تاکسی به سوی تاریکی می‌رود

ـ نام فیلم: تاکسی به سوی تاریکی می‌رود
ـ عنوان اصلی: Taxi to the Dark Side
ـ مدت فیلم: ۱۰۶ دقیقه
ـ کارگردان: الکس گیبنی
ـ تهیه‌کننده: شرکت سینک فیلم
در دسامبر سال ۲۰۰۲ میلادی، یک راننده تاکسی جوان افغانی به نام دلاور، پس از دستگیری توسط نیروهای آمریکایی، به یک پایگاه نظامیان ایالات متحده در بگرام منتقل می‌شود. پنج روز بعد، پس از آویزان شدن‌های طولانی از شانه‌ها و ضرب و شتم‌های فراوان، دلاور جان خود را از دست می‌دهد. پس از انتقال جسد وی به سردخانه، یک مأمور بررسی علت قتل اعلام می‌کند که استخوان‌های پای دلاور به دلیل ضربات وارده کاملاً خرد شده‌اند.
البته تحقیقات بعدی نشان داد که وی بی ‌گناه بوده است! داستان زندگی دلاور، نشانه گستردگی استفاده از شکنجه در ارتش آمریکاست. موضوعی که کارگردان این فیلم مستند تلاش می‌کند ابعاد مختلف آن را برای مخاطبان این اثر شرح دهد. به علاوه، با مشاهده فیلم «تاکسی به سوی تاریکی می‌رود»، می‌توان به خوبی دریافت که بدرفتاری‌های روی داده در زندان‌های اشغالگران، به دلیل وجود چند سیب گندیده در یک باغ به وجود نمی‌آید. در حقیقت ما با یک وحشی گری ساختار یافته رو به ‌رو هستیم. آقای دمین کورستی در یکی از بخش‌های فیلم چنین می‌گوید: «وقتی شما افراد را در یک موقعیت احمقانه قرار می‌دهید، آنها کارهایی احمقانه انجام خواهند داد.»
اگر شما مقاله نگاشته شده توسط امیلی بازلون در دو ماهنامه «مادر جونز» با عنوان «از بگرام تا ابوغریب» (مارس / آوریل ۲۰۰۵ میلادی) را بخوانید، می‌توانید به خوبی دریابید که چگونه راهبردهای به کار گرفته شده در خاک افغانستان، در عراق نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. کورستی یکی از کارشناسانی است که در سال‌های اخیر، در چندین پرونده رسوایی‌های اتفاق افتاده توسط نیروهای اشغالگر در عراق و افغانستان، به عنوان متخصص به بررسی و تحقیق پرداخته است.
وی برای مخاطبان توضیح می‌دهد که در زندان‌های ارتش آمریکا، با زندانیانی روبه‌رو شده که برای سیر کردن خود پاکت‌های ذرت برشته را می‌جویده اند. از سوی دیگر، نظامیان زیادی به وی گفته‌اند که مجبور به اجرای دستورات افراد مافوق خود هستند. البته در این فیلم، چندین صحنه بسیار دلخراش و تکان ‌دهنده نیز از تصاویر مستند اردوگاه ابوغریب وجود دارد که با پخش صدای دیک چنی بر روی این تصاویر، مخاطب با یک دوگانگی رو به‌ رو می‌شود: «ما برای جنگ با تاریکی آمده ایم و پاره‌ای از اقدامات کثیف و مخاطره‌آمیز، ضروری به نظر می‌رسد.»!

نویسنده: جنیفل ووگل
مترجم: محسن داوری
منبع:
www.Motherjones.com
ماهنامه سیاحت غرب ،شماره ۶۴