شکایات قصور پزشکی در رشته زنان و زایمان ارجاع شده به کمیسیون پزشکی سازمان پزشکی قانونی کشور طی سال های ۱۳۸۰ و ۱۳۸۱؛ علل و روش های پیشگیری از آن

● زمینه:
امروزه علی رغم تلاش جامعه پزشکی، کادر بهداشتی درمانی و پیشرفت تکنولوژی درمانی، میزان نارضایتی و شکایت بیماران رو به افزایش است. این امر اگر چه از یک سو می تواند ناشی از خطاهای پزشکی باشد ولی از سوی دیگر ریشه در عدم موفقیت پزشکان در برقراری ارتباط با بیماران دارد که تقریبا عمده ترین دلیل اقامه دعاوی بر علیه پزشکان در سالهای اخیر بوده است.
● روش ها:
این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی بود و پرونده های شکایتهای مربوط به رشته تخصصی زنان و زایمان که در سال های ۱۳۸۰ و ۱۳۸۱ در کمیسیون پزشکی سازمان پزشکی قانونی کشور مورد بررسی قرار گرفته بودند مورد تجزیه و تحلیل واقع شد. برای تحلیل نتایج از نرم افزار آماری SPSS استفاده شد.
● یافته ها:
از ۷۶۸ پرونده مربوط به شکایت از قصور پزشکی، ۹۷ مورد (۱۲.۶۳ درصد) مربوط به شکایت از قصور پزشکی رشته زنان و زایمان بود. از کل این پرونده ها در ۴۱ مورد، قصور در امر درمان رخ داده بود. بیشترین قصور در ۳۶ مورد (۳۷.۱۱ درصد) مربوط به پزشکان معالج بود و بیشترین نوع قصور آنها از نوع عدم تبحر بود. در درجه بعدی قصور کادر مامائی در ۹ مورد (۹.۲۸ درصد) محرز گردید که بیشترین علت خطای آنها عدم مراقبت و دقت کافی در کنترل بیماران بود. بیشترین شکایات مربوط به فوت بیمار ۴۳ نفر (۴۴.۳۳ درصد)، شامل ۲۳ نوزاد، ۱۷ زن باردار و ۳ زن غیرباردار بود. از نظر حقوقی شایعترین نوع قصور از نوع عدم تبحر و در درجه بعدی بی مبالاتی بود. از کل پرونده های بررسی شده در این مطالعه بیشترین میزان شکایت در ۳۸ مورد (۳۹.۸ درصد) از مراکز خصوصی بود. از کل موارد قصور تایید شده میزان قصور مراکز دانشگاهی کمتر از مراکز درمانی دیگر بود.
● نتیجه گیری:
به متخصصین زنان و زایمان توصیه می شود ضمن حسن رفتار با بیمار و همراهان وی قبل از هر گونه اقدام درمانی بیمار را از عوارض احتمالی و غیر قابل پیش بینی آگاه نمایند و مشاوره های لازم پزشکی و حداکثر مراقبتهای لازم قبل و بعد از عمل جراحی را انجام دهند. علاوه بر این باید مسائل قانونی به پزشکان آموزش داده شود.

میترا اخلاقی
حسن توفیقی زواره
فاطمه صمدی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی