کتیبه تنگ تک آب ، بهبهان

تنگ تك آب تقریباً در فاصله 20 كیلومتری شمال شرقی بهبهان و در 10 كیلومتری محوطه «ارجان» باستانی قرار دارد. تنگ تك آب تنها گذرگاه و راهی است كه پیش از هخامنشیان، ارجان را به سمیرم پیوند می‌داد. تنگ «تك آب» را «دربند پارس» نیز گفته‌اند. هنوز بر فراز و نشیب این تنگه بخشهایی از جاده سنگفرش شاهی هخامنشی را می‌توان آشكارا دید. بسیاری از پژوهشگران بزرگ ایرانی و خارجی بر تنگ «تك آب» مطلبی نوشته و به شرح و توصیف آن پرداخته‌اند. بر بلندای كوه خاویز، در بلندترین جای گذرگاه، سه سنگ نبشته قاجاری كه یكی به نظم است و دیگری به نثر، حاكی از بدی راه، نبودن امنیت آن، آسیب دزدان و ... حجاری شده است. سومین كتیبه كه قدیمی‌تر بود به خط كوفی در 7 رج و از آثار سد‌ه‌های نخستین اسلامی بود. این سنگ نبشته، تا سالهای گذشته بر جای بود، اما برای ساختن كانال‌های سد مارون، با انفجار، آن را یكسره نابود كردند. چنانچه امروزه كوچكترین اثری از آن برجای نیست. برای حكاكی آن، سنگ كوه را كم و بیش صاف و تخت كرده بودند و در یك مستطیل 126×136 سانتیمتری، چنین نوشته بودند: «اللّه، بسم‌اللّه الرحمن، اللهم صل علی محمد و علی ولی عهده، الصراط، المستقیم الامین، یا ارحمن الراحمین.»