قصه مرد جزیره

● چگونه یاد گرفتم بر سیاهی غلبه كنم و به زندگی بازگردم
«پل مك گراث» یكی از برترین بازیكنان تاریخ فوتبال ایرلند در جوانی معتاد الكل شد، امری كه زندگی شخصی و حرفه ای او را تا آستانه نابودی پیش برد اما این بازیكن با یك اراده خاص بازگشت و تا جای ممكن در چمن سبزهنرنمایی كرد و هم اكنون نیز سالم و سلامت بدون آنكه ذره ای احساس شرم كند گذشته پرفراز و نشیب خود را شرح می دهد. پس بخوانید!« یك روز فریاد كمك ! كمك! سرمی دادم و روزی دیگر در مركز خط میانی، آستون ویلا را مقابل اورتون یاری دادم. زندگی عجب پیچیدگی ساده ای دارد!»بله او یكی از اعضای تیم برنده میدان بود. آستون ویلا با نتیجه ۶ بر ۲ رقیب را خرد كرد.
اعتماد به نفس فوق العاده و همچنین بی پروایی «مك گراث» بیرون از میدان نیز منشأ اثرات مثبتی شد. همین روحیه به او قدرت داد تا بتواند كتاب زندگینامه خود را به رشته تحریر درآورد.«در زمین احساس راحتی می كردم. می خواستم خوب بازی كنم و تصور می كنم به خواسته ام رسیدم. وقتی هواداران در سرودهایشان نام شما را فریاد می زنند، دیوانه می شوید. با فوتبال تمام مشكلات را فراموش كردم و بدون توپ گرد تمام دردهای عالم را در تنم احساس می كردم. میكروفون، تلویزیون و.. در من هیچ علاقه ای به وجود نیاورد.
تنها فوتبال قلبم را به تپش واداشت. دچار انحراف شدم چون در لحظات بدون فوتبال، احساس پوچی می كردم.»مك گراث كه محبوب ترین ورزشكار ایرلند محسوب می شود در تمام عمر خود هوادار آستون ویلا و منچستریونایتد بوده است. به قول «كوین مورای» همتیمی سابق او در تیم ملی ایرلند و باشگاه منچستریونایتد او از جمیع جهات یك شخصیت معروف بود. به یك نقل قول دیگر از این همتیمی دوران گذشته توجه كنید: «كمتر بازیكنی مانند او می دوید.»«پل مك گراث» كه در سال ۱۹۹۳ عنوان بازیكن سال ایرلند را كسب كرد، سابقه ۲ حضور در جام جهانی و ۸۳ بازی ملی را در پرونده دارد. «گراث» در نوانخانه ای نزدیك دوبلین رشد یافت،چرا كه مادرش شرم داشت یك پسر سیاهپوست را به همسرش معرفی كند! عدم پذیرش او از سوی پدر ضربه كاری را وارد آورد. این ۴۶ ساله اعتقاد دارد تمام مشكلاتش از آن دوران آغاز شده است. « اگر مدام بگویند یك پسر طرد شده هستی، باور می كنی.
بله تمام زندگی یك دروغ بزرگ است. اگر فكر كنید موفق می شوید یا شكست خواهید خورد، در هر ۲ حالت حق با شما است! من در دوبلینی رشد كردم كه كمتر سیاهپوستی داشت. پس آن عكس العمل ها طبیعی بود، بخصوص اگر در آن جمع خجالتی ترین شخص باشید. باید كنار یك فوتبالیست بازی كنید تا طعم تلخ تحقیرشدن را بچشید. من چنین شرایطی را تجربه كردم.»در منچستریونایتد مدل «اتكینسون» مصرف الكل رایج نبود؛ به عبارت بهتر این مربی به طور غیرمحسوسی رژیم غذایی بازیكنان تیم را كنترل می كرد.
اگر او این گونه عمل می كرد فرگوسن جانشین «ران بزرگ» كاملاً شاگردانش را از نوشیدنی های غیرضروری منع كرد. با وضع چنین قانونی، مك گراث مجبور به ترك باشگاه شد.او در سال ۱۹۸۹ اولدترافورد را ترك كرد و راهی آستون ویلا شد. با آنكه فرگی یكی از دلایل خداحافظی «پل» با اولدترافورد بود اما این بازیكن همواره برای فرگی احترام خاصی قایل است؛ هرچند در ابتدا از او متنفر بود: «آن روزها، از فرگی متنفر بودم اما بعدها درك كردم چرا مرا از تیم بیرون كرد.
آرزو می كردم ای كاش به حرف های وی گوش می دادم و شیوه زندگی ام را تغییر می دادم. فرگی در آن زمان مربی بزرگی محسوب نمی شد اما در ادامه ثابت كرد چه مرد بزرگی است.»«گراث» در آستون ویلا بهترین بازی های خود را ارایه كرد و طی ۷ فصل حضور، ۴ سال پیاپی عنوان بهترین بازیكن فصل را از آن خود كرد اما الكل زندگی شخصی او را فلج نموده بود پس تصمیم گرفت با استفاده از اراده بالای خود بر این بحران غلبه كند: «یك روز صبح از خواب برخاستم و تمام مردم دنیا را یك فرشته دیدم. من به زندگی عادی بازگشتم. هرچند تا رسیدن به باریكه نور راه زیادی پیش رو داشتم. حتی با ۴۷ سال سن نیز توان انجام كارهای بزرگ را دارم. می خواهم به شیوه خودم زندگی كنم. باید بگویم برای دوران مربیگری آماده می شوم. مردم می توانند نظرات خود را بگویند. خب! آنان خواهند گفت عرضه مربیگری ندارم. در حال حاضر«مراقبه» می كنم اما نمی توانم مدت زیادی بیكار بمانم!»

منبع : روزنامه ابرار ورزشی