اقیانوس رأفت

سلام بر زمین و سلام بر آسمان سلام بر افلاک و سلام بر خاک. زمین و آسمان و افلاک و خاکی که از وجود او منور شد و از وجود او زیبا جلوه کرد. از وجود اوست که زمین افتخار به خود می کند و می بالد بر خود که او با قدمهایش بر آن قدم نهاد. از وجود اوست که آسمان می نازد و می بارد و از کفر انسان ها می غرد.
او کیست که این چنین آسمان و زمین و منظومه دنیا و آخرت تابع و فرمان بردار او هستند؟ او کیست که این چنین جهان و جهانیان را مجذوب خود کرده و رحمتش للعالمین است؟ او کیست که گنبد سبزش انسان را امان نمی دهد و فقط انسان را به سمت خود می کشاند؟ و تو مجبوری که بروی و نمی توانی صبر کنی. او تو را فرامی خواند، فرا می خواند تا لطفش را ببینی.
اگر او نمی آمد دنیا چه می شد؟ اگر او درخشندگی الماس وجودش را به طرف ما نمی چرخاند چه می شد؟ اگر او نمی آمد معنای توحید چگونه بر جهانیان نمایان می شد؟ اگر او نمی آمد و به معراج نمی رفت قیامت چگونه بر انسان ها خبر داده می شد؟ اگر او نمی آمد چه کسی نبوت را به بهترین شکل ادا می کرد؟ اگر او نمی آمد عدالت را چگونه انسان ها می فهمیدند؟ اگر او نمی آمد ۱۴ ستاره معصوم امامت را چه کسی در آسمان عالم نمایان می ساخت؟ آری! آری! او آمد و توحید و معاد و نبوت، عدل و امامت را به انسان ها هدیه کرد و در مقابلش هیچ چیز جز اطاعت پروردگارش و اعتقاد به این هدیه نخواست. و ما چه بد از زحماتش قدردانی کردیم. حتی، فرزندانش را نفر به نفر به شهادت رساندیم و نور ستارگان عالم را خودمان. با دستان خودمان در زندگی خود کم رنگ کردیم ولی حال می گوییم ای فرزند رسول خدا بیا!

فاطمه پور فیاض
سوم راهنمایی/ قم

منبع : روزنامه کیهان