گذر از غم

پیرمردی که هزار چروک درهم رفته چهره اش، حکایت از فراز و نشیب های بسیار در زندگی است، وقتی از پشت عینک ذره بینی اش ریز می شود به آدم هایی که با شتاب از کنارش می گذرند، برای یک لحظه نگاه می کند.
لبخند پیرمرد و نگاه پرمحبتی که به دیگران دارد، چنان زیباست که برای لحظه ای آدم را به فکر فرو می برد.چگونه است که انسانی در فصل خستگی و گذراندن فرسنگ ها از مسیر زندگی، این گونه زیبا به انسان های اطراف خود لبخند می زند و از قاصدک خسته چشمانش محبت به پرواز می آید، اما آنهایی که هنوز در اول راه هستند و نیروی جوانی شان حاصلی جز طراوت و شادی به آنان نخواهد داد، این چنین احساس درماندگی می کنند.
شاید مرد در طول این مسیر طولانی در کوله بار زندگی اش جز یک چیز پنهان نکرده است و آن این که دنیا ارزش غم خوردن ندارد.

[فاطمه فیضی]

منبع : روزنامه ایران