«زندگی این است» - 'That's Life'

سال تولید : ۱۹۸۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : تونی آدامز
کارگردان : بلیک ادواردز
فیلمنامه‌نویس : میلتن وکسلر و بلیک ادواردز
فیلمبردار : آنتونی ریچموند
آهنگساز(موسیقی متن) : هنری منسینی
هنرپیشگان : جک لمون، جولی اندروز، سالی کلرمن، رابرت لوجیا، جنیفر ادواردز، رابرت نپر، مت لاتانتسی، کریس لمون، سینتیا سایکس، دانا اسپارکس، اما والتن، فلیشا فار، تیودور ویلسن و نیکی بلر.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۲ دقیقه.


خواننده‌ای به‌نام «گیلیان فراچایلد» (اندروز)، برای اطمینان از خوش‌خیم یا بد خیم بودن غده گلویش، آزمایش می‌دهد ولی از ترس نتیجه آزمایش، موضوع را با همسرش، «هاروی» (جک لمون)، در میان نمی‌گذارد. او به خانه ییلاقی‌شان در مالیبو می‌رود و تصمیم می‌گیرد تا اطلاع از نتیجه آزمایش در این‌باره سکوت کند. «هاروی» که آرشیتکت است و به‌زودی شصت ساله می‌شود، دمغ و ناخشنود به خانه برمی‌گردد؛ او روز خوبی نداشته و سرشام از شکست و سرخوردگی‌های خود در زندگی صحبت می‌کند (مشتری‌های پول‌دارش مدام در کارش دخالت می‌کنند و طرح‌ها و برنامه‌های او را به خطر می‌اندازند). «هاروی»، ضمناً ناتوانی جنسی نیز دارد و فردای آن روز نزد پزشک می‌رود و «گیلیان» نیز به‌دنبال «کیت» (والتن)، فرزند بزرگ‌شان می‌رود که برای شرکت در مهمانی جشن تولد «هاروی» به مالیبو آمده است. «کیت» که به تازگی با نامزدش، «استیو» (نپر) به هم زده، آشفته حال است. «دکتر جانیس کِرن» (سایکس) به «هاروی» پیشنهاد می‌کند به یک روان‌پزشک مراجعه کند، اما «هاروی» به جای این کار نزد «پدر باراگان» (لوجیا) می‌رود که از هم‌شاگردی‌های قدیمی‌اش از کار درمی‌آید. «مگان» (جنیفر ادواردز)، دختر دیگر خانواده که حامله است همراه با شوهرش، «لاری» (لاتانتسی) سر می‌رسند. و «جاش» (کریس لمون)، پسر خانواده نیز که یک هنر پیشه بااستعداد تلویزیونی است همراه با محبوبه‌اش، «فانی» (اسپارکس) به دیگر افراد خانواده ملحق می‌شود. اما در نخستین شامی که همگی با هم صرف می‌کنند، «هاروی» از این که دارد پدربزرگ می‌شود، اصلاً خوشحال به نظر نمی‌رسد. سرانجام روز سالگرد تولد «هاروی» فرا می‌رسد و «گیلیان» که از بدبینی‌های «هاروی» خسته شده از او می‌خواهد بس کند و ناگزیر بودن بعضی مسائل را در زندگی بپذیرد، وگرنه از او جدا خواهد شد. درست زمانی که زن و شوهر آشتی کرده‌اند، به «گیلیان» خبر می‌دهند که غده‌اش بدخیم نبوده است.
* با وجود داشتن برخی مؤلفه‌های آثار ادواردز، فیلم کمتر از بقیه فیلم‌های او مستحق لقب یک «اثر ادواردزی» است؛ اما از همه آثار او شخصی‌تر است: در خانه فیلم‌ساز، با بازی همسر و فرزندان او (و پسر لمون) فیلم‌برداری شده و حتی سگ آنان نیز در فیلم‌بازی می‌کند! به هر حال اگر تماشاگر در پی یک کمدی باشد، «زندگی این است»، تقاضای او را برآورده نمی‌کند، اما به‌عنوان فیلمی برای تماشا در سنین پیری، کمک مؤثری است!