطبنما در رویکردها و سیاستهای اجرایی و اقتصادی دولت نهم و ایضا مجلس هفتم (و به تعبیری دقیقتر جناح حاکم) سخن میگویند و به نوعی بر روش متکی بر آزمون و خطا در اجرای سیاستهای دولت نهم مطرح از سوی اصلاحطلبان صحه میگذارند و البته اینها همانهایی هستند که در همه هشت سال دولت خاتمی، اصلاحطلبان را با همین تعابیر مورد نقد و تخطئه و رد قرار میدادند و فارغ از درستی یا نادرستی مدعایشان، آنچنان جلوهنمایی میکردند که گویا برای آبادگری ایران و پیشبرد توسعه اقتصادی کشور برنامه و قطبنما زیر بغل دارند و اگر قدرت را به دست گیرند کاری میکنند کارستان و با درآمد نفت، سفرههای مردم را رنگین و کشور را گلستان میکنند و ...
نویسنده از همان ابتدای روی کارآمدن مجلس هفتم و دولت نهم به دوستان هشدار داد که تجربه گذشتگان را نادیده نگیرند و درصدد اختراع چند باره چرخ برنیایند. به طور اشاره در واکنش به افزایش چشمگیر رقم بودجه سال ۸۴ توسط دولت نهم و ادامه این روند در لایحه بودجه سال ۸۵ ذیل یادداشتی با عنوان «لایحه بودجه و آزمون اصولگرایی» نوشتم: «به نظرم مهمترین سندی که میتواند پاسخگویی محافظهکاران و اصولگرایان حاکم به مسایل اقتصادی و معیشتی و عمل به وعدههای داده شده را به نمایش درآورد قانون بودجه سال ۸۵ است. قانونی که حاصل تلاش مشترک دولت و مجلس اصولگراست و هندسه فکری آنان را در نحوه اداره کشور و جهتدهی به اقتصاد ملی در تامین عدالت و توزیع درآمد و توسعه متوازن و محرومیتزدا به معرض آزمون میگذارد.»
و ایضا با استناد به یادداشت دیگری ذیل عنوان «قانون بودجه و آزمون اصولگرایی» یادآور شدم: «اما و صد اما که رسیدگی به لایحه بودجه این اکثریت را به آزمونی سخت و دشوار گرفتار کرده است. برای اینکه بودجه بر عدد و ارقام متکی است و کمی و ریاضی، و خیلی نمیشود آنها را دستکاری کرد و روی آنها مانور داد. در رسیدگی به این اعداد و ارقام است که هزینه طرح تثبیت قیمتها مشخص میشود و اینکه چقدر باید از حساب ذخیره ارزی یا درآمد نفت برای این مصوبه برداشت کرد و به مصرف رساند، در حالی که انجام اینکار با افزایش نقدینگی مجال چندانی برای مهار تورم (هدف طراحان) باقی نمیگذارد. در رسیدگی به لایحه بودجه بر نمایندگان تازهوارد معلوم میشود که نمیشود وعدههای داده شده را عملی کرد چرا که اگر بخواهند بودجه یک وزارتخانه یا نهاد را به هر دلیلی اضافه کنند باید از بودجه وزارتخانه یا نهاد دیگری کم کنند و با توجه به اینکه هر نماینده مجلس گرایش و تمایل به سوی وزارتخانه، نهاد و یا ردیف خاصی دارد، در توازن بین نیروها چنین اقدامی تقریبا ناشدنی میشود و در مسیر تامین هزینهها کار را به جایی میرساند که دیگر هیچ نمایندهای راجع به نرخ تولید دلار به ریال سختگیری نمیکند و حتی اگر فرصتی باشد به افزایش نرخ هم رای میدهد و...» و در یادداشتی دیگر ذیل عنوان «افزایش بودجه عمومی، دور باطل» در بهمن ماه سال ۸۴ هشدار دادم که افزایش ارقام بودجه سال ۸۴ و ۸۵ چه بلایی سر اقتصاد کشور میآورد و... هر چند سرانجام دولت نهم و مجلس هفتم در مواجهه با واقعیات اقتصاد کشور و جبر روزگار ناچار از کشیدن ترمز افزایش سرعت بودجه عمومی دولت در قانون بودجه سال ۸۶ شدند و ظاهرا این ترمز کشیدن در تهیه و تدوین لایحه بودجه سال ۸۷ نیز اعمال شده است اما افزایش میزان نقدینگی کشور از ۵۰۰ر۶۸ میلیارد تومان در پایان سال ۸۳ به حدود ۰۰۰ر۱۴۰ میلیارد تومان در پایان خردادماه سالجاری غول خفته تورم را در دامن اقتصاد ایران بیدار کرده است به گونهای که ارقام اعلامی بانک مرکزی در ماههای اخیر در مورد شاخص تورم به خوبی گامزنی این غول را در پهنه اقتصاد ایران نشان میدهد و مسوولان مربوطه را به هشداردهی و اعلام خطر وادار کرده است!
اگر در نظر آوریم که مجلس هفتم و دولت نهم در بهترین شرایط اقتصادی ایران نسبت به سالهای پس از انقلاب به لحاظ ذخایر ارزی و درآمد نفت و گاز بر سر کار آمدند و درآمد ارزی دولت حاصل از صادرات نفت و گاز در سه سال ۸۴ و ۸۵ و ۸۶ حداقل بالغ بر ۱۷۰ میلیارد دلار (برابر با درآمد ارزی دولت در هشت سال دوره خاتمی) میشود آنگاه با نگاه به ارقام شاخصهای کلان اقتصادی کشور و غول به راهافتاده تورم از جناح حاکم میتوان پرسید که «آیا از تجربهها میتوان آموخت؟» هر چند عمر مجلس هفتم در حال تمام شدن است و عمر دولت نهم هم از نیمه گذشته و رو به پایان است اما نتایج اجرای رویکردها و سیاستهای اجرایی و اقتصادی جناح حاکم امروزه در سفرههای مردم است و قطعا تدوین و تصویب لایحه بودجه سال ۸۷ (فارغ از تغییرات شکلی) آزمون فیصلهبخش این جناح در عمل به وعدهها و شعارهایش به مردم است. انتخابات مجلس هشتم داوری اولیه مردم را نسبت به عملکرد این جناح
به نمایش خواهد گذاشت.
علی مزروعی
منبع : روزنامه سرمایه
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
دورههای مدیریتی دانشگاه تهران
ویزای تضمینی ایتالیا کانادا
انتخابات ریاست جمهوری انتخابات انتخابات ریاست جمهوری 1403 شورای حکام شورای نگهبان آژانس بین المللی انرژی اتمی دولت دولت سیزدهم ریاست جمهوری انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم امام خمینی وزارت کشور
تهران شهرداری تهران قتل ترکیه مواد مخدر بیمارستان پلیس راهور سازمان هواشناسی بارش باران سیاست خانواده پلیس
قیمت دلار قیمت طلا قیمت خودرو خودرو دلار بانک مرکزی سهام عدالت حقوق بازنشستگان ترافیک بازار خودرو سایپا ایران خودرو
موسیقی احسان علیخانی پارسا پیروزفر سینما موزه نقاشی مجید قناد سینمای ایران عمو قناد امام خمینی (ره) تلویزیون فیلم
دانشگاه آزاد اسلامی فضا
روسیه رژیم صهیونیستی اسرائیل فلسطین غزه آمریکا جنگ غزه لبنان حماس حزب الله لبنان جو بایدن طوفان الاقصی
فوتبال ایران پرسپولیس استقلال تیم ملی ایران تیم ملی فوتبال ایران لیگ برتر رئال مادرید باشگاه پرسپولیس رضا درویش باشگاه استقلال والیبال
هوش مصنوعی تلفن همراه اینترنت بازی تلگرامی ناسا سامسونگ اپل گوگل
رژیم غذایی زوال عقل سازمان غذا و دارو خواب دیابت استرس فشار خون صبحانه