مهمترین نتیجه حادثه ۱۱ سپتامبر کاهش ارزش انسان در غرب است

با نگاه کردن به نیروهای امنیتی که با خشونت هرچه تمامتر و سادیسمی با باتوم بر سر تظاهرات کنندگان ضد جنگ می کوبند و دویست تن را ظرف مدتی کوتاه دستبند زده می برند ،گمان می کنی که تظاهرات کنندگان فلسطینی قربانیان سنتی سرکوبگری و جنایت صهیونیست ها هستند که بار دیگر در روستای نعلین به همراه تنی چند از بیداردلان جوان که از کشورهای مختلف برای مقابله با ساخت دیوار حایل نژادی آمده اند شعارهای اعتراض آمیز سر داده اند.
اما ناگهان به خود می آییم و متوجه می شویم که در یکی از خیابانهای اصلی بزرگترین شهرآمریکا هستیم که خود را مهد دموکراسی می داند و کسانی که چماق بر سرشان کوبیده می شود و بازداشت می شوند آمریکایی هستند و تنها جرم آنها این است که با تظاهرات ضد جنگ خونین در عراق که میلیون ها عراقی و هزاران آمریکایی قربانی آن شده اند تا در برابر این هزینه های انسانی اهداف ایدئولوژی و نفتی برای گروه حاکم آمریکا ،به دست آید ،ابراز نظر کنند.
برای اینکه از شیوه برخورد با انسانهایی که در حال ابراز نظر به عنوان یکی از حقوق قانونی خود هستند زیاد متحیر نشویم باید نگاه دیگری به زیرنویس ها بیندازیم و ببینیم که مردم منطقه ما از سوی آنان با چه رفتاری مواجه بوده اند و ملاحظه می کنیم که حملات آمریکا در پاکستان زنان و کودکان را به کام مرگ کشاند و حملات دیگری از سوی نیروهای پیمان ناتو زنان و کودکان دیگری را در افغانستان به قتل رساند و هر روز نیز می شنویم که دست کم ۱۰ تن در عراق کشته می شوند و ده ها تن در فلسطین اسیر و بازداشت می شوند و ده ها تن نیز در سومالی با شبیخون مواجه اند و تهدیدات اسرائیل یک بار برای حمله به ایران و بار دیگر حمله به لبنان نیز که جای خود دارد.
همزمان وزیر خارجه آمریکا پس از آنکه لیبی غرامت قربانیان سقوط هواپیما در لاکربی را با میلیاردها دلار پرداخت کرد ،در پایتخت این کشور فرود آمد و « دیک چنی» معاون بوش نیز با چند میلیون دلاری در جیب به گرجستان رفت تا از دموکراسی گرجستان و اوکراین دفاع کند و آنها را بدون توجه به حقایق جغرافیای سیاسی منطقه و نتایج سیاسی اقدام خود ، برای پیوستن به ناتو تشویق کند.
اما این سوال همچنان در ذهن ما تلاطم دارد که پس از جریان های ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ اوضاع جهان چگونه شد و این حوادث چگونه وبال گردن تمام ملت های جهان شد و به خصوص آزادی و کرامت و حق سخن گفتن بر ضد اشغالگری و نژادپرستی و ظلم و جنگ را از آنان گرفت. این سخن را از آن جهت می گویم که حوادث ۱۱ سپتامبر جهان را به «تروریست یا مظنون به ترویست بودن» از یک سو و «مدافعان از خود در برابر تروریست ها» از سوی دیگر بدل کرد.
افغانستان و عراق اشغال شدند و جوی خون و شکنجه به راه افتاد و مستعمره سازی و زمین خواری اسرائیلی ها در فلسطین چندین برابر شد تا زمینه کوچ دادن میلیون ها فلسطینی دیگر را نیز فراهم کند. اتیوپی به جان سومالی افتاد تا حمام خون همچنان بجوشد و اسرائیل به لبنان حمله ور شد تا رشته های اتحاد آن را از هم جدا کند و چیزی نمانده بود که پاکستان نیز اسیر دام تجزیه ناشی از درگیری های داخلی شود و همه این موارد فجایع ضد انسانی بسیاری از قتل و کشتار و آوارگی گرفته تا دیگر مصائب جانگداز در پی داشته است و اکنون قفقاز نیز شاهد درگیری های خونین تجار جنگ های دموکراسی است!
سوال اینکه هدف از بسط این دموکراسی که غرب به خاطر آن جنگ و نسل کشی به راه می اندازد و برای دستیابی به آن نتایج فاجعه بار زندگی مردمان بی گناه را محاصره کرده است چیست؟ فایده این دموکراسی چیست؟ اگر جمعیت های میلیونی بشر به ارقامی محض بدل شوند و نام و تسمیه ای نداشته باشند و زندگی و وجود آنها هیچ ارزشی نداشته باشند.
در هفتمین سالروز حوادث ۱۱ سپتامبر می توان قاطعانه گفت که چهره دموکرات جهان تغییر کرده است و قداست زندگی و کرامت و آزادی بشر در همه جا هدف ضربات کشنده با درجات شدت مختلف قرار گرفته است. وحتی در کشورهایی که برای صدور این دموکراسی دروغین خود جنگ و نسل کشی به راه می اندازند قوانین و احکامی صادر شده که ترس را در جان مردمانشان نهادینه کرده و نژادپرستی با وحشیانه ترین اشکال خود این بار بر ضد مسلمانان و اعراب بازگشته است به نحوی که صحبت کردن به زبان عربی بدون ارتکاب هیچ جنایت یا رفتار نادرست ،به خودی خود موضعی برای اتهام زنی شده است.
در نتیجه این مواضع نژادپرستانه زندگی انسان عرب یا غیرغربی بی ارزش و ارزان شده است و حتی دولت هایی که زنان و کودکان و شهروندان عادی را در لبنان و عراق و افغانستان و پاکستان و سومالی و دیگر کشورها عامدانه و آگاهانه به قتل می رسانند حتی برای معذرتخواهی یا پرداخت غرامت به بازماندگان قربانیان هم آن سان که درباره گرفتن غرامت برای بازماندگان حادثه لاکربی تلاش کردند، به خود زحمت نمی دهند و گویا که زنان و کودکان و شهروندان بی سلاح در فلسطین و عراق و لبنان و سودان و پاکستان و افغانستان جانشان به اندازه دیگر ابنای بشر ارزش ندارد و بیشترین چیزی که دست آنها و خانواده هایشان را می گیرد تنها «تاسف» است.
به دلیل وارد کردن اتهام تروریست به تمام کسانی که در موازات دیدگاه گروه های غربی حرکت نمی کنند ،اکنون مجازات عمومی بر ضد میلیون ها فلسطینی و محروم کردن فرزندان ایشان از رفتن به مدرسه به دلیل محاصره و فقر و گرسنگی امکان پذیر گشته است و اسرائیلی ها به راحتی احکام اشغالگری نژادپرستانه خود را در سایه سکوت جهان دموکراتیک و کوری همیشگی آن ،بر ضد انسان های بی پناه اجرا می کنند ومحاصره را تا حد خفگی تنگ کرده اند.
اکنون با این شرایط کوچ دادن فلسطینیان از شهر و دیار خود و روستاهای تاریخی آنان به منظور جایگزین کردن مستعمره نشینان سفید پوست نژادپرست ممکن شده است و گویا جهان به قرون وسطی بازگشته است.
همچنین به دلیل آغاز این«جنگ بر ضد تروریسم »طبیعت دیپلماسی پنهان و آشکار جهان تغییر کرده است و به جای دیپلماسی و روش های قانونی آن به تدریج دستگاه های اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل و به طور کلی اروپا وارد عرصه کشورهای عربی و اسلامی شده اند و با تطمیع یا ترساندن و با برهان مبارزه با تروریسم بسیاری را به عنوان مزدور به کار گرفته اند و فتنه ها تا حد شکل دهی جنگ داخلی میان گروه های مختلف خزیده است و بر ضد اوضاع کنونی زندگی مشترک در این کشورها وارد عمل شد تا با تجزیه ،آنها را به کشورهایی وابسته با نمای دینی یا طایفه ای بدل کند .
همه این امور از طریق پمپاژ تبلیغات ایدئولوژیک شدید که ادعای اقدام بر ضد حکومت های دیکتاتوری و اشتیاق بر حفظ آزادی و کرامت ملت ها را با خود حمل می کند ،به انجام می رسد. ولی نمونه های افشاگر پیش چشم هر کسی که قصد خواندن و دیدن داشته باشد آشکار است و می توان به این نکته توجه کرد که چیست آن نوع آرمانی زندگی در عراق که آمریکایی ها ادعا می کردند با تلاش خود آن را به ارمغان خواهند آورد !
جنایت های نژادپرستانه و شکنجه و نابودگردی و بی ارزش شمردن زندگی عراقی ها و کشتار و تحقیر کردن هرروزه ایشان طی چندین سال خونین طولانی و پرقحطی جاری بوده است و همه شاخص ها بیانگر رخداد یک فاجعه حقیقی در حق مردم عراق است و هدف تمام جنایاتی که آمریکا از عراق تا قفقاز در حال پیش بردن آن است تنها سیطره بر منابع انرژی است .
بنابراین می توان گفت که مهمترین نتیجه حادثه ۱۱ سپتامبر کاهش ارزش انسان در سیاست های جهان آزاد است اما با درجات متفاوت ،به نحوی که تظاهرات کننده در غرب ،به رغم آن که دستگاه های دموکرات ادعای قداست این حق را داشتند با چماق «توسری» می خورد و بازداشت می شود و در کشورهای مقصد انتشار دموکراسی نیز انسان ها در معرض کشتار و شکنجه و بازداشت های وحشیانه قرار گرفته اند و هیچ کس نیز حق ندارد درباره علت کشته شدن و تلف شدن جان او یا مصادره آزادی وی و توهین به کرامت او حرفی بزند و علاوه بر این نفوذ و رسوخ غرب به صفوف ملت های شرق و به مزدوری گرفتن برخی ضعیف النفس های حقیر تحت شعار آزادی و دموکراسی وارداتی از غرب مایه جدایی و تجزیه آنان از داخل شده است.
همه این موارد این سوال را به ذهن می رساند که چه کسی در میان دود و آتش حادثه ۱۱سپتامبر ذینفع بود،آیا همین جویندگان نفت که برای سیطره بر منابع جهانی نفت شعار آزادی انسانها و انتشار دموکراسی را سر داده اند نیستند و سوال دیگر اینکه آیا اوضاع کنونی جهان در اثر حوادث مذکور ،به خصوص با توجه به اینکه جنگ سرد دهه های گذشته به جنگ هایی خونین بدل شده که طرف قویتر به راه انداخته و مستضعفان جهان قربانی آن گشته اند، بهتر از شرایط پیش از آن شده است .
و آخرین سوال نیز اینکه آیا واقعا ما در دوجهان زندگی می کنیم یا این که در یک عالم هستیم که در آن برخی گروه های حاکم درآمریکا بر دیگران طغیان کرده و آزادی و کرامت بشر را در جهت کسب مال و قدرت و سیطره بر سرنوشت ملتها بر باد داده اند آیا این امر ایجاب نمی کند که ملت ها فهمی مشترک یافته و با عزم و اراده ای مشترک در برابر طغیانگری واحد که در خیابان های لوس آنجلس،روستای نعلین، غزه محصور ،کابل و مگادیشو،گوانتانامو ،ابوغریب و... رنگ عوض می کند بایستند! طغیانگری که تنها نفظ و نفوذ را می بیند و میلیون ها انسانی را که با انواع و اقسام جنایت و شکنجه و محاصره و اسارت و ویرانی به ایشان ستم می کند تا طمعکاران بزرگ به ثروت های خود دست یابند ،هرگز نمی بینند.
اکنون زمان آن رسیده که سر خود را از لابه لای جزئیات این تصویر جهانشمول خارج کرده و کلیت کامل آن را مشاهده کنیم تا سرچشمه تمام خطرات و ابعاد و اهداف ویرانگر آن برای ما آشکار شود تا شاید اندک باقیمانده قداست انسانیت خود را در تمام نقاط جهان نجات دهیم.

ترجمه: دکتر مصطفی پارسا

منبع : روزنامه جوان